صورت جلسه ۱۸ آذر

امروز شروع جلسه با حرف های امیر حیدری در مورد وضعیت پروژه اعلامیشون همراه بود که با این سوال مطرح شد که آیا اکران های کانون فیلم بدون انعقاد قرار داد ممکنه یا خیر ؟ چرا که دسترسی به خیلی از فیلم های ایرانی و پیدا کردن عواملشون کار دشواریه مثل فیلم (تنها دوبار زندگی می کنیم) که النهایه عوامل فیلم فقط (مجوز پخش ) دادند و لاغیر

امیر در نظر داشت که این فیلم تستی باشه برای اکران فیلم های کانون خارج از فضای قراردادی تا ببینیم نتیجه ی حاصله چه خواهد شد ؟

گزارش فعالیت : دالانی که به هر طریقی از درونش گذشتیم !!

دالان هم به پایان رسید .

هرچند مثل اسمش ما رو دچار شوک های زیادی کرد . از دیر آماده شدن بنر ها گرفته تا نرسیدن نسخه ی نهایی ُ از دست دادن تماشاگر و مصادف شدنش با جشنواره ی وحشت و ...

النهایه این اکران هرچند با تماشاگر کمتر نسبت به هفته ی گذشته اما صورت گرفت . جلسه ی نقد و بررسی بعدش هم از نقاط قوت به حساب میومد .

قصدم این بود که گزارش فعالیت رو به همراه عکس های اکران با هم بذارم که متاسفانه به دلیل عدم دسترسی به فایل های عکس این امر رو به بعد موکول می کنم و فقط لیست فعالین رو اعلام می کنم

اعلام پروژه : دالان شوک

تلاشم بر اینه که برای دوشنبه این هفته دالان شوک رو اکران بکنم .

این پست به منزله ی اعلام پروژه ی شخصیست !

گزارش فعالیت : همکاری دوستان در پوسترینگ و اشاعه تبلیغات

سلام

برای اکران فیلم (دالان شوک ) پوسترینگ از صبح شروع شد و با همکاری دوستان این مهم  به سرانجام رسید . یه مقدار از تراکت ها فردا پخش می شه . همچنین بدلیل قصور مسوول چاپ بنر ، استن و بنر متاسفانه به دست ما نرسید که حداکثر تا فردا صبح می بایست این کار هم صورت بگیره

فعالین : رهبری-برخورداری-عطار-عبقریان - طوقیانی-خودم -با اندکی مسامحه زرگر 

همچنین از خانم ها فلاح و مرادپور قدردانی بشدت ویژه ای می کنم که با از خودگذشتگی و همیاریشون کمک بسیار بزرگی رو به بنده کردند !

لیبرتی والانس : وقتی نبوغ بصری کاپیتان با انسجام روایی داستانش توامان می شوند !

برای من باید اسمش را (مورد عجیب جان فورد) گذاشت
سینماگری که هیچ گاه نتوانسته ام احساسات و نگرشم را در مورد تالیفات وی در یک جبهه ی مشخص سازماندهی کنم !
این امر می توان آمیزه ای از عناصر ذیل باشد  :
 

و بالاخره دالان شوک !

بعد از مدت ها پیگیری و با تعویق یک هفته ای طرح بنابر تغییر مدیریت ُ  با اکران فیلم دالان شوک موافقت به عمل اومد و همین امروز پوستر و تراکت ها رفت برای چاپ (با تشکر فراوان از خانم برخورداری و انشالا محمد مهدی قربانی !!!! )

بنابراین طرح مذکور روز دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۴.۳۰ در تالار مولوی پخش خواهد شد !

دوستانی که تمایل دارند در اجرای این مهم ما رو یاری کنند بی زحمت اعلام آمادگی خود را ذیل این پست اعلام کنند

یادآوری در باب نشریه !!!!

