دربندِ مکان

امروز من نمی دونم چرا استرس داشتم الکی برای اکراااان.جزو تیم انضباطات آقای شکوری شدیم و ایشون به ما گفتند هر کدوم کجا وایسیم .قرار شد من دورترین نقطه به سن وایسم و بعدِ من پنج ردیف پنج ردیف محمد نژاد ،توفیقی وعاطفه کیانی که نزدیک سن می شد مقرش! 

چون همیشه دوست داشتم به قلب حادثه نزدیک تر باشم با این دوری فاصله مشکل داشتم اما با خودم کلنجار می رفتم مگه تو نکته خلاصه بر نداشتی که نگاهکی بندازی یک خطم یه خطه ،حالا اصلا حواسم نبود که چراغها خاموش میشن درحین تماشای فیلم بعد باخودم گفتم بالا و پایین نداره تو الان سرباز کانونی و فقط باید وظیفت رو انجام بدی 

....اما نه. دلم آروم نگرفت با عاطفه مسالمو مطرحیدم و شمارشو گرفتم و قرار شد که نوبتی جامون رو عوض کنیم .خلاصه در های سالن باز شدن و هر کی سر جای خودش قرار گرفت و من هر از چند گاهی یه نگاه به جزوم می کردم :

مرد خردمند هنرپیشه را      عمرِ دو بایِست در این روزگار

تا به یکی تجربه آموختن      با دگری تجربه بستن به کار

و یه نگاه به مقر عاطفه

دیگه چشممو به مقر مورد دلخواهم بستم و بی خیال شدم که پنج دقیقه بعد عاطفه زنگ زد که جاتو با من عوض کن این پایین صداش زیاده،یه نگاه به جزوم انداختم:

العبدُ یُدبِّرُ و اللهُ یُقَدِّرُ

بدو بدو جامو با عاطفه عوض کردم