زادروز آلفرد هیچکاک

امروز تولد سر آلفرد جوزف هیچکاک کارگردان سرشناس برتانیایی و به گفته ی بسیاری بزرگترین کارگردان تمام تاریخ سینماست (که البته جای بحث دارد) 

  

شاید باید به گفته ی تروفو اعتماد کرد که  [زیر ظاهر مردی مطمئن به خویش ، هزل گو و نیشزن ، مردی حساس ، صدمه پذیر و عاطفی نهفته است. مردی که عواطفی را که می خواهد به تماشاگران آثارش منتقل سازد ، خود عمیقاً و به شدت احساس می کند. مردی که در تجسم ترس در سینما نظیر ندارد ، خود موجودی است بسیار ترسان و من تصور می کنم که این جنبه از شخصیتش در توفیق او اثر مستقیم داشته است .]

هیچکاک پیوسته از فساد جوامع بشری خرد می شد و با لحنی متاثر و در قاموس ژانر دلهره لعن و نفرین خود را نثار صاحبان قدرت و انسان های بی بهره از انسانیت می کرد .

به طوری که خود او می گوید :

من به مانند یک فیلسوف به مردم همان چیزی را می‌دهم که می‌خواهند. آنها دوست دارند که ترس و وحشت را تجربه کنند خوب من هم همان را به آنها می‌دهم.

علاوه بر فیلمسازی ، تاثیر وی بر هم نسلان خویش به ویژه نسل های آتی به گونه ایست که هیچکاک را بی بدیل در عرصه ی سینما می سازد . سینماگرانی نظیر تروفو،گدار،رومر،ریوت و شابرول و بسیاری دیگر در این دسته قرار می گیرند

هرچند قول متفق بسیاری از هنرمندان بر این است که هیچکاک نمونه ی تمام عیارمولف به معنای (هدایتگر) همه جانبه ی فیلم می باشد اما نباید در بیان این قول به قدری اغراق کرد که نقش بزرگانی نظیر برنارد هرمان (موسیقی) رابرت برکس (فیلم برداری ) و ستاره های رب النوعی نظیر جان استوارت ، کری گرانت را نادیده گرفت

امری که خود هیچکاک به آن نیز واقف بود ...

شاید در میان فیلم هایش روانی،سرگیجه،پنجره پشتی و شمال از شمال غرب ، ربکا بیشتر به چشم آمده اند اما پیشنهاد شخصی ام بر این است که برای شناخت مولفه های شخصیتی هیچکاک فیلم (اقرار می کنم ) را ببینید . پرندگان که نیز جای خود دارد ...

هیچکاک در رانش سخن هم ید طولایی داشت :

طول فیلم باید رابطه مستقیمی با حجم مثانه بیننده داشته باشد.

بلوندها بهترین نوع قربانیان هستند. آنها مثل برف دست نخورده‌ای هستند که رویشان ردی از خون بجا مانده باشد.

به آنها لذت بدهید، لذتی مانند لحظه‌ای که از یک کابوس بیدار می‌شوند

من یک کارگردان کلیشه شده هستم، اگر سیندرلا هم بسازم تماشاگران فوراً در کالسکه به دنبال یک جسد می‌گردند.

چیزهایی که آدرنالین خون من را بالا می‌برند: ۱- بچه کوچک ۲- پلیس ۳- ارتفاع ۴- اینکه فیلم بعدی‌ام از فیلم قبلی‌ام بهتر نباشد.

من یک راه درمان قطعی برای گلودرد دارم، آن را ببرید.

گر فیلمی خوب است، صدا می‌تواند قطع شود و تماشاگر هنوز کاملاً حواسش به این باشد که دارد چه اتفاقی می‌افتد.

در یک فیلم داستانی کارگردان خداست و در یک مستند، خدا کارگردان است.

انتقام چیز شیرینی است که چاق نمی‌کند.

تلویزیون قتل را به داخل خانه‌ها برگرداند، یعنی جایی که به آن تعلق دارد.

تنها راه خلاص شدن من از شر ترسهایم این است که آنها را فیلم کنم.

تخم مرغ مرا می‌ترساند، بیشتر از ترس، آشفته‌ام می‌کند، تا به حال چیزی آشفته کننده‌تر از پاره شدن زرده تخم مرغ و پخش شدن مایع زرد رنگ داخلش دیده‌اید؟ خون، قرمز است، خوشحال و بذله گو، ولی زرده تخم مرغ، اعصاب خرد کن، هیچ وقت آن را نخوردم.

در روزگار قدیم تبهکاران سبیل داشتند و به سگها لگد می‌زدند. امروزه تماشاچیان باهوشترند، آنها نمی‌خواهند که تبهکار شان ناگهان با نوری سبز بر چهره‌اش به وسط صحنه پرتاب شود، آنها یک آدم معمولی می‌خواهند که فقط چند نقطه ضعف داشته باشد.

برای من روح (روانی) یک کمدی است،

صحنه‌های قتل را مثل صحنه‌های عاشقانه کارگردانی کنید و صحنه‌های عاشقانه را مثل صحنه‌های قتل .

هرچند بسیاری از این گفته ها نیز می تواند مانند ادعای هیچکاک در مورد (طناب) صرفا یک شوخی با مخاطب بوده باشد تا گفته های حقیقی وی