تی تی؛ جادوی رنگارنگ دنیای عجیب زن کولی

  تی تی؛ جادوی رنگارنگ دنیای عجیب زن کولی.

فیلم سینمایی "تی تی" ساخته ی آیدا پناهنده، کارگردان 43 ساله سینما؛ احتمالا یکی از بهترین فیلم های روز سینمای ایران به شمار می رود. این فیلم در سال 1398 ساخته و گردآوری شد اما به دلایل متعدد و مشکلات سینمایی اکرانش بارها به تعویق افتاد تا اینکه امسال بالاخره به روی پرده نقره ای سینما رفت و طولی نکشید که جایگاه خاص خودش را میان مردم و منتقدان پیدا کرد. محبوبیتی که تی تی در روز های ابتدایی اکرانش کسب کرد، انقلابی در گیشه به پا کرد و پناهنده را از ساخته خودش خوشنود کرد.
داستان فیلم "تی تی" درباره یک استاد دانشگاه و فیزیکدان به نام ابراهیم (با بازی پارسا پیروزفر) با زنی ملقب به تی تی (با هنرنمایی الناز شاکردوست) آشنا می‌شود. تی تی در این فیلم دختری شهرستانی و ساده‌ای‌ست که شغلش نیروی خدماتی در یک بیمارستان است.
او با اجاره دادن رحم خود به زوج‌های نابارور، کسب درآمد می‌کند. تی تی نامزدی دارد (با بازی هوتن شکیبا) که مرد قابل اعتمادی نیست. اما نکته جالب اینجاست که تی تی پاک در افکار خودش غرق شده و چشمانش را به روی حقیقت (نامزدی که از او سوءاستفاده می‌کند) بسته است.
داستان فیلم تی تی بستری است برای نشان دادن شخصیت‌ها و کاراکتر‌هایی که در حال اعتلای اخلاقی و انسانی هستند. ابراهیم به دنبال چیزی است تا بتواند جهان را تغییر داده و از نابودی آن جلوگیری کند، هرچند در این قسمت از فیلم بیننده دوست دارد داستان شبیه فیلم‌های هالیوودی روایت شود، اما در آخر ما با یک جنبه اخلاقی و انسانی روبه‌رو خواهیم شد. ابراهیمی که در پی نجات بشریت و جهان است حتی قادر به نجات دادن زندگی خصوصی خودش نیز نیست. کرکتر های خوب ساخته و پرداخته شده در بخش هایی از فیلم متزلزل می شوند و تصمیمات غیر معقولانه ای را می گیرند که خلاف انتظارات مخاطب است. شاید پناهنده نمیخواست برای بیننده اش رو بازی کند و فیلمش را قابل پیشبینی بسازد، اما غیر قابل پیشبینی بودن همیشه به معنای قدرتمند بودن در روایت نیست.
داستان و فیلمنامه که احتمالا نقطه عطف این فیلم سینمایی به حساب می آیند، متاسفانه با یک روایت سخت و پیچیده به سوی تباهی می رود، به طوری که فیلمساز در انتهای داستانش با گاردی باز در گوشه رینگ گیر می کند و هیچ چیزی برای ارائه ندارد. او حتی یک اندینگ مناسب و منطقی برای فیلمش پیدا نمیکند و مخاطب را با هزاران سوال بی جواب به حال خود رها می کند.
"تی تی" هم مثل آثار پیشین آیدا پناهنده، با محوریت و نقش اصلی یک زن روایت می شود و از آن جالب تر اینکه باز هم مثل آثار قبلی اش از لوکیشن های شمال کشور و گویش و لهجه شمالی استفاده کرده است به فیلمش رنگ و لعاب خاصی میدهد. از لحاظ ملودرام نمیتوان چندان روی فیلم حساب کرد چرا که اصلی ترین عناصر یک درام را ندارد اما داستان جذاب، گیرا و دلنشینی را بازگو می کند که بیننده قطعا با آن خو خواهد گرفت و سمپات را کسب می کند، و چه پیروزی ای بهتر از همذات پنداری مخاطب با فیلم برای یک فیلمساز. با نقد های مثبت زیادی نیز که دریافت کرد ما مطمئن شدیم که پناهنده کارش را به درستی انجام داده است و یک اثر قابل قبول را از خودش به جا گذاشته است.
در آخر پردازیم به بازی درخشان الناز شاکردوست، پارسا پیروزفری که این روز ها همه جا اسمش هست و البته از همه استوارتر احتمالا هوتن شکیبا که با هنرنمایی اش اثر را چند پله بالاتر کشیده است. شخصیتی که شاکردوست خلق می کند کامل ترین و ساخته شده ترین شخصیت فیلم است اما اکت شکیبا به نظرم قابل توجه ترین بازی این فیلم بود.
"تی تی" در جشنواره فیلم فجر سال 1399 در چهار رشته ی بهترین فیلمنامه (به نویسیندگی ارسلان امیری همسر آیدا پناهنده کارگردان فیلم)، بهترین فیلمبرداری، بهترین موسیقی متن و بهترین فیلم سال نامزد شد که به دلیل اکران فیلم در جشنواره فیلم توکیو پیش از ایران از رشته بهترین فیلم خط خورد.

در مجموع می توان تی تی را یکی از بهترین فیلم های منتشر شده چند سال اخیر سینمای ایران نامید و آن را تماشا کرد و لذت برد. توصیه میکنم همین الان در سینماها "تی تی" را تماشا کنید.

نویسنده : ماهان کلانتری