ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
عصر روز سه شنبه (هجدهم اسفند ماه) در مراسمی به پاس نکوداشت چهار دهه فعالیت مستمر و تاثیرگذار هنرمند نامآشنا و گرانقدر استاد «پرویز پرستویی» در خبرگزاری فارس برگزار میشود. این مراسم با نام «ستاره شرقی» و با حضور هنرمندان عرصه سینما و تلویزیون و نیز مسئولین فرهنگی برپا میگردد. به همین مناسبت نگاهی داریم به بخشی از زندگینامه خودنوشت این بازیگر صاحب سبک. متنی که در ادامه میخوانید منتخبی از کتاب «ستاره بی نقاب؛ من پرویز پرستویی» است که در آن این ستاره شرقی به بیان خاطرات و سرگذشت کودکی خویش با زبانی بی پیرایه و صریح پرداخته است:
خیلی کوتاه بگم که فیلم وقتی تموم میشه احساس رضایت رو دارید، بازی های فیلم خوبه و مشخصا پرویز پرستویی ی سرو گردن بالاتر ازهمه، فیلم برداری و موسیقی فیلم هم خیلی خوبه، یکی دوتا سکانس بی دلیل داره و عجیب و ی کم هم دیالوگ های شعار گونه که اگر نبود فیلم بهتر میشد. ارای مردمی رو هم اونطور که دیدم حدود هفتاد هشتاد درصد خیلی پسندیدم بود. و دانشگاه ما هم نقش مهمی تو فیلم داشت.:))
یه سری از افراد هستند که از دوران بچگی آدم دوستشون داره.
شاید بی دلیل ولی از وقتی بچه بودم همیشه برنامه هایی که از این آدم
پخش می شد رو نگاه می کردم . خانوادم هم حس خوبی به این آدم ها
داشت وداره .
شکورم
امید صفایی زیبای قشنگ، لطف کرد و منو و خانم محمد نزاد رو برد سینمافلسطین (میدونید که چجوری!!!!) و ما اونجا فیلمهای نیکی کریمی و سامان سالور رو دیدیم
فیلم کریمی یه تراژدی تمام با یکم مجهولات حقوقی بود
بازی نقش های فرعی و حتی سیاهی لشگر ها فوق العاده فوق العاده طبیعی و مستند و معرکه بود
کل فیلم، البته با اون عدم توقعی که قبل از ورود به سالن داشتم، خوب بود.
و اما «سیزده59»
در یه بیان ساده:
نجات سرباز رایان + علی محیط + goodbye lenin + اخراجی های2 + پرویز پرستویی – سامان سالور = 1359
بازی های خوب حتی از مهران احمدی
بازی شاهکار پرستویی
شروع خیره کننده با جلوه های ویژه ی جدید(که مطمئنم علی محیط با دیدنش ذوق زده میشه)
صدا گذاری های جالب
ولی متاسفانه خراب کردن فیلمنامه ی goodbye lenin
نزدیک شدن به رو بودن اخراجی ها
بازی افتضاح بازیگر زن
دیالوگ های غم انگیز
گریم های متاسفانه اغراق شده
موسیقی به شدت ابتدایی
صدای گریه خیلی می اومد توسالن
ولی چه فایده
دوستانی که این فیلم رو میبینن حتما به یه پلان توجه کنن
تو سکانس پایانی
پلان یکی مونده به آخر
وقتی پرویز پرستویی داره جلوی نسل سومی ها رد میشه، نگاهی به صابر ابر و دخترش می اندازه، به روبروش نگاه میکنه و به مسیرش ادامه میده
به میمیک صورت پرویز مخصوصا حرکت لب هاش دقت کنید