عکاسی گوتیک (Gothic photography)

 
مفهوم عکاسی گوتیک (Gothic photography) مسلما بدون دانستن تعریف گوتیک کمی گیج کننده و تا حدی نامفهوم به نظر می‌رسد.

 

در اواخر دهه ۱۹۷۰ بعضی از گروه‌های سبک پست-پانک نام گوتیک به خود گرفتند. پیروان این سبک به گونه‌ای دور یکدیگر جمع شدند که بعنوان یک جنبش متمایز قابل تشخیص باشند.بنظر میرسد نام این جنبش از مقاله‌ای که در هفته نامه انگلیسی مربوط به گروه‌های راک به نام "صداها" چاپ شده بود اقتباس شده باشد.این هفته نامه مقاله‌ای را با نام "The face of Punk Gothique" در یکی از شماره‌های خود به چاپ رسانده بود.این مقاله در ۲۱ فوریه ۱۹۸۱ به چاپ رسیده بود و نویسنده آن استیو کیتون نام داشت.

جدا از اتفاقی که در بریتانیا افتاده بود، در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰، سبک دث راک از درون سبک پانک آمریکایی به ظهور پیوست.در اوایل دهه ۱۹۹۰ خرده فرهنگی در آلمان در حال تشکیل بود. اعضای این خرده فرهنگ عموماً به دنبال تلفیق سبک گوتیک با مضامین عاشقانه و سبک موج تاریک بودند.

در عکاسی و نقاشی طیف‌های متفاوتی از کارهای هنری وابسته به عشق شهوانی یا تصاویر عاشقانه از خوناشام‌ها و ارواح دیده میشود.
در عکاسی و نقاشی گوتیک اولیت‌های مشخص شده ای مانند رنگ‌های تیره و احساسات شبیه به داستان‌های گوتیک هستند و طرفداران این خرده فرهنگ به نمایش دادن جنبه‌های تاریک و سیاه زندگی علاقمند هستند و در کارهایشان بر مفهوم مرگ، درد و رنج تمرکز بیشتری دارند. در عین حال جدا سعی می‌کنند همه جوانب زندگی را به صورتی متفاوت در معرض عموم قرار دهند.

در این نوع عکاسی بیشتر به نمایش دادن جنبه‌های تاریک و سیاه زندگی پرداخته می شود و بر مفهوم مرگ، درد و رنج تمرکز بیشتری می شود. در عین حال عکاس سعی می‌کنند همه جوانب زندگی را به صورتی متفاوت در معرض عموم قرار دهند، طرفداران این خرده فرهنگ به نمایش دادن جنبه‌های تاریک و سیاه زندگی علاقمند هستند و در کارهایشان بر مفهوم مرگ، درد و رنج تمرکز بیشتری دارند. در عین حال جدا سعی می‌کنند همه جوانب زندگی را به صورتی متفاوت در معرض عموم قرار دهند.

به طور کلی اکثر عکس‌های گوتیک سیاه و سفید و یا قهوه‌ای (Sepia) هستند چرا که در این رنگ‌ها حسی مرموز و نوستالوژیک نهفته است که به عکاسان در انتقال مفموم مورد نظرشان کمک می‌کند.

رنگ‌های سیاه، سفید، قرمز و بنفش نقش زیادی در هنرهای گوتیک دارد. هر چند عکس‌های گوتیک به نظر تاریک، مرموز و خوفناک می‌آید اما بعضی معتقدند هنرمندان سبک گوتیک سعی می‌کنند جنبه‌های به ظاهر زشت زندگی را زیبا به نمایش در آوردند.

سوژه‌های عکاسی گوتیک ممکن است.یک پرتره و یا منظره باشد. قبرستان‌ها، بناهای عجیب سنگی، عمارت‌های ویران از جمله مکان‌های متعارف در میان عکاسان سبک گوتیک است.به طور کلی اکثر عکس‌های گوتیک سیاه و سفید و یا قهوه‌ای (Sepia) هستند چرا که در این رنگ‌ها حسی مرموز و نوستالوژیک نهفته است که به عکاسان در انتقال مفموم مورد نظرشان کمک می‌کند.

نیم نگاهی به معماری گوتیک (Gothic)

