بی خود و بی جهت

سلام . . .

امـــــروز به لطف محمد فـــــرامرزی رفتم بی خود و بی جهت و تو بالکن سینما  آزادی دیدم. خوب بود که این سری جشنواره خیلی بانظـــم تر از سال های قبــــل بود ولی برای اینکه دین خودشون و به سال های قبل ادا کنن فیلم با 10 دقیقه تاخیر شروع شد.

الان که میخوام درباره ی این فیلم صحبت کنم نمیدونم واقعا" چی بگم چون به دلیلی تاریکی سینما نتونستم یادداشت خاصی بردارم.بخاطر همینم شاید این نظری که راجع به این فیلم میدم شاید کامل نباشه و شاید بعدا" که بیشتر فکر کنم به چیزهای بیشتری در مورد این فیلم برسم.

اما چیزی که در مورد کاهانی میتونم بگم هنوز جا داره که پخته تر بشه و به یک کارگردان خوب سرپا تبدیل شه.

اما بخوام یکم جزئی تر راجع به فیلم صحبت کنم. اول از بازی ها شروع میکنم . و باید بگم که یکی از بازی های عالی که تا به حال از رضا عطاران دیدم تو این فیلمه و خیلی خیلی خوب بازی کرده .احمد مهران فر هم مثلی اکثر کار هاش بازیش خوبه.اما نگار جواهریان مثل همیشه فوقالعادست.یک چیز که واسه من عجیب بود درباره ی نگار جواهریان اینکه واقعا" تو این فیلم مثل فیلم های دیگه ای که بازی کرده متفاوت از نقشهای دیگش بود. و به شکل خیلی خوبی خیلی جزئی کمی صداش و تغییر داده بود و خش دار کرده بود. و اون دختر مدرن یک خانواده ی مذهبی و رو تونسته بود با بازیش و حرکات بدنش خوب در بیاره.اما بازی پانتا آ بهرام تا حدی خوب بود ولی به نظر من تو در آوردن لهجه ی اصفهانی تو بازیش تا حدی ناموفق بود. طوری که با اینکه لهجه ی اصفهانی خیلی متمایز از لهجه های دیگست.من اصلا" خوب متوجه نمی شدم که به چه لهجه ای صحبت میکنه. تا اینکه گفت میخواد بره خونه ی باباش تو اصفهان.

از لحاظ ساختی بخوام بگم فیلم چیزی خاصی نداشت و همه چیز معمولی بود از تدوین گرفته تا میزانسن و ... . اما یک ایرادی که من و متعجب کرد در اول فیلم پلان اول بود که یه فوکوس فولو بیجا دیدم که به نظر میرسید فیلم بردار حواسش نبوده.

درباره ی فیلمنامه ام باید بگم که بعضی وقت ها فیلمنامه از لحاظ موقعیت پردازی خیلی خوب میشه اما بعضی  جا ها هم موفق نمیشه. دیشب که هفت و میدیدم این فیلم تو تقسیم بندی ه کمدی سیاه قرار داد.ولی به نظر من فیلم با اینکه یکی از قصدهای کارگردان در آوردن کمدی سیاه تو  فیلمه همینطور که تو هیچ دیدیم اما موفق نمیشه این و در بیاره. یعنی جاهایی که کمدیه سیاهی وجود نداره وجاهایی که سیاهیه کمدی به شکل خوبش وجود نداره.فیلم جون میکنه که این و دربیاره اما زیاد موفق نمیشه.و بعضی لز دیالوگ ها با اینکه خوبه اما بیشتر دیالوگ ها به نظر من تحمیل کارگردان به شخصیت هاست البته اگه اسمشون و بزاریم شخصیت. و وقته بازیگر ها این دیالوگ ها رو میگن شاید خیلی ها تو سینما بخندن و خوششون بیاد ولی واسه غیر منتظره از جانب اون شخصیت هاست.

اما یکی از مشکل های اساسیه این فیلم پایان فیلمه که به شدت بهش پرداخت نشده مثل هیچ و بیست و جایی که باید تبدیل بشه به فاجعه نمیشه و فیلم تموم میشه.من نمیدونم این و چطور باید در مورد کاهانی تبیین کنم انگار وقتی به آخر فیلم میرسه تمام تلاش خودش و تباه میکنه و انگار فیلمنامه ای که خودش نوشته رو دوست نداره.

در کل باید یگم که بی خود و بی جهت یک فیلم متوسط کمی رو به بالا هست من که به شخصه زیاد مناسبه اکرانش نمیدونم همون طور که یه حبه قند و نمی دونستم

موسوی