دوستان عزیزی که برای قسمت (نقد و تحلیل ) نشریه اقدام آمادگی کردند تا به امروز به آدرس نشریه فقط دو متن ارسال شده اون جفتشون هم  از دوست عزیزمون جناب آقای عبقریان بوده که یکیش گرته برداری از کتاب ( سینما به روایت هیچکاک) و دیگری هم یک رونوشت وزین و شکیل از یه منبع خبری- هنری بوده !!!!! که باز جای شکرش باقیه که یک نفر یه متن برای ما فرستاده که دلمون رو خوش کنیم (هرچند ماهیتا نفرستادنش بهتر از فرستادنش بود )

امیدوار بودم که وضعیت بگونه ای باشه که بتونم حق انتخاب برای گزینش داشته باشم اما ...

علی الاصول : دوستانی که اعلام آمادگی کرده بودند تا آخر هفته ی بعد مقالاتشون رو ارسال کنند .

آدرس نشریه :

[e-mail]

در مورد تیم ترجمه ام به زودی با کسانی که اعلام آمادگی کرده بودند یه جلسه تشکیل می دیم تا پلان هامونو مشخص کنیم

سپاس

کله پاک کن‌ : ته مانده ی استفراغ تنسیق یافته در کالبد بشریت

می خواستم چند سطری در باب لینچ و کله پاکنش بنویسم

اما پنداشتم که (سخن گفتن) در مورد اثری که تنها با بیان (تصویر) بیننده را مخاطب قرار می دهد یک کج سلیقگی محض است

به افرادی که دغدغه ی اخلاق ُ فلسفه و بخصوص سینما را دارند به شدت توصیه می شود !

فراخوان : عضوگیری نشریه ی کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی

سلام خدمت همه دوستان

برای کار نشریه پیش از هرگونه تصمیم گیری عجولانه و وعده وعید های آرمان گرایانه نتیجه به این شکل شده که هریک از دوستانی که مایل هستند در کار نشریه کمک کنند و فکر می کنند در زمینه های :

۱. نقد و تحلیل فیلم

۲. ترجمه

۳. عکاسی

۴. ویراستاری

۵.گرافیک و تایپ

گزارش فعالیت : درخواست کمک از دوستان برای اکران شخصی

با سلام !
بنده امروز طرح خود را مبنی بر اکران فیلم (دالان شوک) ساخته ی ساموئل فولر به روز دوشنبه مورخ 3/9/93  ساعت 14 به معاونت فرهنگی عرضه کردم . به نظر بعید می رسه که با اکران این فیلم مخالفتی به عمل بیاد . لذا تا تایید نهایی و با توجه به ضیق وقت از دوستان عزیزی که مایلند در این پروژه قبول زحمت کرده و اینجانب را یاری کنند خواهشمند است که ذیل این پست آمادگی خود را اعلام دارند تا با همیاری یکدیگر بتوانیم کار قابل قبولی را ارائه کنیم
مصادیق همیاری از الصاق پوستر و بنر تا هماهنگی سالن و ستاد سازماندهی تماشاگران همه را در بر می گیرد .
ضمننا این اکران به همراه نقد و بررسی فیلم به همراه دوست خوبم مصطفی عطارپور خواهد بود
با تشکر فراوان

به عباس : المومن اذا وعد وفا

چاره اندیشی : وضعیت اسفبار سیستم کانون / در حد یک پیشنهاد نه یک مانیفست پر زرق و برق ملتهب کننده

در یک کلام سیستم فعلی کانون تشابه زیادی دارد به : یک زباله دانی مشحون از اجناس  قیمتی .

هرچند از منظر محتوا آثار درخوری را در خود نهادینه کرده است اما این امر به هیچ عنوان از زباله دانی بودن آن چیزی نمی کاهد !

به جای بسط کلمات و بافتن جملاتی در وصف ساحت این بزرگوار ارجاعتان می دهم به یک بار ملاحظه ی کلی  فضای آرشیو !

با وضعیت کنونی سیستم نه مسءول فعلی و نه هیچکس دیگر حتی اگر بخواهند هم نمی توانند قدم از قدم بردارند .

