من باب کانون یا "بی دم بودن خر ما از کرگی"

من تمامی حرف‌های پست قبلی خودم را پس می‌گیرم.

  مثلی هست که می‌گوید ماهی بزرگ در دریای بزرگ است. و شاید بالالطبع ماهی کوچک هم در دریای کوچک. در این چند روز اخیر دیدم که چطور شمشیرها آخته شد، لشکرها به صف شد و بازی "تاج و تخت" به راه افتاد. حرفی نیست، تا حدی هم طبیعیست که آدم ها برای استیلا بر فضایی که دوستش دارند با هم رقابت کنند و حتی بجنگند. چیزی که نمی‌فهمم این است که آیا کانون ارزش این لشکرکشی و عداوت را دارد؟ بآیا آدن باید به هر طریقی سعی کند گفتمان خودش را حاکم کند؟ بیایید واقع‌بین باشیم; حتی در مقیاس دانشگاه هم کانون آنقدر بزرگ نیست که مثلاً استیلا بر آن به قیمت تخریب و تهمت و عداوت بیرزد، باز اگر خانه سینما بود یا اصلاً چیزی در این مقیاس چرا، ولی جنگ قدرت در یک کانون دانشجویی؟ کانونی که نه نفع مالی دارد و نه رانتی و نه جیزی، جامعه‌ای محدود دارد و خروجی‌ای محدودتر.

بله، من دیدم که بیرون از کانون هم دنیایی هست، و آدم می تواند در جاهای دیگر هم برای خودش کسی باشد. این صحبت های این چندروزه به فکرم انداخت که شاید یک سری چون بیرون از کانون برای خودشان هویتی قائل نیستند اینطور برایش می‌جنگند; چون ه جور حساب می کنم می بینم دلسوزی برای کانون و عداوت با اعضایش بدجور متناقض هستند. اینکه آدم با زبان و رفتار نیش بزند معنی‌اش فقط حس عدم ناامنی است از موقعیت فعلی‌ش.

الغرض، طبق این استنتاج‌ها من به این نتیجه رسیدم که آقاجان، سیستم فعلی خیلی هم خوب است، موازنه قدرت را تا حد خوبی حفظ می کند و راهکارهایی برای دفع مبارزات دارد. خدقلش این است که کانونیت کانون را ولو به ظاهر حفظ می‌کند و حالا برای فیلم و عکسش هم خدا بزرگ است.

بیایید حدقل پر ظاهر هم شده با هم دوست باشیم. نه کانون که گنده‌تر از کانون هم ارزش کینه و زیراب زنی و این چیزها را ندارد.

عرضم تمام.