خاطرات 1

سلام ازونجایی که دیگه کم کم احساس پیری میکنم گفتم شاید بد نباشه شروع کنم به نوشتن یکسری از خاطرات کانونی
دقیق یادم نیست سال 87 بود یا 88 سال اکران فیلم پرسه درمه بود و کانون فیلم دانشگاه علامه که قصد اکران این فیلم رو با عوامل داشت سه نفر از کانون دعوت کرد که از بچه ها من و دبیروقت کانون خانم وفایی و خانم محمدنژاد رفتیم خب پذیرایی خوبی شد از ما تو بین اون همه شلوغی تو جایگاه vip ایشون نشستیم موقع نقد فیلم رسید و منتقدی که آورده بودن حسین نقیبی (از منتقدان مجله 24) همینجوری چپ و راست از فیلم فقط تعریف میکرد تاجایی که منی که از فیلم خوشم اومده بود صدام دراومد و رفتم پشت تریبون و گفتم بهتره جناب منتقد جای فقط تعریف خب یه چندتا ضعف فیلم هم بگه مثلا نریشن های شهاب حسینی مستقیما از فیلم 21 گرم برداشته شده یا چندتا پلان نامربوط که الان دقیقش رو یادم نیست ولی منتقد با گفتن اینکه این فیلم به نظرش بهترین فیلم کل سینمای بعد انقلابه بحث رو عوض کرد.
خب انروز هم گذشت و ما برگشتیم خونه خب حدس میزنید آخرش چی شد?!

اون منتقد سال بعدش یک نقش تو فیلم بعدی کارگردانش (اینجا بدون من) گرفت!