دیروز برای چندمین بار یکی از فیلم های محبوبم "راه کارلیتو" از کارگردان مورد علاقم "برایان دی پالما" رو دیدم و باز هم لذت بردم.
شاهکار هایی مثل "کری" "انفجار" "صورت زخمی" "تسخیر نا پذیران".... و همین "راه کارلیتو" تنها بخشی از کارنامه پربار و تحسین بر انگیز دی پالماست. هرچند اون هم مثل هر فیلمساز دیگه ای نقطه ضعف هایی داره, اما دیدن آثارش رو به هر علاقه مند سینما توصیه می کنم. فیلم هاش کلاس درس کار گردانی و استفاده همه جانبه از تمام امکانات بیانی سینماست.ایشالا تو یکی از پست های سینما گران همیشه مفصل راجبش براتون می نویسم.
پوستر فیلم راه کارلیتو
دی پالما و آل پاچینو پشت صحنه "راه کارلیتو"
چه بازی خوبی داره ال پاچینو تو راه کارلیتو یکم تو مایه های دنیروه کمترم به چشم اومده نسبت به صورت زخمی
معدود فیلمسازانی هستند مثل دی پالما داریو ارجنتو وس اندرسون که کاملا از نظر فرمی تو کارشون مولف محسوب میشن با دیدن یک پلان از کارای دی پالما سریع میشه فهمید که فیلم مال خودشه منم فیلم carrie ایش رو فکر کنم تا الان 5بار دیدم و باز هم دوباره میبینمش چون عین کلاس درس فیلمسازی میمونه.
بسیار هم خوب