ادای دین...

من عاشق ارادت گای‌ریچی به بازیگوشی‌های تدوینی هستم
و مثل خیلی‌ها هم پیگیر فیلم‌های جینلهال
حالا این دو در میثاق کنار هم جمع شدند و اثری خلق کردند که حول موضوعی است که همیشه عاشقش بودم... وفای به‌عهد و پرداختن دین و شرافت...  
موضوع ساده‌ای به نظر می‌رسد ولی در داستانی مورد بحث و تولید قرار گرفته که اثر را بسیار به‌روز، ملموس و چالش‌برانگیز می‌کند.
خلاقیت‌های گای‌ریچی، باز هم نم کشیده. اساساً از بعد از شاه‌آرتور، دیگر شبیه آن عضو جوان انجمن سینماگران ایرانی خودمان نیست... اما میثاق، حتی بدون تلاش‌های خلاقانه‌ی ریچی، بسیار دلپذیر است.‌
موضوع و داستان عالیست. طالبانش، مانند داعش و ریگیِ روز صفر و شبی که ماه کامل شدمان است. قر و فرهای داعش به وقت شام را هم ندارد. احمدش هرچند جا برای گذشته‌ی غمگینش داشت، زیباست. موضوع فیلم مهم است. در کنار آن  از لحاظ فرمیک هم بازی احمد عالیست. سکانس گیر افتادن تیم جینلهال، شاید در سینما مصادیق باورپذیر کمی دارد. کارگردان، هرچند جا برای هنرنمایی بسیار دارد ولی مدیریتش به یک نتیجه‌ی تقریباً کامل منتهی شده. اثر تلاش می‌کند اضافه‌گویی نکند.
از لحاظ انتقادی هم، ادعای مهمی در انتهای فیلم و در خصوص عهدشکنی امریکا نسبت به مترجمین بومی‌اش ارائه می‌کند.
فیلم، دلپذیر، اخلاقی و مهم است.
پیشنهاد می‌کنم فیلم جینلهال به نام "آخرین گشتن‌زنی" را هم در همین حال و هوا ببینید.