اندراحوالات اکران

فکر میکنم سومین اکران اون هفته ی کانون بود. یه هفته پرکار و شلوغ.

دوست داشتم فیلمو ببینم؛ از زمان پخش کلیپها، تو سالن نشستم.

تصویر یکم نویز داشت. اطلاع دادیم ؛ بچه ها رفتن بالا تا درستش کنن.

 

 

صدای آقای فرامرزی از پشت میکروفن اومد : باز هم مشکل همیشگی با سیستم صوتی تالارهای دانشگاه شهید بهشتی

تصویرکم بود،صدا هم اضافه شد! این مشکلات عادی بود،میدونستم که سریع درست میشه.

چند دیقه گذشت

هی گذشت

گذشت و گذشت

خبری نشد!

چون برای دیدن فیلم اومده بودم ، حس انتظار از دید تماشاگر برام قابل درک بود

و از طرفی چون عضو کانون بودم، بی قراری مدیراجرایی رو خوب احساس میکردم...

با شنیدن عبارت "دوستان ببخشید"، خودمو برای پخش فیلم آماده کردم اما صحبتش ادامه داشت:

- دوستان ببخشید، کسی اینجا لپ تاپ داره؟

برق از سه فازم پرید!

انتظارشنیدن هر چیزی رو داشتم:اعتراض، خنده یا...

یه نگاه به جمعیت انداختم، سکوت محض...

این سکوت بیشتر منو میترسوند

یکی از بین جمعیت دستشو برد بالا گفت: من دارم، ولی خاموشه!!

این بار من بودم که خندم گرفته بود

.

.

به کمک دوستان پشت پرده چند دیقه بعد فیلم شروع شد.