یادداشتی کوتاه بر خرس نیست - جعفر پناهی

می‌خواهم چند کلامی را دربارهٔ فیلم جدید خرس نیست - جعفر پناهی با شما در میان بگذارم که به داوری‌ام، مهم‌ترین و بهترین ساختهٔ سال 1401 سینمایِ مستقلِ ایران است.

سینماگران همیشه 2 / سامورایی «ژان پیر ملویل»

با اجازه از مسئول وبلاگ تا یک روز سنجاق است

سامورایی

ژان-پی‌یر مِلویل با نام اصلی ژان-پی‌یر گرومباخ (زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ - درگذشته ۲ اوت ۱۹۷۳)، فیلمساز و کارگردان مشهور فرانسوی است. او نامش را بدلیل علاقه به نویسندهٔ آمریکایی هرمان ملویل به «ملویل» تغییر داد. 

سینما گران همیشه, زنده اند

چند ماه پیش خبر از سلسله پست هایی به نام سینما گران همیشه دادم مبنی بر معرفی فیلمسازان بزرگ تاریخ سینما (هر کدام در یک پست مجزا).

 

نقد های خنده دار برای فیلم های خنده دار / اینجا ایران است

اخیراً نقد عجیب و غریبی در مورد شاهکار خنده دار جناب استاد کیمیایی در اینترنت چنان بولد شده که حتی در مجله ی معتبر و جنجالی نسیم بیداری هم درج شده! وقتی خودم این نقد رو خوندم بسیار تعجب کردم. بزرگترین سوالی که در مقابل این نقد خنده دار تر از خود فیلم برام مطرح شد اینه که آیا نویسنده ی نقد واقعاً معتقده در حال حاضر کیمیایی با آثار عجیب و غریبی که داره می سازه همچین توانایی ای در نوشتن یه فیلم نامه ی استعاری داره؟!

این نقد اونقد محکم نوشته و مطرح شده که من دچار این تردید شدم که نکنه این منم که در مورد کیمیایی دچار افراطم و نویسنده این نقد دچار توهم نیست!

نقد مزبور:

سینماگران همیشه 1 / امپراطور «آکیرا کوروساوا»

آکیرا کوروساوا در مارس ۱۹۱۰ در خانواده ای سامورایی و پر اولاد، در توکیو به دنیا آمد

پدر او مدیر یک مدرسه نظامی و سخت پایبند به نظم و مقررات بود با این حال به هنر جدید سینما علاقه خاصی داشت. 

چند خط در مورد "همه چیز برای فروش" / از طرف آقای عبدی:-)

با توجه به اینکه پیش از دیدن فیلم، مصاحبه آقای ثقفی را من‌باب وام‌دار بودن ایشان از سینمای اروپای شرقی خوانده بودم، آنچه که امروز در سینما دیدم بیشتر از اینکه انتظاراتم را برآورده کند، ناامیدم کرد. به عقیده بنده تلاش کارگردان برای الهام گرفتن از سینمای اروپای شرقی، بیشتر شکل یک تقلید کورکورانه و بدون هیچگونه زحمتی برای نوآوری و خلاقیت بود. به جز ابتدا و انتهای فیلم، فیلنامه به شدت خالی از ایده و داستان بود و به قول آقای چراغعلی، پایان‌بندی فیلم می‌توانست 40 دقیقه زودتر اتفاق بیفتد بدون آنکه بیننده چیزی را از دست بدهد. دیالوگ‌ها بسیار پیش پا افتاده بودند حتی ادبیات بازیگران هم در طول فیلم یکنواخت نبود. بازی‌ها مصنوعی بود و صابر ابر باز هم نقش‌های پیشینش را تکرار کرده بود. شاید یکی از معدود نقاط قوت فیلم، فیلم‌برداری قابل قبول آن باشد که آن هم تماماً هنر فیلم‌بردار بود و کارگردان تا جایی که توانسته بود با نماهای ثابت و طولانی و نمادگرایی‌های بی‌دلیل و بی‌مفهوم، شیرینی‌اش را به کام بیننده تلخ می‌کرد. البته نباید از موسیقی متن خوب فیلم هم گذشت.