اساسا از عمده معضلات سیستم ، فضای (سرگیجه آور) آن است که می تواند در سه مقوله بگنجد :

اول (مهم ترین) : پراکندگی موضوعاتی با محتوایی (واحد) و دسته بندی ای (یکسان) در جای جای سیستم

دوم (مهم تر)   : عدم توجه دوستان کاربر در استفاده ی صحیح و توام با نظم  از فضای سیستم

سوم (مهم)    : چندپارچگی درایو های سیستم کانون و مشکل کمبود فضا

هرچند ذکر این مسائل از بدیهیاتیست که هر فردی که یکبار هم چشمش به سیستم کانون افتاده باشد به صراحت این نکات را در می یابد اما تمام این تطویل من باب آن بود که همان سوال تکراری و همیشگی این بار به مانند رابطه ی همنشینی اعتماد و بانک ملی ایران مطرح شود که :

چه باید کرد ؟؟؟

پیگیری برای تاسیس نشریه ی کانون عکس و فیلم

چند روز پیش رضا یوسف در مورد طرح احداث نشریه صحبت کرد . به نظرم این مهم با توجه به محدویت ها و با دیدگاهی واقع گرایانه باید جزو اهم اهداف پیشبردی کانون باشه . برای این امر هم چنتا دلیل دارم

1. فضای وبلاگ به نظرم بیشتر برای امور اجرایی کانون مساعد باشه و اخبار هنری و تبادلات مرتبط به اون در این فضای کمتر به چشم میان . دلایل این امر عبارتند از :

الف)سیطره ی وسیع وبلاگ و آمیختگی دو قسم هنری و اجرایی در بسیاری موارد

ب) از اون جایی که بسیاری از امور اجرایی بنا به اهمیتشون تا چندین روز امکان سنجاق شدنشون هست ، همین امر باعث به حاشیه رفتن مباحث هنری می شه

2. داشتن نشریه می تونه فرصت مناسبی باشه برای نویسندگان خوش فکر کانون در راستای شناخته تر شدن و انگیزه ی بیشتر  برای نوشتن و ارتقای سطح هنری خودشون ( با توجه به اینکه مخاطبینشون صرفا محصور به  کانون فیلم نیست بلکه به قلمروی کل دانشگاه تعمیم پیدا می کنه )

3. بسیاری از افراد هستن که بنا به هر مساله ای نمی خوان و یا نمی تونن در کانون عکس و فیلم حضور پیدا کنن اما از لحاظ  نگرش هنری بسیار قوی ان . حضور این دسته افراد باعث ارتقای کانون بیش از پیش می شه .

به نظرم یوسف باید با هکاری متقابل با دبیر محترم هرچی سریع تر مقدمات دستیابی به این امر حائز اهمیت رو فراهم کنه تا بتونیم به موفقیت اخذ مجوز برای نشر اولین شماره  نائل بشیم . در همین راستا شخصا اگه هرکاری از دستم بر بیاد دریغ نمی کنم 1

تست فیلم برداری برای هفته ی بعد

سخن کوتاه می کنم

قرار بود یه فیلم بسازم منتها بنا به شرایطی و شور با جناب عباس به این نتیجه رسیدم دست نگه دارم . فعلا برای هفته بعد روز 5 شنبه به احتمال زیاد یه تست برای فیلم برداری خواهیم داشت . اگر مساعد برانگیز بود اعلام طرح از طریق کانون متعاقبا اعلام می گردد .

10 فیلم (تاثیرگذار) عمرم

مصطفی عطارپور از بچه ها خواست که فیلم ای مورد علاقشونو بنویسن منم در راستای همین دعوت و با اندک فیلم هایی که تا به اینجای زندگیم دیدم این لیست رو قرار می دم

فقط یه نکته : من همیشه با این (تر ترین) مشکل داشتم چون هر فیلمی باید با معیارهای خودش سنجیده شده . منتهای مراتب از عنوان هم همونجور که بر میاد اینا صرفا فیلم هایی که تو برهه های متفاوت زندگیم تاثیر عجیبی روم گذاشتن . فیلم هایی ام بودن که به جد در حد ستایش می پرستیدمشون ولی حالا بنا به موقعیت نامناسب خودم و یا شرایط نامطلوب تماشای اون ها از الصاقشون به این لیست چشم پوشی کردم .

