دکترین: پیشنهاداتی برای ارتقای سطح هنری اعضا

همونطور که در جلسه ی روز کانون گفتم، ما در خوابگاه بحثی کردیم. متن زیر رو من فردا-پس فردای اون بحث نوشتم ولی امروز میذارمش تو وبلاگ.

یکی از بحث های مهمی که در خوابگاه از طرف موسوی مطرح شد، تفکیکیه که بین مفاهیم اعضای «اجرایی» با اعضای «هنری» در کانون به وجود اومده و خودش داره تبعات منفی نشون میده

این یه مقدمه بود

باس اول بگم که خوب، ما در اساسنامه یا حتی در صحبت های جدی مدیران کانون، به تفکیک واقعی به این صورت نپرداخته بودیم بلکه تنها تفکیک مطرح شده به صورت جدی از طرف خودم بود اون هم برای توصیف مجاری کسب لذت از کانون

منظورم اینه که من وقتی میخواستم به مخاطبین کانون فیلم، کانون فیلم رو توصیف کنم می گفتم که :

شما می تونید وارد کانون بشید و در سه حالت از کانون لذت ببرید:

1- صرفا از انجام کارهای گروهی لذت ببرید. مثلا بیاید با هم فیلم اکران کنیم یا با هم اسباب کشی کنیم (مثال هایی داریم مانند شالیکار)

2- صرفا از جو هنری و انجام کارهای هنری لذت ببرید مثلا در اکران ها شرکت کنید یا از فیلم ها و کتابهای هنری کانون استفاده کنید یا فیلم بسازید به هدف ساخت یک اثر هنری(مثال هایی داریم مانند دلیاری)

3- از هر دو حالت بالا لذت ببرید یعنی هم با انجام کارهای هنری لذت ببرید و هم از کار گروهی (به نظرم تولید فیلم تردید و ضامن دار که کارهای گروهی بزرگی برای خلق یک اثر هنری بودن، مثال های خوبی هستن)

الان از نگاه دوستان، داره عرف غلطی به وجود میاد مبنی بر اینکه اگه کسی اهل هنره، نباس کار کنه! یا شانیت بچه هایی که ادعای هنری بودن دارن، از بچه هایی که دارن کار می کنن، بالاتره!

از طرفی من قبلا هم گفته بودم بچه هایی که هنری هستن باید برای ارتقای سطح دید هنری دانشجوها، از بچه های علاقه مند به کار گروهی استفاده کنن تا بتونن اهداف هنریشون رو محقق کنن

و از طرف دیگه جوی هم داره به وجود میاد که نه تنها بچه های علاقه مند به کار گروهی، داره علاقه شون رو به ارتقای هنری خودشون از دست میدن بلکه افراد مدعی هنری بودن هم دارن از ارتقای خودشون باز می مونن

بعد از کلنجار رفتن و گفتگوی من و امیرحیدری و فرامرزی و موسوی، پیشنهاداتی شد

یکی از اون پیشنهادات، پیشنهاد فرامرزی بود که گفت بیایم سلسله کلاس های عقیقی رو دوباره برگزار کنیم... فرامرزی ادعا داره که اون کلاس ها برای هر آدمی هم بسیار دلپذیره و هم نیاز به شناخت قوی ابتدایی از سینما و عکاسی نداره

ولی من حتی شروع سیاست جدید کانون از این نقطه رو هم زود می دونستم و پیشنهاد دادم که کار دیگه ای کنیم

کاری که هم باعث درگیر کردن هنری ها میشه و هم باعث ارتقای اجرایی ها و در آخر، کم رنگ تر شدن خط مرز بین این دو عنوان

پیشنها من به این صورته که سلسله نشست های بسیار جمع و جور و مختصر بر اساس ترمینولوژی سینما برگزار بشه با توضیح و تفسیر اعضای خود کانون

به طور مثال ما یک جلسه رو بسپریم به به تقوی برای تشریح ماهیت دکوپاژ و میزانسن و مثال های تصویری برای تفهیم کردن این مفهوم

یک جلسه رو بسپریم به عطار برای توضیح اینکه مفهوم عباراتی مانند «موج نوی سینمای فرانسه» و «ژانر» و... به چه معناست

جلسه ای رو بسپریم به اشکان برای توضیح مختصر تمام مکاتب سینمایی از کلاسیک و مدرن و پست مدرن و آوانگارد و این مسخره بازی ها

جلسه ای باشه برای توضیح وظایف تمام عوامل فیلم

و بعد از انجام این جلسات که باعث روشن و تصحیح شدن مفهوم لغات در اذهان هممون میشه، از سعید عقیقی بخوایم که بیاد و دوباره یه سری ورک شاپ 4-5 جلسه ای بذاره

این اتفاق با یه برنامه ریزی مختصر در تابستون میتونه باعث ارتقای بچه ها ظرف صرفا یک ترم بشه...

تمامی این جلسات باید فیلمبرداری بشن

تمام راش های فیلمبرداری شده باید تدوین بشن

و تمامی این فیلم ها باید آرشیو بشن و به دست اعضای جدید برسن

اینطوری تلاشمون برای بالا بردن سطح هنری اعضای کانونمون، مستمر و همیشگی خواهد بود

میتونیم یکی دو سال یک بار هم به ارتقای همین جلسات بپردازیم....

به نظرم من ترم بعد رو بگذاریم «ترم آموزش و ارتقای درونی» و ترم بعدش به روند همین ترم اخیرمون برگردیم

به نظر من با این وصف، بعد از تابستون، هر ماه یک اکران داشته باشیم و بقیه ی فعالیت ها معطوف جلسات ارتقای معلومات بشه.... این جلسات میتونه از یه صحبت در اتاق کانون گسترش پیدا کنه به بحث های تخصصی در تالارهای دانشگاه با نمایش مثال های تصویری

شکور