عبدی

OLD BOY

وقتی یک فیلم به طرز وحشتناکی خوبه!

 

تلویزیون دیدم . . .

به جز مسابقه های ورزشی مثل فوتبال و بسکتبال و والیبال دقیقا نمی دونم چند سال از اینکه پای یه برنامه ک از تلویزیون پخش شده باشه نشسته باشم . . . اما مطمئنا خیلی سال گذشته . . .

اما دیروز ک عجیب هم بی حال و کسل بودم با شنیدن یه صدای آشنا از تلویزیون از اتاقم به طرف تلویزیون جهیدم

 . . .

 

از طرف ابوالفضل شکوری:مرگ کسب و کار من است/ وقتی سینما فقط برای تفریح نیست

برادرم سر میزنه به وبلاگمون...بهش پیشنهاد دادم که نظر بذاره و اگه فیلمی رو خیلی خوشش اومده نقدش کنه یا بهمون پیشنهاد بده ببینیم و او هم اولین پیشنهادش رو همون موقع داد...مثکه همین چند ساعت پیش فیلم رو دیده:

ادعای بزرگ یک فیلم کوچک: فیلم دهه شصتی ها!!!!

برای جلوگیری از هرگونه تبلیغ این فیلم ضعیف, مطالب را در ادامه ی مطلب میذارم...

 

دیالوگ های ماندگار... مخمصه

 

شهر خدا

ترسناک ترین و مهمترین سکانس ring ژاپنی

 اگه نمیخواید فیلم لو بره، به هیچ عنوان ادامه ی مطلب رو نبینید...
 

دور دنیا در 80 روز یا راه آبی ابریشم

شکورم

توصیفاتی که خانم وفایی کرده بودن کاملا درست بود

فاخر

زحمت کشیده شده

بازی های خوب

باید ادامه بدم

فیلمبرداری خوب

گریم درست

جلوه های ویزه ی بسیار طبیعی

ولی

دور دنیا در 80روز

یعنی منظورم اینه که حیف

خیلی حیف

اگه فقط فیلمنامه اش رو کمی متفاوت مینوشت

و فقط به فکر خلق یه اثر ملی نبود

با یه فیلم بسیار کار درست روبرو بودیم

نه فیلمی که هر پلانش ما رو یاد یه فیلم خارجی بندازه

و با بیرون اومدن از سینما

چیزی تو حافظه ی ما باقی نذاره

مقایسه کنید با فیلم دیگه ی کارگردانش، جنگ نفتکش ها، که درکنار نشون دادن عظمت و ملی گرایی ،کلی حس و ذوق تو دلمون ایجاد میکرد و مارو یاد فیلم دیگه ای نمی انداخت

اسب حیوان نجیبی است

 

بعد از هیچ، ضعیف شده

کاراکتر عطاران جالب بود

بازی ها متوسط

داستان نه چندان کار شده

در مقابل هیچ، خیلی خراب شده بود

چیز جدیدی نداشت جز یه کاراکتر

کلا کاش کاهان اینو نمیساخت

بازم به مدد امید صفایی زیبا دیدمش

با کلی مصیبت

خدایش بیامرزد

شکور

آفریقا... زنده باد هومن سیدی

بالاخره یه فیلم خیلی خوب تو جشنواره دیدیم 

من و عباس شکور و خانم منشی فیلم آفریقا رو در سینما جوان دیدیم و لذت بردیم...به نظرم که واقعا فیلم خوبی بود و قابل تحسین 

فیلم قابهای بسیار خوب و بازیهای خیلی خوب و داستان خوبی هم داشت کارگردانی هم خوب بود 

دیگه بیشتر از این تعریف نمیکنم خودتون ببینید تا باور کنید 

این فیلم واقعا غافلگیری جشنواره بوده تا امروز 

اگه بتونم این فیلمو تو دانشگاه اکران میکنم 

امید صفایی

افتضاحی به نام سعادت آباد

الان تقریبا پنج دقیقه ست که از سینما برگشتم و فیلم افتضاحی به نام سعادت آباد رو دیدم 

مازیار میری پس از فیلم بسیار ضعیف کتاب قانون این بار با فیلم سعادت آباد ثابت کرد که کارگردان بسیار ضعیفی است 