رای گیری برای اکران شخصی

سلام

اگه یادتون باشه قرار بود یه دوره ی اکران کارهای هیچکاک رو داشته باشیم

اما این مهم بنابه نداشتن تجربه ی شخصی بنده و دشواری های این جور اکران و صد البته واهمه داشتن از جذب مخاطب به نوعی کنسل شد .

عباس شکور یه پیشنهاد خوب داد که می تونیم چنتا از فیلم کوتاهای کارگردانای بزرگ رو تو یه اکران بگنجونیم و یکی از اون ها هیچکاک باشه که اگر اکران خوبی داشت متعاقبا اعلام کنیم که پخش سلسله کارهای هیچکاک به صورت منظم رو در برناممون خواهیم داشت . اما این هم بنا به مساءلی به مشکل خورد :

۱. از هیچکاک جز یه فیلم کوتاهش به فیلمای دیگرش دسترسی نداریم

۲. فقدان کیفیت لازم در این قطعات

با توجه به این مساءل و صد البته توجه به (کلاسیک)‌بودن این آثار قصد دارم فیلم (دالان شوک) ساخته ی ساموءل فولر رو که از جمله آثار پیشرو و سنت شکن و صد البته کم تر دیده شده در این زمینه هست رو پخش کنم . با توجه به حال و هوای اکران در مورد برنامه های بعدی هم تصمیم گرفته خواهد شد .

دوستان نظراتشون رو در مورد موافقت و یا عدم موافقت اعلام کنند

در صورت موافقت عزیزانی که تمایل به همکاری دارند نظراتشون را انعکاس بدند

سپاس

با صلاحدید مسءول محترم بمدت دو روز سنجاق باشد

(دفتری) که الفبا را بالا آورد ُ (حکایتی) که در گفتمان درد به ناکجا رفت / بررسی موج نو (قسمت دوم)

فرانسه !

کشوری که دوتن  از همسایگانش (آلمان/ایتالیا‌) از مهره های اصلی هر دو جنگ بوده اند و علی رغم استراتژی جنگ و بی طرفی نسبی این کشور در جنگ جهانی دوم بعلت (جبر جغرافیایی) و پیشینه ی تاریخی اش در معاهده ی ورسای تا می توانست از عواید و فضایل این جنگ بهره مند گشت .

ما حصل تصمیمات سرنوشت ساز آینده نگران این فجایاع نه تنها در قتل عام میلیون ها انسان نظامی و غیر نظامی محصور  که در (تاثیرات) این کارزار بر ادامه ی روند زندگانی و نشو فرهنگ سرخورده ی عصیان گر در کشورهای اروپایی به سبک (رب النوع های سینمای کلاسیک) خودنمایی می کرد

 

(دفتری) که الفبا را بالا آورد ُ (حکایتی) که در گفتمان درد به ناکجا رفت / بررسی موج نو (قسمت اول)

سینما بنابر بستر روایی که دارد و دوربین به عنوان عاملی (مشاهده گر ) عملا گریزی جز بازتاب ندارند . هرچند تقلا برای چگونگی نمایش ماهیت این بازتاب به ذات انعکاس جهت می دهد و نمایان گر (سبک)  سازندگان اثر می باشد اما حتی همسو بودن کارگردانان از جهات مختلف (جهان بینی ُ تکنیک کارگردانی ُ موضوع روایی و .. ) ولو از یک مکتب ُ در مورد (سبک) به تمایز می گراید .
شاید در طول تاریخ سینما جز چند مورد انگشت شمار عملا با مفهوم (مکاتب) به شیوه ای که در سایر هنرها می بینیم روبرو نمی شویم . فارغ از آن در دل این مکاتب تکاثر و تفاوت نگرش به قدری پررنگ می گردد که عملا شاخص های آن فقط تا یک حد انتزاعی و کلی در هم تنیده اند و در سایر موارد عرصه را برای پرورش جهان بینی شخصی باز می گذارد
برای مثال دو تن از  نمایندگان مکت نءورالیسم ایتالیا ( روسلینی و دسیکا ) را اگر در کفه ی ترازو قرار بدهیم تفاوت در نگرششان بقدری آشکار است که اگر به تاریخ سینما مسلط نباشیم دشوار بتوان آن ها را ذیل یک مجموعه قرار داد

