فربد و نیاز ِمشترکِ هندسی‌اش

قسمت ادبی و طبیعتن(؟) بی‌ربطِ پست: 

اگر 

"خدمت به وطن نیمی از وظیفه است، و خدمت به انسانیت، نیمِ دیگرِ آن." جمله‌ای باشد که رادیو تهران امروز از هوگو نقل کرده است؛  

با فرضِ ثابت بودنِ تعریفِ وظیفه، و اینکه وطن را چیزی جز انسان‌ها تشکیل نمی‌دهد و در نتیجه رابطه‌ی منطقی ِ"خدمت به وطن" و "خدمت به انسانیت"، عموم‌خصوص ِمطلق است (= یکی زیرمجموعه‌ی دیگری‌ست)، مقدار ِعددیِ بی‌معناییِ جمله‌ی منقول را محاسبه کنید. 

قسمتِ کانونی ِپست: ‌

عرض شود که، "دوستان"ی، قدیم-کانون تا جدید-کانون، به انضمام ِمن، به اِعمالِ درد، از ناحیه‌ی کانون، در ناحیه‌ی کمر اشاره کرده، و خب، "درد" کشیده‌اند...منظورم رو متوجه می‌شین که؟ 

اشکال هم اینه که، اصل ِبقایِ حجم نقض شد، به علت کمبودِ فضای نشستن. 

ازون‌جایی که همه‌مون می‌دونیم که کانون در حالِ حاضر عضو ِجادوگر نداره، من پیش‌نهاد و توصیه می‌کنم که: 

1) به دکوراسیونِ دفترِ کانون، توجهِ دوباره کنیم، و سعی کنیم چیدمانی داشته باشیم که، فضای بیشتری رو برای استقرار صندلی و البته اعضا فراهم کنه. 

2) صندلی فراهم کنیم دوستان! ص-ن-د-ل-ی 

باشد که دردهامان در کانون، فقط داخلی و غم و غصه‌های روزمره باشد و فیزیک را واردِ دکوپاژ(؟) نکنیم.