چشمتون روز بد نبینه اول که فیلم شروع شد با دیدن کلی بازیگر بزرگ خوشحال شدم که یه فیلم خوب شاید ببینم ولی هرچی رفت جلوتر و بیشتر فهمیدم که این کارگردان گویا فیلم درباره ی الی رو خیلی دوست داشته بیشتر اعصابم به عنوان یه بیننده بهم ریخت 

۳۵ تا ۴۰ دقیقه ی اول فیلم که همه ی بازیگرا میومدن تو یه خونه و گویا قرار بود یه مهمونی باشه و لیلا حاتمی فقط انواع و اقسام سبزی و مواد غذایی دیگه رو میریخت تو یه ماهی تابه و آهنگهای مختلف زیر صدای بازیگرا پخش میشد 

و تو این مدت همه داشتن یه مساله ای رو از امیر آقایی شوهر مهناز افشار پنهان میکردن دقیقا مثل درباره الی که همه یه موضوعی رو از ترانه پنهان میکردن 

تقلید تا جایی که دیالوگ پیمان معادی رو حسین یاری عینا گفت و من الان نمیتونم بنویسم خواستید بپرسین 

بازیهای ضعیف خصوصا هنگامه قاضیانی که این هم من ضعف کارگردان میدونم چون بازیگر خوب بودن قاضیانی ثابت شده 

فقط دیالوگهای حامد بهداد بود که همه میخندیدن و این هم خوده حامد بهداد بود که تونسته بود مثه همیشه بازی کنه 

لیلا حاتمی هم که خوده گلشیفته تو الی بود ولی بسیار بازیه معمولی و شاید ضعیف

واقعا متاسفم برای مازیار میری  

اصلا تا اواخر فیلم معلوم نبود این افراد چه نسبتی با هم دارن 

در یه قسمت از فیلم حامد بهداد قبل از فوت کردن کیک تولد شروع کرد به آواز خواندن و از همه خواست که تک تک بخونن و دقیقا مثل صحنه ی پانتومیم درباره الی 

اگه بخوام از تقلید فیلم بگم تا صبح طول میکشه...نخواستم داستان فیلم رو کامل بگم و حرف برا گفتن زیاد دارم فعلا در همین حد شاید کافی باشه

سیزده۵۹ واقعا شرف داشت در مقابل این فیلم   

امید صفایی

سیزده 59

شکورم

امید صفایی زیبای قشنگ، لطف کرد و منو و خانم محمد نزاد رو برد سینمافلسطین (میدونید که چجوری!!!!) و ما اونجا فیلمهای نیکی کریمی و سامان سالور رو دیدیم

فیلم کریمی یه تراژدی تمام با یکم مجهولات حقوقی بود

بازی نقش های فرعی و حتی سیاهی لشگر ها فوق العاده فوق العاده طبیعی و مستند و معرکه بود

کل فیلم، البته با اون عدم توقعی که قبل از ورود به سالن داشتم، خوب بود.

و اما «سیزده59»

در یه بیان ساده:

نجات سرباز رایان + علی محیط + goodbye lenin + اخراجی های2 + پرویز پرستویی – سامان سالور = 1359

بازی های خوب حتی از مهران احمدی

بازی شاهکار پرستویی

شروع خیره کننده با جلوه های ویژه ی جدید(که مطمئنم علی محیط با دیدنش ذوق زده میشه)

صدا گذاری های جالب

ولی متاسفانه خراب کردن فیلمنامه ی goodbye lenin

نزدیک شدن به رو بودن اخراجی ها

بازی افتضاح بازیگر زن

دیالوگ های غم انگیز

گریم های متاسفانه اغراق شده

موسیقی به شدت ابتدایی

صدای گریه خیلی می اومد توسالن

ولی چه فایده

دوستانی که این فیلم رو میبینن حتما به یه پلان توجه کنن

تو سکانس پایانی

پلان یکی مونده به آخر

وقتی پرویز پرستویی داره جلوی نسل سومی ها رد میشه، نگاهی به صابر ابر و دخترش می اندازه، به روبروش نگاه میکنه و به مسیرش ادامه میده

به میمیک صورت پرویز مخصوصا حرکت لب هاش دقت کنید