اما براستی دلیل این امر چیست ؟

انسان له شده زیر چکمه های مدرنیسم / نگاهی به آرا و ارزیابی منتقدین بزرگ به جنجال برانگیز ترین ساخته ی نابغه

پرتقال کوکی ی استنلی کوبریک آشفته‌ بازاری‌ست مسلکی ، پارانویایی خیالپردازانه جناح راستی همانند هشدارهایی که «اورول» می‌نوشت‌. فیلم تظاهر به ضدیت با دوران خفقان پلیسی و کنترل اجباری اذهان مردم می‌کند اما، تمام آنچیزی که انجام می‌دهد، تقدیس کردن قباحت قهرمان داستان، الکس است.

 الکس از آن دسته اشخاص ترسناکی است که که از آشکار ساختن لذات مشمئز‌کننده‌اش، هیچ ابایی نداشته. از آن دست بچه‌هایی که بالهای مگس‌ها را از هم جدا می‌کردند و یا مورچه‌ها را با ولع می‌خوردند

شاید با گفتن تنها واژه «متجاوزگر سادیست» نتوان کل شخصیت او را توصیف کرد و بیشتر عبارتی کلیشه‌ای به چشم می‌آید. اما کوبریک بغیر از عشق و علاقه‌ی الکس نسبت به بتهوون، چیزی دیگری از این شخص به ما ارائه نمی‌دهد. هیچ وقت شرح داده نمی‌شود که چرا او عاشق بتهوون است اما تصور من این است که عشق الکس به بتهوون همان و استفاده کوبریک از موسیقی‌های کلاسیک در فیلم‌هایش صرفا برای دادن بعدی جذاب و در عین حال بی‌ارزش و بن‌بست به آن، همان.

قصد کوبریک از انجام این کارها در این فیلم چیست؟ آیا او واقعا از ما می‌خواهد که با “الکس”ی که یک جامعه‌ستیز به تمام معنا با زندگی‌ای تحقیرآمیز است، احساس همدردی کنیم؟

فهرست برترین فیلم های عمر کارگردانان بزرگ دنیا (۲)

-پیرو ادامه ی مطلبی که دفعه ی پیش قرار دادم اینم از دومین لیست (برترین فیلم های عمر کارگردانان) دنیا.

اینکه فیلم هایی امثال (همشهری کین ) اورسن ولز و یا (سرگیجه) هیچکاک در بسیاری از این لیست ها دیده می شن جای تعجبی نداره چون به عنوان بزرگترین شاهکارهای (شناخته شده ) ی تاریخ سینمان که کمتر کسیه که ندیده باشه . اما شخصا احساس می کنم علاقه ی بیشتر این کارگردانان به حداقل یکی از نماینده های سینمای ایتالیا (به ویژه شخص روسولینی) نشون از غنای این سینما داره .

-از بین لیست های انتخابی دفعه ی پیش لیست (مارتین اسکورسیزی) به یک نحوی غیرمنتظره به نظر می رسید . کارگردان با نبوغی که با توجه به عامه پسند بودن اکثر موضوعات فیلم هاش بدنه ی اصلی ژانر گنگستری ( حداقل تا ده ۹۰ به صورت مداوم و بعد از اپن هم به صورت پراکنده) و جزءی از سینمای تجاری به حساب می یاد جز دو سه فیلم بیشتر دنباله رو آثار مستقل سینما به ویژه سینمای ایتالیاست (هرچند تاثر موج نو فرانسه بعنوان متاخرترین جنبش نزدیک به دوران شروع فیلمسازی اسکورسیزی بر کسی پوشیده نیست اما در لیست انتخابیش اسمی از نماینده های این جنبش به چشم نمی خوره )

