آن روزهای ولرم / انزلیچی مردد کانکس

این روزها عکس زیر تو صفحه ی شخصی مجازی جناب دکتر وحید من رو یاد «سرمای گرم کانکس» و «استواری تیم تردید» و همچنین «مردی» میندازه که هیشکی حریف زبان تند و تیزش نبود ولی حتی تندی این زبون هم احساس خوبی که بهش داشتیم رو خراب نمی کرد

انزلیچی ای که دیگه تحویلمون نمیگیره و احتمالاً بازم اگه بیاد دهن باز کنه و از کانون بگه، کلی از کارهامون رو مسخره بازی و چرت و پرت می دونه ... ولی بازم شخصاً احساس خوبی که بهش دارم پابرجاست. احتمالاً اینکه در وبلاگ نظری ازش دیده نمیشه هم من باب همین تفکراتشه. ولی اشکانه دیگه. انزلیچیه. چه میشه کرد. (البت کنکورش هم مانعه)

اصلاً یه وضعی بود...

از راست به چپ: مازنی خدابیامرز / هری پاتر جوان / عینیت سوررئال / انزلیچی وهن کننده / دکتر وحید / پیرمرد کچل / بدقمی خوابالو

زمان: اگه اشتباه نکنم زمستان 90 / حین مقدمات بحث های ماهوی فیلمنامه ی تردید ابدی

مکان: ولرم ترین نقطه ی دنیا، کانکس مرحوم

شکور / پیرمرد کچل

برترین زوج کمدی تاریخ سینما

دلقک / خاطرات1

زمان: مهرماه سال 93

لوکیشن: روبروی در ورودی بالای دانشگاه، جنب ساختمان ریاست

عکاس: نیلوفر شهسواریان

مردیها، ایزدی، عطار، محیط، شکور، رسولی 

عکاسی مستند.

از سایت فرارو:

چند ده کیلومتری اصفهان روستایی است به نام «افتخاریه» که حالا از افتخار چیزی جز چند خرابه برایش نمانده با تنها مسجدی که دو روزی در سال رونق می‌گیرد تا سالی دیگر.

سال‌هاست بی‌آبی جان خاکش را گرفته از تشنگی، درخت‌ها تکیده و زمین خشکیده و مدت‌هاست هیچ کشاورزی در آن، در انتظار فصل درو به سر نمی‌برد. ابر سیاه بی‌آبی بر زندگیشان سایه افکنده و برای همین، اهالی، روستا را ترک کرده‌اند و تنها دو روز از سال در تاسوعا و عاشورای حسینی به روستا بازمی‌گردند، سیاه می‌پوشند و با چشم‌های خشکیده در عزای حسین(ع) اشک می‌ریزند.

 

از هیچکاک به تروفو و بر عکس

عاشورا

محرم

عکس های حسن سلطانی تهرانی - مجموعه عکس لباس عاشورا - از این سایت

 

پورتره...

از خاطرات دلقک. شاهکار های هنری جناب سرکار خانم شهسواریان

عکسی هایی از

       

خسته نباشید.

22 مهرماه-اکران فیلم خسته نباشید با حضور افشین هاشمی و محسن قرایی

تالار ابوریحان

با تشکر از خانم ضمیری.

باز هم تکرار تاریخ در کانون / محیط هم رفت

کشتن که تموم شد، فرامرزی این پست رو گذاشت.

حالا که دلقک در حال تمام شدنه، من این پست رو میذارم: 

عکس های پشت صحنه فیلم «پایان دلقک»

برای من که تجربه ی خیلی خوبی بود که در فیلم آقای شکوری و پیش از آن در فیلم آقای عطارپور حضور داشتم. کلی چیزهای خوب یاد گرفتم !

این هم عکس هایی از پشت صحنه ی این فیلم که خبر گذاشتنش را اعلام کرده بودم :

یاران دبستانی

انیو موریکونه (سمت راست).سرجیو لئونه (سمت چپ)

همکلاسی های دبستان

سال ها بعد

 انیو موریکونه (سمت راست).سرجیو لئونه (سمت چپ)

همکار و همچنان رفیق

جشنواره فیلم دانشجویی

به سایت  www.festival.iribu.ac.ir  مراجعه کنید
کلیپ قشنگ و ساده ای هم داره،اینجا ببینید.

