دکترین: راحت طلبی، جو زدگی و فراموشی کانونی

در مقابل دکترین قبلی باید یه دکترین دیگه هم بنویسم

(این دکترین و دکترین قبلی رو من یهو به ذهنم رسید و گفتم سریع بنویسم تا یادم نره وگرنه جای فکر کردن و مفصل گویی و شاخه های موافق و مخالف، خیلی زیاد داره)

ما گهگاه یادمون میره که میخواستیم چیکار کنیم

یه سری کار رو برای یه هدف راه می اندازیم، بعدش یادمون میره که هدفمون چی بود...برا همین یهو به خودمون میایم ومیگیم: «این چه مسخره بازیه...» و از تلاش تو اون مسیر، دست میکشیم

مثالی که من تو یکی از جریان های چند وقت اخیر گفتم، مثال یه دهکده بود

فرض کنید که یه دهکده وسط یه جزیره اس

همیشه آب اقیانوس میاد تو دهکده و همه ی محصولات زراعی رو خراب میکنه

حتی گهگاه باعث میشه که ملت آواره بشن یا حتی دهکده کشته بده...

نسل اول ساکنین دهکده تصمیم میگرن که شروع کنن به ساختن یه سد دور جزیره

بالاخره با گذشتن 20 سال این سد تکمیل میشه ونسل اولی ها دیگه پیر شدن یا مردن...ولی برای جلوگیری از تخریب این سد، به صورت عرفی ساکنین نوبتی میرن و جاهایی از سد که فرسوده شده رو ترمیم میکنن

ولی این جوونا و نسل های بعدی هستن که حالا براشون علامت سواله که این سد دور جزیره به چه دردی میخوره

جوونا از اینهمه صرف وقت برای ترمیم سد خسته شدن

اونا دور هم جمع میشن وشروع میکنن به اعتراض

میگن که این سد جلوی هوا رو گرفته

منظره رو کلا خراب کرده

باید به جای ترمیم هرساله ی سد، بزنیم خرابش کنیم تا نور خورشید راحت تر بتابه

حالا هرچی پیرمردهای باقی مونده داد میزنن که بابا اگه این سد نباشه، اصلا دهکده ای باقی نمی مونه که بخواید توش آفتاب بگیرید، به خرج جوونا نمیره

جوونا حرفای پیرمردها رو یه سری توهم تصور میکنن

میدونید چرا؟

چون با حواس 5گانه شون، دهکده ی بدون سد رو تجربه نکردن

با چشای خودشون ندیدن که دهکده ی بدون سد چقد مورد هجوم سیلاب ها قرار میگیره

و اصلا سرما و خشونت آب اقیانونس رو لمس نکردن

خلاصه که این یه تقابله بین منطق ها

منطقی بر اساس آمار و ذهن اعتباری

و منطقی بر اساس تجربه و ذهن عینی

و البت که یکی شون بیشتر منطقی نیست و نتیجه ی دیگری فقط ناشی از کمبود اطلاعاته

(البت این یه تمثیله و قرار نیست که همیشه حق با پیرمردها باشه ولی خوب من عکسش رو بیشتر دیدم)

شکورم