-سالو (۱۲۰ روز در سادوم) بعنوان جنجالی ترین اثر تاریخ سینما (که مرگ خالقش پازولینی توسط فاشیست ایتالیا رو به دنبال داشت ) به عنوان بهترین فیلم های دو کارگردان آلمانی و اتریشی ( به ترتیب فاسبیندر و هانکه ) انتخاب شده که این خشونت عریان به نحوی ضمنی هم در فیلم های فاسبیندر و به ویژه کارای هانکه به چشم می خوره که خاستگاه فرهنگی مشترک هم می تونه موید این خشونت در آثار این سینماگران باشه .

- به نظر می رسه بعضا (شاید) انتخاب این فیلم ها تشریفاتی ام بوده باشه : جوری که بنابه نزدیکی تارکوفسکی و برگمان هر دو حداقل یک فیلم از آثار هم رو تو این لیست دارند . و یا فولری که توسط سینمای آمریکا به حاشیه رونده شد  ولی توسط موج نو فرانسه مورد تکریم قرار گرفت در لیستش حداقل دو فیلم از این جنبش به چشم میاد و در لیست نماینده های این جنبش هم اسمی فولر دیده می شه . این انتخاب متقابل بین لینچ و کوبریکم دیده می شه

-لیست انتخابی جارموش از تمامی این کشوره نماینده داره :   (ایتالیا-فرانسه-آلمان-آمریکا و ژاپن) 

- شاید کسی که لینچ و سینماش رو بشناسه از دیدن لیست انتخابیش به شدت حیرت کنه !‌ 

- تو لیست مورد نظر هیچکاک با سه بار انتخاب فیلم های خودش در صدر کارگردان های خودپسنده . فلینی و بونوءل رده های بعد رو بخودشون اختصاص دادن

ده فیلم برتر عمر دیوید لینچ

8 1/2

Sunset bulevard

M.hulots holiday

Rear window

Its A Gift

The Apartment

La Strada

Lolita

Wizard Of Oz

Stroszek

فیلم های مورد علاقه ی کارگردانان آوانگارد دنیا

اینکه کدوم فیلم تاریخ سینما عنوان بهترین رو یدک می کشه  نه (ممکن)ه و نه (مهم) . چرا که اگه حتی بخوایم به نحوی معیار سلیقه رم از این ارزیابی حذف کنیم به یه نحوی به یک دور باطل گرفتار شدیم چراکه در انتخاب اینکه چه (ساختاری) بهترینه هم بهرحال سلیقه عامل اساسیه . یه نفر ممکنه همشهری کین ولز با تمام عمق میدان های شاهکارشو فلش بک عجیب و غریبش به انضمام جایگذاری دوربین  (نسبت به زمان ساختش) رو بیش از حد بپسنده یکی ممکنه مونتاژهای تطبیقی بی نظیر سرگءی آیزنشتاین و یکی هم صد البته جامپ کات ها و به ویژه کارکرد موسیقی در فیلم های گدار رو (صد البته این مفاهیم و کارکردها ملک شخصی هیچ کدوم از این بزرگان نیست بلکه تو این زمینه به این ویژگی رو به کمال ممکن رسوندند . هرچند در مورد جامپ کات و نقشش من نظرم به به پیانیست شلیک کن تروفو در اوج غنا بیشتر نزدیکه تا از نفس افتاده گدار )

چند وقت پیش علی عبدی یه لیستی از رابین کالین گذاشته بود و لیست فیلم های انتخابیش . این نوشتار هم لیستیه از مورد علاقه ترین فیلم های کارگردانان بزرگ دنیا . تو این فهرست سعی شده تا بهترین فیلم های چند تن از کارگردانای عجیب و تاثیرگذار سینما رو قرار بدیم . این که چه دلیلی داره که ما مورد علاقه ترین آثار این بزرگان رو بدونیم دو دلیل داره :

