خاطره / یک زندگی کانونی

طبق وظیفه ای که از طرف امیر حیدری برای رویش پیشنهاد شد و پذیرفتم، شروع کردم به نوشتن فعالیت های کانون از مهر سال پیش تا مهر امسال

فکر میکردم کار ساده ای باشه

تو وبلاگ ماه به ماه رو باید بزنی و فعالیت ها رو یادداشت کنی

از ساعت 1 شب شرع کردم و گفتم خوب یه ساعته تمام میشه ولی الان ساعت 4 صبحه و من فقط تا الان 5 ماه رو نوشته ام!

چیزی که باعث شد این پست رو این وقت شب بذارم اینه:

چقـــــــــــــــــــــــــدر کار

چقــــــــــــــــــــــدر فعالیت

چقــــــــــــــــــــــدر زحمت

چقــــــــــــــــــــــدر فکر

چقــــــــــــــــــــــدر همکاری

چقــــــــــــــــــــــدر مدیریت

چقــــــــــــــــــــــدر دوستی

چقــــــــــــــــــــــدر رفاقت

چقــــــــــــــــــــــدر فیلم

چقــــــــــــــــــــــدر نقد

چقــــــــــــــــــــــدر حرف

چقــــــــــــــــــــــدر ...

خیلی ناراحت کننده اس... من فقط داشتم 5 ماه رو بررس می کردم و اینقد برام عجیب اومد

فکرش رو بکنید 8 سال...

8 سال!

اگه مثل من مجبور شید یه بررسی روز به روز بکنید این وبلاگ رو به نظرم اهمیت این گونه کانون های بسیار فعال رو در جو سینمایی کشور درک میکنید. ما به شدت در عمق بخشیدن به فکر هنری دانشجوها، موثر بوده و هستیم.

ما خیلی خیلی خیلی فعالیم

خیلی وحشتناک

و فعالیت الان کانون با 8 سال پیش قابل قیاس نیست

به عینه ارتقای مستمر و سیستماتیک کانون رو حس میکنم

...

برای من این لحظه ، ساعت 4 صبح ، بعد از درک عمیق تر این طول زمانی و تغییرات کانون، بسیار خوشحال کننده و بسیار غم انگیزه...

چیزی که الان دارم بهش فکر میکنم، یه کانون ساده نیست. یه زندگیه.

امیدوارم آدم های خوبی باشیم.

شکور