دکترین: چرا وقتی همه موافقند, باز هم رای گرفته می شود؟

امروز وقتی میخواستم برای کار خانم حق طلب رای گیری کنم، حس کردم برای گروهی این موضوع کمی مضحک به نظر می رسه چون به ذهن اونها مشخصه که این قضیه رای میاره.

علت ها اینهاست:   

 

1- گاهی خلاف اونچه فکر میکنید، گروهی موافق نیستن. یا موافقتشون بر اساس فکر اشتباه یا رودروایسی هست. همین امروز به طور مثال در مورد رای گیری برای بحث سایت وزارت دیدید که حتی عباس شکوری برای یه نفع به کانون (به زعم خودش) هم به هر علتی با یه رای مخالف مواجه شد بنابراین نباید طوری فکر کنید مثل اینکه واضحه که هیچ کس مخالف نیست.

2- عدم رای گیری به علت اینکه «مشخصه که قضیه رای میاره» باعث میشه که اونی که میخواد از این وسایل استفاده کنه کم کم فکر کنه که استفاده از وسایل کانون جزو حقوقشه و یه روزه که ببینیم قدیمیه یا اونی که مثلا روزگاری خیلی رو دور بوده، طوری با کانون برخورد میکنه مثل اینکه ارث باباشه.

3- حتی مخالفت با رای گیری بلکه «صرف اعلام نظر های مخالف» هم اشتباهه. حرفی که امروز چراغعلی اصرار به وقوعش داشت. باید توجه داشت که حد نصاب الکی تعیین نشده. دادن رای مخالف حد نصاب رو مشخص نمیکنه. حد نصاب یعنی تعداد افرادی که در رای گیری شرکت می کنند از یه حدی بیشتر باشه تا مطمئن بشیم که یه تعداد قابل قبولی درمورد قضیه فکر کردن و رای دادن. حد نصاب معمولا با تعداد افرادی که به قضیه رای مثبت میدن احراز میشه ولی با رای های مخالف احراز نمیشه.

4- کانون جای یادگیریه. این بروکراسی علاوه بر حفظ عدالت و نظم، آموزش دموکراسی هم هست.

شکور