افزایش حجم و فضای تنفسی

افزایش حجم تنفسی

برای شروع تمرین های تنفسی لازم است بدانید, به عنوان یک صداپیشه در نهایت باید صاحب سه قابلیت تنفسی شوید که از هم جدا نیستند：

  

۱. حجم زیاد دمی

۲. عمق زیاد دیافراگمی

۳. قدرت زیاد بازدمی

نوازندگان سازهای بادی برای داشتن صدای بلندتر و نواختن طولانی تر نیاز به حجم و قدرت تنفس بالایی دارند. افزایش حجم دمی و قدرت بازدمی , این نیاز را تامین خواهد کرد. 

اما مهمتر از اینها, چگونگی دمیدن در ساز است که کیفیت نواختن را تعیین میکند. نوازنده ای که حجم تنفسی کمی دارد ولی فرم قرارگرفتن لب هایش درست است به مراتب بهتر از نوازنده ای است که حجم تنفسش زیاد اما فرم قرار گرفتن لب هایش غلط است.

همین ویژگی در سیستم صوتی انسان هم وجود دارد و از طریق عمق تنفسی تامین می شود. هر اندازه عمق تنفس بیشتر باشد, صدا به ویژگی های صوتی ای که برای تنبک بزرگ بر شمردیم, نزدیک تر خواهد شد. پس：

افزایش عمق دیافراگم , شاه کلید پرورش صداست

این یعنی تلاش برای افزایش فضای تنفسی و بدنبال آن افزایش حجم تنفس؛ تمام آن چیزی که در حوزه صدا جست و جو می کنید, در همین مسیر است. پس پیش به سوی افزایش فضای تنفسی!

افزایش فضای تنفسی

تنها مخزن برای گسترده شدن ریه ها , فضای داخلی قفسه سینه است. با افزایش حجم ریه ها (وبه طبع پایین رفتن دیافراگم) به امحای شکمی فشار وارد می شود و در نتیجه شکم همسو با جریان دم, بالا می آید . اگر فشار بیشتر و بیشتر شود , پهلوها نیز دچار حرکت می شوند. حال سوال این است که اگر فشار حاصل از پر شدن ریه ها باز هم بیشتر و بیشتر شد چه؟ تعجب نکنید , کسانی را دیده ام که هنگام تنفس عمیق, انگشت شست پایشان هم حرکت داشت. 

در مجموع فضاهای تنفسی عبارتند از ：

( واژه فضا فقط یک اصطلاح است. تنها فضای تنفسی ریه ها هستند , سایر بخش ها در واقع اندام تسهیل کننده تنفس محسوب می شوند.)

۱. فضای بالایی(شانه ها , گردن , دست ها و سر و صورت)

۲. فضای میانی (قفسه سینه)

۳. فضای شکمی شامل：

الف. فضای بالای ناف

ب. فضای زیر ناف تا لگن خاصره

ج. فضای پهلوها 

د. فضای پشت شکمی(محدوده کلیه ها)

۴. فضای پایینی (فضای پایین تنه) شامل：

الف. فضای رکتومی (مقعدی)

ب. فضای ران ها

ج. فضای ساق ها تا نوک انگشتان پا

خب بیایید امتحان کنیم：

۱. سرپا بنشینید (به روش نشستن در توالت سنتی)

۲. یک دست خود را روی رکتوم (مقعد) بگذارید و کمی فشار دهید.

۳. نرم و راحت نفس های عمیق بکشید (دقت کنید که تنفس آرام و عمیق باشد , زور نزنید).

زیر انگشتان دست خود و در ناحیه رکتوم چه اتفاقی را تجربه می کنید؟ آیا حرکت رکتوم را حس می کنید؟ این مشابه همان پدیده ای است که هنگام تنفس برای شکم رخ می دهد. وقتی فشار دیافراگم زیاد شود دلیلی ندارد که دیگر اعضای تحتانی نیز همچون شکم واکنش نشان ندهند. 

تمام بدن گستره ای برای انتشار فشار حاصل از حرکت دیافراگم است

در پست های بعدی به تمرین ها خواهیم پرداخت