دکترین: تنها باقیمانده ی دومین اساسنامه ی کانون / اصل بر رای گیری است مگر خلاف آن تعیین شده باشد

در دومین اساسنامه ی کانون (تقریباً سال 89)، با توجه به تجربیاتی که از دوران پیش از آن و دوره ی نبود نهاد تصمیم گیری داشتیم، اصل را در انجام هر کاری (هرکاری...!!!) بر رای گیری گذاشته بودیم. این امر باعث اختلال در کارها و کندی عملکرد اعضا میشد بنابراین   تاسیس های «پروژه ی شخصی»، «مسئول سمت» و «اختیارات دبیر» مشروعیت یافت تا تمام کارها نیازمند رای گیری نباشد ولی در مورد پروژه های کانونی که مهمترین و پرحجم ترین و حیثتی ترین و... ترین فعالیت های کانونی هستند، قواعد سابق باقی ماند بنابراین در حال حاضر در تمام پروژه های کانونی، مدیران پروژه در مورد اجرای تمامی جزئیاتی که برای کانون اهمیت خاصی دارند، نیازمند رای گیری هستند. بر این اساس، علی رغم تلاش های فراوان و قابل ستایش دو تن از مدیران اکران های فجر، عزیزان پرتلاش و خستگی ناپذیر، امیر حیدری و مسعود زرگر، این قاعده از نگاه دوستان به دور مانده و مسائلی بسیار مهم و حتی چالش برانگیز بدون رای گیری و یا حداقل تلاش برای رای گیری فورس ماژوری و حتی حداقل نوعی مشورت قابل قبول و حتی هم نوعی اعلام برای امکان مخالفت، به اجرا در آمده است. تکرار این مسئله این نگرانی را به وجود می آورد که مدیر پروژه ی کانونی، اختیارات گسترده ای مانند مدیر پروژه ی شخصی به دست آورد که نه تنها با ماهیت و اساس اساسنامه و اصل «رای گیری مگر در صورت اجازه ی اساسنامه یا نهاد تصمیم گیری» مخالف است بلکه با مشارکت الزامی «همه» ی اعضای کانون نیز منافات خواهد یافت زیرا اعضا در حال انجام تلاش در پروژه ای قرار میگیرند که برای انجام جزئیات مهم آن، حق مخالفت نیافته اند.

در صورتی که دوستان اشاره به مصادیق را لازم بدانند، مسیر بحث باز است

شکور