چـــــرا که نه ؟؟؟!

سلام

من میخوام یک طرح را در جلسه رای گیری کنم .اما همه چیز رای گیری نیست.چرا همه چیز رای گیری نیست؟ چون طرح طرحیست برای پروژه ای بزرگ! پروژه ای که گفتن اش ساده است ،شروع کردنش سخت و ادامه دادنش فوقالعاده سخت.پس شوخی نیست!

دوست داشتم فلسفه ی این کار را برایتان بگویم اما کمی صبر میکنم طرح که کمی جلوتر رفت،ثابت تر شد آن وقت .

اما برسیم به اینجا که طرح چیست؟ طرح طرحِ راه اندازی یک نشریه سینمایی است.یک ماهنامه، مختص به خودِ کانـــونِ فیلم و عکس دانشگاه شهـــید بهشتی .

برای جلو رفتن، یک دل گرمی لازم است .حالا دل گرمی چه می تواند باشد؟ دل گرمی می تواند این باشد که بدانی کسانی هستند که به این کار علاقه مندند.اما علاقه مندی خالی نه !کسی که تا آخرش باشد.به قول معروف پایه باشند.

من همینجا بگویم که :کسانی از جمله :اشکان توپشکن/محسن باقرزاده (کانونی آینده)/محمد گلخندان/مصطفی عطارپور/عباس شکوری (مخصوصا" به عنوان تایپیست) . اعلام آمادگی کرده اند و بسیار مشتاق اند ولی این کافی نیست.

اگر کسی علاقه دارد بپیوندد به مجله ای که فعلا" تمامش بالقوست حتما" زیر این پست بگوید.

اگر کسی بتواند طراح جلد، ویراستار،مترجم،نقد نویس،ریو ریو نویس، و . . . باشد و تا آخرش هست . یعنی بشکلی پایه است حتما" اعلام کند و بداند که ما روی حرفش حساب باز می کنیم.

دو نکته ی دیگر :یک -اگر کسی از با تجربه های کانون بتواند همراه من مدیر اجرایی شود حتما" بگوید که بسیار لازم است.اگر کسی از پیشینه ی این طرح هم در تاریخ کانون خبر دارد بگوید.

دو - همه ی این هارا قبل رای گیری گفتم که ببینم در حد و اندازه ای می شویم که جلو برویم یا نه !