دیافراگم پیستون حیات

دوستان ابتدا عذرخواهی میکنم از اینکه قرار بر این بود که در این پست درباره دستگاه تنفسی صحبت کنم , اما چون می بایست شکلی ارسال کنم و در حال حاضر این امکان برایم با گوشی میسر نیست , به  مبحث دیافراگم که به عنوان پیستون حیات شناخته میشه می پردازم.

اگر بالاتنه(سینه و شکم) را همچون ساختمانی دو طبقه در نظر بگیرید, آن وقت پرده دیافراگم(Diaphragm) ماهیچه ای است که حفره سینه را از حفره شکم جدا می کند. دیافراگم پرده گنبد مانندی است که احشای شکمی درون این گنبد از پاسبانی دنده های آخر برخوردار می شوند.

چگونه می توان به خصوصیات تنبک بزرگ (پستهای قبلی را مطالعه کنید) رسید؟

  

قفسه سینه به دلیل ساختار استخوانی خود قابلیت گسترده شدن زیادی ندارد, بنابراین برای داشتن تنبک بزرگ تر نمی توان قفسه سینه را از بالا یا از اطراف بزرگتر کرد (مگر با عمل جراحی). اما در زیر همین جعبه صوتی یک پرده عضلانی به نام دیافراگم وجود دارد که اگر بتوانیم آن را پایین تر بکشیم , اندازه تنبک خود را بزرگتر کرده ایم و در نتیجه صدای مان پرتر, بلندتر و بم تر خواهد شد. 

در یک انسان بالغ شش ها ظرفیتی نزدیک به صد متر مربع دارند, اما از آنجا که قفسه سینه همچون میله های زندان, ریه ها را محبوس کرده است میزان بالا و پایین رفتن دیافراگم نقش مهمی در افزایش فضای قفسه سینه دارد. هر اندازه دیافراگم پایین تر برود , شش ها فضای بیشتری برای گسترده شدن خواهند داشت, در نتیجه حجم تنفس افزایش می یابد. همین افزایش حجم تنفسی , نقش بسیار اساسی در ارتباط با افزایش زمان و قدرت بازدم دارد که تاثیر مستقیم بر گفتار می گذارد که خود دلیلی مضاعف بر اهمیت نقش دیافراگم است.

نکته مهم： حرکت دادن دیافراگم به سمت پایین یا به اصطلاح (عمق بخشیدن به دیافراگم) , تنها راه افزایش فضای تنفسی و تقویت صوت است.