پیشنهاد جدی برای تماشا / یک عاشقانه ی واقعی .

.

.

وقتی ادوارد دست قیچی رو می دیدم، صرفاً حس خوبی داشتم از خلاقیت تیم برتون. وگرنه احساس نمیکردم که دارم یک فیلم با یه فیلمنامه ی فوق العاده رو می بینم. ولی تخیل و ابتکار در خلقِ چنین شخصیتی با اون بازی منحصر به فرد جانی دپ، فیلم رو بسیار دلپذیر کرده بود.  

بعد از مدت ها حالا یک ادوارد دیگه دیدم. این بار با قلب ساعتی.

یک انیمیشن موزیکال، به شدت عاشقانه و فوق العاده، تاثیرگذار و خلاقانه از سینمای فرانسه.

یکی از متفاوت ترین حفظ هارمونی ها و توصیف عشق ها.

حتی در فیلمنامه هم خلاقیت های جالبی وجود داشت از جمله حضور اسطوره ی جلوه های ویژه ی تاریخچه ی سینما، مه لیس، که یه طورایی شخصیت های تخیلیش در این انیمیشن، واقعیت پیدا کرده بودن. انگاری که موجودات عجیبی که در فیلمهاش دیده ایم، واقعیت داشته ان و این مه لیس بوده که صرفاً ازشون بازی گرفته.

البته من کلاً شخصیت ترسناک اواسط فیلم که در قطار پیدا میشه رو اصلاً نفهمیدم و همچنین فیلمنامه، باگ هایی هم داره و چفت و بست هاش خیلی محکم نیست. ولی طوفان خلاقیت تصویری و موسیقی ها و آواز های رویایی و شخصیت پردازی بسیار جذاب کاراکتر اصلی، من رو کاملاً نسبت به مشکلات فیلمنامه، بی توجه کرد.

باورم نمیشه که این انیمیشن رو از اسکار دوهزار و سیزده تا امروز ندیده بودم و حتی اسمش رو هم نشنیده بودم.