خاطرات - ما در جشنواره ی سی و یکم

با اینکه کارگردان کار خودم هستم ولی حس میکنم چیزی که الان میخوام بگم رو از روی داشتن این سمت نمیگم:

کشتن در سانس خودش نسبت به 3 فیلم دیگه، بیشتر «فیلم کوتاه» بود.

حتی من فاصله ی کشتن با بقیه ی فیلم های سانس رو خیلی زیاد دیدم. اونقد که به هیجان اومدم و حس کردم که در تولید «فیلم کوتاه» مسیر درستی رو پیدا کرده ایم. سه فیلم قبلی، از نظر کیفیت تصویر بهتر از کشتن بودن ولی کلیت کشتن برای من خیلی بالاتر از اونا بود. باید متذکر بشم که تو جشنواره های قبلی که رقبای ضامن دار رو می دیدم، اصلاً همچین احساسی به ضامن دار نداشتم.

چهارشنبه - 23 مهرماه 93 - ساعت 21 - روبروی سینمای پردیس ملت

از راست به چپ: باقری- سیمین ؟؟؟؟ - پیروزبخت - برخورداری - فرامرزی - ارشادی - توسلی - قربانی - قاسمی - حیدری (ماسکه شده) - زینل - شکور - مرادپور - جهانی - عطار - اسدی - محیط - مردیها

پشت دوربین هم دوستی بود که اسمش رو فراموش کرده ام.

روایت یک جشنواره

سطح فیلمها نسبت به دو سال گذشته خیلی بهتر شده بود. قبلا جوری بود که تاسف میخوردم همچین تصاویری رو تحت عنوان "فیلم" روی پرده نمایش میدن؛  بس که افتضاح و بی معنی بود...

اما امسال فیلمها چه مستند چه داستانی ، بسیار از لحاظ تکنیکی،تاحدودی هم محتوایی ، رشد پیدا کرده بودن

رفتن به این جشنواره رو مفید میدونم چون فیلمهای ارسالی ،

تولید همه اقشار جامعه در همه سطوح هنری  با موضوعات آزاده.

میشه تشخیص داد دید متوسط جامعه در چه سطحی قرار داره،دغدغه جوونهای امروزی چیه ، ارزشها به کدوم سمت کشیده میشه و از نظر تولید فیلم و پیشرفت فیلمسازی در چه جایگاهی قرار داریم.

نمیدونم چرا همیشه فیلمهای بین الملل و مستند از استقبال کمتری برخورداره.

هروقت سالن لبریز از تماشاگر باشه،میشه حدس زد فیلم داستانی ایرانی در حال پخشه؛ هرچقدرم میخواد داغون یا بی معنی باشه...

سالن سه و چهار هم به دلیل دور بودن نسبت به دو سالن قبلی، مهجور مونده بودن.

تقسیم بندی زمانها از این نظر که در هر سانس از هر نوع داستانی مستند پویانمایی میشد بهره برد عالی بود اما متاسفانه اکران فیلمها یک ساعت با تاخیر انجام شد و همه برنامه ها بی نظم برگزار شد.

از تفریحات سالم این جانب هم میشه به یافتن چهره آشنا ازخیل عظیم فیلمسازان اشاره کرد!

خسته نباشید

و یک نکته کوچک : 

ما یک نهاد رسمی در جشنواره هستیم

کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی، نهادی شده که می تونه با حمایت دقیق و فکر شده از تولید فیلم ها و با جو بسیار مثبتی که از تعامل اعضا برای کمک به فیلم سازها به وجود آورده، به عنوان یک نهاد شناخته شده در جشنواره ها حضور پیدا کنه. صرف حمایت مالی قطعاً منجر به تولید فیلم های خوب نمیشه بلکه رفاقتی که باعث میشه هم کیفیت کار بالا باشه و هم هزینه ها سرشکن بشه، استمرار تحقق این هدف رو حفظ می کنه: 

قابل توجه اعضای کانون به ویژه تیم تولید کشتن مرغ مقلد

تا سه شنبه ساعت 20 سنجاق است.

سه شنبه، بین ساعت 20 تا 21:30، «کشتن مرغ مقلد» در سالن 2 پردیس سینمایی ملت تحت قالب جشنواره ی بین المللی فیلم کوتاه تهران اکران میشه. هرکس دوست داشت می تونه شرکت کنه.

قرار شد بچه هایی که میخوان بیان، یه رب به هشت دم در سینما باشن که با هم باشیم.