۱- کارگردان به دلیل (روبروشدنش با ابزرا ساخت فیلم) به نظرم از این حیث درکی متفاوتی می تونه از یک فیلم داشته باشه

۲- هرکدوم از این سینماگرا در نوع خودشون از مولف های بی چون چرایی اند . علاقه های شخصیشونم خیلی کمک می کنه تا با زمینه های ذهنیشون هم بیشتر آشنا شیم.هرچند الیوت معتقده اونچه که در اثر یک مولف بازتاب شده صرفا نتیجه ی تاثرات شخصی و تجربیات اون فرد نیست اما سخت می شه این امر رو به ویژه برای سینماگر که در وهله ی اول کارش مشاهده است قاءل شد

فهرست زیر از سایت نقد فارسی برداشته شده و کارگردان های انتخابی (بیشتر) کارگردان های آوانگار (کمتر دیده شده ای اند )  از این منظر تمامی اعتبار و ارزش این مطلب و صحت و سقمش متعلق به سایت مذکوره :

 

اکران فیلم های هیچکاک + نقد آثار وی

یادمه اولین اکرانی رو که در تالار مولوی دیدم و بهانه ای شد برای آشنایی هرچه بیشتر با کانون آخرین نسخه ی سه گانه ی نولان بود . جدای از این که یک سری مشکلات فنی داشت پخش خوب و به ویژه صدای رسا و   فضایی که برای پخش تمهید شده بود حس خوبی به آدم دست می داد . کار بشدت سازمان دهی شده بود و مشخص بود که عوامل زحمات زیادی از هماهنگی گرفته تا مجوز و پخش و ... رو پشت سر گذاشته بودند تا برسن به این چیزی که ما می دیدیم !

به بهانه ی زادروز رومن پولانسکی / با یک روز تاخیر

مقاله ی اول برداشته شده از سایت [نقد فارسی] است که به بهانه ی زادروز پولانسکی انتشار یافته بود و مقاله ی دوم برداشت شخصی و موجزیست از فیلم ماه تلخ اثر دیدنیه این کارگردان

سینماگر پرحاشیه، تولدت مبارک

«رومن پولانسکی»، کارگردان سرشناس برنده اسکار و نخل طلای کن که طی سال‌های اخیر به علت حاشیه سازی‌هایش از

حضور در برخی جشنواره‌ها و کشورها بازمانده است، 81 ساله شد.

«رومن پولانسکی» روز هجدهم اوت 1933 در پاریس از پدر و مادری لهستانی متولد شد، دوران کودکی‌اش در بحبوحه جنگ جهانی دوم گذشت و در هشت سالگی آلمان‌ها والدین‌اش را به بازداشتگاه‌های مرگ فرستادند.

در دوران حکومت کمونیستی لهستان، «پولانسکی» وارد مدرسه فیلم «لوژ» شد و در طول سال‌های تحصیل‌، چند فیلم کوتاه ساخت و به واسطه‌ آنها به شهرت رسید که مهم‌ترین آنها «دو مرد و یک گنجه» (1958) و «وقتی فرشته‌ها سقوط می‌کنند» (1959) بود که برای آنها موفق به کسب چند جایزه بین‌المللی شد و شهرتی برای خود کسب کرد.

در دهه 50، «پولانسکی» وارد عرصه بازیگری شد و در فیلم «یک نسل» (1954) به کارگردانی «آندره وایدا» بازی کرد. وی اولین فیلم بلند خود را در سال 1962 با نام «چاقو در آب» ساخت. این فیلم اولین اثر مهم سینمای لهستان بعد از جنگ‌جهانی دوم بود که موضوع غیرمرتبط با جنگ داشت.

فیلم‌نامه این اثر کمدی و روانشناسانه را «یرزی اسکولیموفسکی» و «پولانسکی» نوشتند که مورد تحسین‌ منتقدین فیلم قرار گرفت. این فیلم جایزه‌ فیپرشی جشنواره‌ ونیز را گرفت و نامزد جایزه‌ اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی شد.

