کارگاه فیلمنامه – قسمت دوم

  ساختار و موقعیت

کلیشه که بود و چه کرد؟ ( یا به عبارت دیگر مرگ به نیرنگ کلیشه)

آیا شما هم از داستانی که از ابتدا آخرش معلوم است حالت تحول بهتان دست می دهد؟؟ این یعنی کلیشه !!!

اما علت این کلیشه ها چیست؟

نویسنده بی استعداد است-خلاق نیست- کم تجربه است و از همه مهم تر دنیای داستان خود را نمی شناسد...در واقع معمولا وقتی ذهن یک نویسنده نسبت به دنیای داستان خود خالی باشد به فیلمها-نمایشنامه ها و رمان های مشابه رجوع می کند و اینجاست که کلیشه به وجود می آید...دنیای داستان خود را بشناسید...اینجا جایی ست که بانک عاطفی خیلی کمک می کند

برای شناخت کامل دنیای داستانتان ابتدا باید موقعیت داستان خود را بشناسید. موقعیت در هر داستانی چهار بعد متفاوت دارد ...

به خانم جهانی و دوستان

پیشنهاد دارم که محیط وبلاگ درمورد پست های بروکراتیک, خلوت نگه داشته بشه

به طور مثال من نمیدونم نتایج انتخابات های اخیر چرا در پست های مجزا اطلاع رسانی شده؟

حتی رای گیری هاش هم میتونست توی یه پست انجام بشه ولی اعلام نتایج دیگه روشن تر بود که می تونست در یه پست باشه

کلا این سبک پست ها که فقط اعلام نتیجه و محض مستند سازی هستن, نیازی به اینهمه تفکیک ندارن و فقط باعث شلوغی وبلاگ میشن

درضمن, همچنان با سنجاق شدن به شدت موافقم ولی خوب دوستان با وجود این امکان می تونن مدت زمان رای گیری رو کم کنن ولی نباید از حداقل 48 ساعت کمتر بشه.

البت تابستون بودن رو هم باید در نظر گرفت

این چه وضعی ست

ایها الناس شما را به خدا...

بابا من دیگر حالت تهوع می گیرم وقتی این چهار تا پست سنجاق شده بالای وبلاگ را می بینم...ای لعنت بر آن کسی که این سنجاق را اختراع کرد...!!!

حداقل زمانش را کم کنید...یک ماه است آن چهار تا پست رای گیری مسخره که از همان اول هم نتیجه اش معلوم است بالای وبلاگ است...چه خبر است تا 10 مرداد...؟؟همینجور هردمبیل تاریخ تعیین می کنید...؟؟؟!!!

بیایید یک محدودیتی قایل شویم...مثلا سه روز...پنج روز...ولله نصف فضای بیخودی اشغال شده ی وبلاگ بی مصرف مانده...