(اضافه شده ساعت 10 روز 22 مهرماه، سه شنبه)

گزارش فعالیت / پایان مرحله ی اصلی فیلمبرداری دلقک

مطابق با برنامه ریزی ایکه از قبل اعلام شده بود، فیلمبرداری اصلی کار در روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه (16،17 و18 مهرماه) انجام شد. همه چیز طبق برنامه ریزی پیش رفت به غیر از تغییر عجیب آب و هوا در روز اول فیلمبرداری که منجر به عدم تمرکز و مشکلات خاصی شد که شاید کار را نیازمند یک سری پلان اصلاحی کند که در مرحله ی تدوین مشخص خواهد شد. مراحل بعدی تولید، از دوشنبه ی هفته ی آینده آغاز می شود.با توجه به حجم بالای کار در مرحله ی پس از تولید انشاالله کار تا 4 ماه آینده به نتیجه ی نهایی خواهد رسید.

فعالین روز چهارشنبه اعلام شده بود

فعالین روز 5شنبه:

گزارش فعالیت / فعالین / خاطرات / دلقک

 جهانی، شکوری، محیط، مردیها، ایزدی، زرگر، مرادپور، زردکوهی، قاسمی، موسوی، تدریس، رسولی، عطار، شالیکار، زینل، شهسواریان، قربانی، خانم مالکی، آقای اسدی.

اگه کسی از قلم افتاده یادآوری کنه. دم همگی گرم به ویژه خانم جهانی پور. شکور

عکاسی خبری و مستند

عکس‌هایی که حس و عاطفه‌ی انسانی شما را به غلیان می‌آورند، در عکاسی مستند و خبری نقشی به‌سزا دارند و حتی می‌توانند باعث تکاپو و عکس‌العمل جامعه‌ای گردند. در این پست، تصاویری را می‌بینیم که حس‌هایی متفاوت و قدرتمند از عشق، درد و انسانیت را القا می‌کنند.

از این منبع: 

کانون جان می گیرد / معارفه

این ایام که فرصت حضور بین جوونای کانون رو ندارم، بیش از پیش احساس پیری می کنم. لذت کار کردن تو کانون فیلم، لذتیه که نظیرش رو تو زندگیم سخت پیدا میکنم. کاش بشه که بتونم بیام باز دور هم زحمت بکشیم، بدویم، داد و بیداد کنیم و لذت ببریم.     شکور

دوشنبه، 31 شهریور 93-روز پیش از معارفه ی ورودی های سال تحصیلی 93-94

لابی تالار ابوریحان

چند قدم تا مقام بعدی / فقط 8تیم در تهران توان رقابت با تیم تولید کشتن رو داشتن

جشنواره ی منطقه ای انجمن سینماگران جوان، از مهمترین جشنواره های فیلم کوتاه کشوره. مخصوصاً جشنواره ی منطقه ای ای که تهران هم درش حضور داره. خداروشکر از بین 451 فیلم ارائه شده به جشنواره ی منطقه ای تیژ، 42 فیلم برای مسابقه انتخاب شدن و یکیشون کشتن مرغ مقلد شده.

الان مطلع شدم که کشتن یکی از 8 نماینده ی تهران تو بخش فیلم های کوتاه داستانی شده. تا همین جاش هم کشتن مرغ مقلد به نظرم، به یه موفقیت بزرگ رسیده. امیدوارم که مقام هم بیاریم ولی اگرم نیاوردیم کانون نباید فکر کنه که تو کارش مشکلی وجود داشته. یادمون باشه با چه شرایطی فیلم می سازیم! خرج کشتن حدود 400 تومن شد. آیا رقبای ما هم همین رقم رو برای تولیدشون داشتن؟ به نظر من بعیده.

تنها علتی که ما می تونیم تولید کنیم و سعی کنیم که با تولیدات سینمای تجربی و انجمن سینمایی و ... رقابت کنیم، همدلی و رفاقتی کار کردنمونه. آدمای غولی مثل رسولی و محیط رو نمیشه به راحتی گیر آورد. یا آدمای پای کاری مثل جهانی، ایزدی و زرگر و یوسف دوست رو. بچه های کانون رو نمیشه جای دیگه گیر آورد. امیدوارم ورودی های جدید که میان کانون، سریعاً متوجه بشن که کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی، قطعاً تکه.

باحال و مربوط به این روزها / عکس های خاص

بازی ایران-ایتالیا / 9 شهریور