(دفتری) که الفبا را بالا آورد ُ (حکایتی) که در گفتمان درد به ناکجا رفت / بررسی موج نو (قسمت اول)

سینما بنابر بستر روایی که دارد و دوربین به عنوان عاملی (مشاهده گر ) عملا گریزی جز بازتاب ندارند . هرچند تقلا برای چگونگی نمایش ماهیت این بازتاب به ذات انعکاس جهت می دهد و نمایان گر (سبک)  سازندگان اثر می باشد اما حتی همسو بودن کارگردانان از جهات مختلف (جهان بینی ُ تکنیک کارگردانی ُ موضوع روایی و .. ) ولو از یک مکتب ُ در مورد (سبک) به تمایز می گراید .
شاید در طول تاریخ سینما جز چند مورد انگشت شمار عملا با مفهوم (مکاتب) به شیوه ای که در سایر هنرها می بینیم روبرو نمی شویم . فارغ از آن در دل این مکاتب تکاثر و تفاوت نگرش به قدری پررنگ می گردد که عملا شاخص های آن فقط تا یک حد انتزاعی و کلی در هم تنیده اند و در سایر موارد عرصه را برای پرورش جهان بینی شخصی باز می گذارد
برای مثال دو تن از  نمایندگان مکت نءورالیسم ایتالیا ( روسلینی و دسیکا ) را اگر در کفه ی ترازو قرار بدهیم تفاوت در نگرششان بقدری آشکار است که اگر به تاریخ سینما مسلط نباشیم دشوار بتوان آن ها را ذیل یک مجموعه قرار داد

اما براستی دلیل این امر چیست ؟

به بهانه ی زادروز رومن پولانسکی / با یک روز تاخیر

مقاله ی اول برداشته شده از سایت [نقد فارسی] است که به بهانه ی زادروز پولانسکی انتشار یافته بود و مقاله ی دوم برداشت شخصی و موجزیست از فیلم ماه تلخ اثر دیدنیه این کارگردان

سینماگر پرحاشیه، تولدت مبارک

«رومن پولانسکی»، کارگردان سرشناس برنده اسکار و نخل طلای کن که طی سال‌های اخیر به علت حاشیه سازی‌هایش از

حضور در برخی جشنواره‌ها و کشورها بازمانده است، 81 ساله شد.

«رومن پولانسکی» روز هجدهم اوت 1933 در پاریس از پدر و مادری لهستانی متولد شد، دوران کودکی‌اش در بحبوحه جنگ جهانی دوم گذشت و در هشت سالگی آلمان‌ها والدین‌اش را به بازداشتگاه‌های مرگ فرستادند.

در دوران حکومت کمونیستی لهستان، «پولانسکی» وارد مدرسه فیلم «لوژ» شد و در طول سال‌های تحصیل‌، چند فیلم کوتاه ساخت و به واسطه‌ آنها به شهرت رسید که مهم‌ترین آنها «دو مرد و یک گنجه» (1958) و «وقتی فرشته‌ها سقوط می‌کنند» (1959) بود که برای آنها موفق به کسب چند جایزه بین‌المللی شد و شهرتی برای خود کسب کرد.

در دهه 50، «پولانسکی» وارد عرصه بازیگری شد و در فیلم «یک نسل» (1954) به کارگردانی «آندره وایدا» بازی کرد. وی اولین فیلم بلند خود را در سال 1962 با نام «چاقو در آب» ساخت. این فیلم اولین اثر مهم سینمای لهستان بعد از جنگ‌جهانی دوم بود که موضوع غیرمرتبط با جنگ داشت.

فیلم‌نامه این اثر کمدی و روانشناسانه را «یرزی اسکولیموفسکی» و «پولانسکی» نوشتند که مورد تحسین‌ منتقدین فیلم قرار گرفت. این فیلم جایزه‌ فیپرشی جشنواره‌ ونیز را گرفت و نامزد جایزه‌ اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی شد.