۱۰ کارگردان سخت گیر دنیا

شیوه های غریب  ۱۰ کارگردان بزرگ 

(به استثنای کامرون )

                                      مایکل بی

کنترل وسواس گونه وی بر همه جزئیات، موقع فیلم برداری ۲ قسمت اول «ترانسفور مرز» باعث شد که «مگان فاکس» این کارگردان سخت گیر را با «هیتلر» و «ناپلئون» مقایسه کند.

به گزارش کافه سینما جر و بحث و خشم و غضب این ۲ وقتی به اوج خودش رسید که مایکل بی از «مگان فاکس» خواست که مقداری وزن اضافه کند و دوباره برای فیلم سوم به حالت قبلی اش بازگردد. درخواستی که باعث شد خانم فاکس از همه حق و حقوق و امتیازاتش بگذرد و از این فیلم کنار بکشد.

                      
                              دیوید. او.راسل

بسیاری از کارگردانان به سختگیر بودن شهرت دارندوبه این که کار با آن ها دشوار است. برخی دیگر از آن ها هم سرتان داد و فریاد می کنند. آن ها سیل ناسزا را سمت بازیگر روانه می کنند وکمتر بازیگری شهامت پاسخ به آن ها را دارد.

«دیوید او.راسل» جزو کارگردانان بددهنی است که اولین مواجهه او سر فیلم «۳پادشاه»، با جورج کلونی به زد و خورد کشید. درگیری بعدی سر فیلم «من هوکابی را دوست دارم» بود. فیلمی که در آن راسل به خاطر بددهنی ها و حرف های شدیداللحن ترسناکی که خطاب به گروهش می زد، مشهور شد.

نگاهی به دکتر استرنجلاو ! آخرین عطش بشریت برای پرواز

شاید زمانی که مردم اروپا با این شر و شور به استقبال جنگ جهانی می رفتند و از آن بنام جنگی ملی-میهنی یاد می کردند،عواقب آن را آنچنان که باید درک نمی کردند . نمایش ترومن هم در ژاپن ضمیمه اش شد تا پیش بینی های ژول ورن از پیشبرد صنعت و گسترش آن نه تنها رنگ و بویی از آثار شیرین و روان او نداشت بلکه مبدل به ساتوری شد برای سلاخی بشریت !

جنگ سرد در قامت یک جنگ تمام عیار بود و طرفین دعوا که قضیه را با یک روبوسی صوری به ظاهر فیصله داده بودند هرآن منتظر بهانه ای بودند تا دنیا را یکبار دیگر از نمایش پرشکوه آتش بازی خود بهره مند سازند .

همین قضایا کافی بود که بشریت در لباس مدرنیته و در قاموس انسان های عصر حجری پس از یه دهه و اندی تازه متوجه شوند که چه بلایی نصیب خود و دنیا کرده اند . ضمن اینکه ماشین کشتار جمعیشان که حداقل 40 دهه بود خوراکش را از انسان تامین می کرد در سراشیبی سرعت افتاده بود .

بشر قرن بیستم بیش از آن که از مرگ بترسد از چگونه مردن واهمه داشت !

در همین اثنا و مابین این همه هیاهو و صدالبته تجربه ی آمیخته به خون بحران موشکی کوبا (استقرار موشک های روسی در خاک کوبا و نگرانی آمریکا از این امر که خود می توانست مبین شروع یک جنگ جدید باشد ) کافی بود که ذهن سرشار از نبوغ کوبریک و بسیاری دیگر به این نکته پی ببرند که (فاصله زمانی موشکی) شوخی ای بیش نیست و همین امر دستمایه ی یکی از شاهکارهای تاریخ سینما شود . کوبریکی که از دست بردن به هر ژانری هیچ ابایی نداشت این بار کمدی سیاه را به استادانه ترین شکل ممکن طراحی کرد.

 

زادروز آلفرد هیچکاک

امروز تولد سر آلفرد جوزف هیچکاک کارگردان سرشناس برتانیایی و به گفته ی بسیاری بزرگترین کارگردان تمام تاریخ سینماست (که البته جای بحث دارد)