اصطلاح گوتیک به معماری و هنر اروپای قرن دوازدهم تا اوایل قرن شانزدهم اطلاق می شود. علمداران رنسانس ایتالیایی، یعنی جریان فرهنگی پس از دوره ی گوتیک، به هنر این دوره نگاهی تحقیر آمیز داشتند.
در یک فاصله زمانی نمونه های هنر گوتیک را می توان از اسپانیا تا اسکاندیناوی و از ایرلند تا مرزهای شرقی امپراتوری روم دید. علت حضور این هنر را باید در فعالیت های تجاری و مذهبی مردمان غرب اروپا در مناطق شرقی مدیترانه جست و جو کرد.
برای درک هنر گوتیک باید همواره آن دسته از عوامل تاریخی، فرهنگی و اجتماعی که در شکل گیری آن دخیل بوده اند را مد نظر داشت. قرن دوازه قرن گسترش اروپا همراه با انفجار جمعیت و بهبود روشهای کشاورزی و بازرگانی اقتصادی منطقه بود در این دوره زائران و جنگهای صلیبی دامنه ی نفوذ اروپا و مسیحیت را گسترش دادند. در اسپانیا مسیحیان اسپانیایی بر مورها فائق شدند و جهان ژرمنی پیشرفت خود را به سوی شرق آغاز کرد. در قرن دوازدهم همچنین اصلاحاتی در کلیساها به وقوع پیوست. شهرهای جدیدی به عنوان مراکز تحقیقی دینی رشد یافتند و مدارس وابسته به کلیسای جامع به عنوان مراکز آموزشی جایگزین صومعه ها شدند.
در طول قرن دوازدهم پذیرش روزافزون قدرت مطلقه پادشاه، جایگزین نظام فئودالی شد و فرانسه که این روند در آن قوی تر از جاهای دیگر رخ داد به عنوان مهد هنر گوتیک قلمداد شد تا قرن سیزدهم که دیگر حاکمیت نظام پادشاهی کاملا تثبیت شد، این قرن دوره فرماندهی لویی نهم بر فرانسه، ادوارد اول بر انگلستان و فردیک دوم بر آلمان و آلفونسو بر ایتالیا بود، با بازگشت و احیای قدرت شاهان کشورهای مستقل قد علم کردند و فعالیتهای فرهنگی عظیمی شکل گرفت که اغلب خود پادشاهان منشا آن بودند.
گسترش شهرها و ظهور فرقه های مذهبی جدید مثل فرانسیسکن ها و دومینیکن ها تا حد زیادی عامل شکل دهی حیات معنوی در قرن سیزدهم بود این فرقه ها اثر شدیدی بر عالم فرهنگ و هنر گذاشتند.
معماری گوتیک نخستین بار در ایل- دو- فرانس استانی در شمال فرانسه شکل گرفت و مهمترین مرکز مذهبی این منطقه صومعه ی "سن دنی" بود.
مهمترین عناصر معماری در این بناها طاق های نوک تیز و طاق های قوسی یا به عبارت دیگر سقف ها و بامهای طاقدار و هلالی شکل بودند. این عناصر از معماری رومی وار سده های قبل به عاریت گرفته شده بود اما با پرداختی تازه تر با هم ترکیب شده بودند.
یک بنای گوتیک آمیزه ی حجم هایی است که از حالتی نرم و سبک برخوردارند و ترکیب منسجم و همآهنگ آن ها گوئی حرکت به سوی بالا دارد . پیدایش " پشت بند های معلق " در معماری گوتیک که فشار بار طاق ها و به طور کلی بنا را تحمل می کردند ، تا حدود زیادی دیوارهای بنا را که پیش از آن 
وظیفه ی تحمل فشار را نیز بر عهده داشتند از این وظیفه آزاد کرد و به این ترتیب از ضخامت دیوارها کاسته شد . پنجره های عظیم در میان دیوارها گذاشته شد و از میان سطوح وسیع شیشه های رنگین این پنجره ها ، نور فراوان به داخل بناها راه یافت. از اینجاست که سطح دیوارهای بسیاری از کلیساهای گوتیک به پرده های عظیم شفاف و سبک شبیه است، کیفیت زیبا و رمزگونه نور از اجزاء مهم سمبولیسم کلیساهای گوتیک به شمار می رود ...
در مدت زمانی کوتاه، معماری نوظهور گوتیک به اوج شکوفایی خود رسید و مبدل به شیوه ای از هنر شد که عظمت تاج و تخت سلطنتی فرانسه را می نمایاند. 
شیوه «گوتیک» منحصر به هنر معماری نیست، حتی اشیا و مجسمه های فراوانی هستند که به این شیوه ساخته شده اند. این سبک پس از معماری و مجسمه سازی تنها در نقاشی نمود پیدا کردکه بر خلاف معماری و پیکرتراشی در مراحل نخست خود با قدمهایی آهسته شروع کرد. از جمله نقاشان این سبک جوتو، سیمونه مارتینی، لورنستو گیبرتی و دوتچو هستند. تمامی آثار نقاشی ملهم از همان معماری است. بیشتر تحت سلطه ی نقاشی های کلیسایی و پرده هایی از مسیح و مریم به عناوین مختلف است. در این میان هنرمندان فلورانسی بیشتر تمایل به کشیدن نقاشی های دیواری داشتند تا قابهای تزئینی.

درعکاسی و حتی در سینما و سایر هنرها هم "سبکی" به نام گوتیک وجود ندارد همانطور که گفته شد به نام " شیوه ی گوتیک" خوانده می شود. چون در نهایت هنرشناسان بر این نظر هستند که گوتیک سبک نیست و نام نوعی شیوه ی معماری در یک گذر زمانی است ( همان قرن دوازده تا شانزده که در بالا ذکر گردید) که این نام بعد از قرن شانزده توسط علمداران رنسانس ایتالیایی با نگاهی تحقیر آمیز به این نوع معماری اطلاق گردید. گوتیک در اصل نوعی بازتاب هنری در فرم است که توسط گوت ها اختراع شده است و دلیل اصلی طاق های تیز و بلند رسیدن به کمال الهی بود.
چیزی که امروزه در ادبیات و سینما و موسیقی و عکاسی به نام گوتیک نام برده می شود در اصل هنری است که بر اثر بازتاب ذهنی و نمادهای بیرونی و الهام گرفته شده از معماری گوتیک، به عرصه ی ظهور رسیده است.