"من" ضد قهرمان!/نقد و بررسی فیلم من/اپیزود دوم

با دنیای زنی مواجه میشویم که برای ما روشن نیست او دقیقا از زندگی خود چه میخواهد.داستانی بدون پیچیدگی با اتفاقات روزمره پیش روی ماست.اما جنس روزمرگی شخصیت اول داستان با بقیه ی روزمرگی ها تفاوت دارد.نقش اول ما فردی باهوش ، ضدجامعه و قهرمانی منفی است.

"من"روایتی ساده از یک "دغل بازی ایرانی"است.شاید بتوان گفت تمام داستان هایی که مدت ها سوژه ی فیلم های تلویزیونی بوده اند یکجا در این فیلم می آیند و شما تمام شیادی های روتین را یکجا و در پکیج "من" دارید.

منبع:خودنوشت

 نقطه ی اغاز داستان در مواجهه ی آذر با یک بازپرس است.بازپرسی که به رفت و آمد های او مشکوک شده و نیز میداند که اتفاقاتی در جریان است.اما اینها برای تکمیل شدن داستان کافی نیستند.آذر رابطانی دارد که برای او "کار"جور میکنند.از تولید غیرقانونی مشروبات الکلی ، تا قاچاق کارگران بخت برگشته ی افغانی و گرفتن معافیت های سربازی.

جایی در نیمه ی داستان آذر با پسری مواجه میشود که سودای شهرت و خواننده شدن در سر دارد.و درست در جایی که احتمالا مخاطب انتظار ندارد، جوانک مامور پلیس از آب درمی آید.او در جایی که فکر میکند هیچ ردی از جرائم خود به جا نگذاشته و انتظار خیانت از رابطان خود را دارد، ضربه میخورد.

شاید این داستان برای اولین کار سهیل بیرقی چندان کار ضعیفی هم نباشد،اما به راحتی میتوان گفت جنس داستان ، از جنس روایت ها و داستان های متوسط هالیوودی است و البته نباید انتظار زیادی هم از یک "فیلم اولی"داشت.

این فیلم مثل بسیاری از فیلم های دیگر نقاط ضعف و قوت و نکات قابل توجهی دارد.در تمام فیلم، لیلا حاتمی بازیگر نقش آذر استرس بسیار خوبی را به مخاطب القا میکند و جدیت امیر جدیدی در نقش خود شما را به تحسین وا میدارد.

نکته ای که باعث تامل است چهره ای است که فیلم از ظاهر افراد به نمایش میگذارد.اینکه شما مردی با وجهه ای مذهبی را در لباس دکتری خلافکار و یا مغازه داری کلاهبردار ببینید پیام خوبی  به شما نمیدهد.و البته کسی نمیتواند وجود افراد سوءاستفاده گر را در جامعه کتمان کند.همچنین شاید بتوانیم وجود کاراکتر بهنوش بختیاری را کاملا اضافی و صرفا جهت خنداندن مخاطب بدانیم.

در نهایت میتوان سهیل بیرقی را برای جرئتش به عنوان اولین کار تحسین کرد.اما همچنان با اثری فاخر و درخور مواجه نیستیم و میتوانیم فیلم را یکبار مصرف بدانیم.اگرچه نمیتوان از بازی تحسین برانگیز لیلا حاتمی ،امیر جدیدی و مانی حقیقی چشم پوشی کرد. در این اثر پیشرفت چشمگیری را در بازی لیلا حاتمی شاهد هستیم و  براحتی میتوان فهمید که لیلای سینمای ایران ، خود نیز از بازی های تکراری اش در "چهل سالگی" و "دوران عاشقی" و امثال آن خسته شده و به دنبال تجربه ی شخصیتی جدید است.