بنجامین باتن

امروز 5شنبه، ساعت 5 صبح خوابیدم. برای همین ساعت 3 بعد از ظهر بیدار شدم. تا بخوام دست و صورتی بشورم «زینل» زنگ زد... گفت که اگه هستی با «چراغ» بیایم خونه ات. خیلی وقت بود که جفتشون رو ندیده بودم. هر جفتشون مشغول کار شدن به شکلی که مستقیم از سرکارشون اومدن خونه ما. تو خونه با هم که حرف میزدیم، گفتیم یه زنگی بزنیم به «علی محیط» و خانم«مردیها» ببینیم اگه میان شب دور هم یه جوجه بزنیم که البت نتونستن بیان... تو همین حین «ایزدی» زنگ زد و یه سوال در مورد کلیپ ساختن پرسید. نزدیک اوین بود. گفتم اگه میخوای بیا اینجا بچه هام هستن... و ایزدی هم اومد. دور هم گفتیم ببینیم دیگه کی میاد. به خانم «سلیمیان» زنگ زدیم گفتیم اگه میتونن شام بیان دور هم باشیم ولی گفتن که دارن برای کنکور می خونن... خانم «بشیری» هم سر کار بودن و نمیتونستن بیان. به «فرامرزی» زنگ زدم. خیلی دوست داشت ولی برنامه اش نمیخورد... بالاخره من و حاج خانم و چراغ و زینل و ایزدی دور هم یه شامی زدیم و کلی گفتیم و خندیدیم.

یهو یه حسی بهم دست داد... یه سری مطلب که شاید خیلی معمولی باشه از لابلای شیارهای کج و کوله ی مغزم رد شد:

  دومین اکران کشوری کانون/سال تحصیلی 84-85/ اکران پرونده ی هاوانا. روبروی تالار امام  خمینی دانشکده پزشکی - از راست به چپ:

فراموش کرده ام - ترکمان - خدارحمی - ترابی - پاریاور -علیرضا رئیسیان (کارگردان فیلم) - شکوری - پیله ور - عطارپور - بازیار - نصیری - رضا درستکار (منتقد) - فراموش کرده ام

1- هرکی از قدیم می شناختم، الان اونقد درگیر کار شده که حتی 5شنبه هم نمیتونیم مطمئن باشیم که می تونیم همدیگه رو ببینیم؛ رفتن به کانون که هیچی... هنوز تعامل ها تا حدی وجود داره، ولی فرصت لذت بردن از کانون به شدت کم شده.

2- این آدمایی که الان باهاشون تعامل دارم، اینکه امروز زینل و چراغ پیش من بودن، دیروز خانم رضائی عادل برای ساخت یه کلیپ بهم زنگ زد، دیشب با شفیعی درمورد فیلم صحبت می کردم، پریشب، نمازی تلفنی ازم یه سوال حقوقی پرسید، یه ساعت پیش با رسولی در مورد یه تدوین صحبت کردم، چند روز دیگه با محیط و مردیها میخوایم بریم سفر، هفته ی دیگه جواد شالیکار رو تو مازندران می بینم، و حتی خانمی که همسرمه، همه شون ربطی به کانون داشتن.

3- هیچ کدوم از اینهایی که گفتم دیگه درست و درمون کانون نمیان. علتش هم این نیست که نمیخوان بیان.

4- قبل از همه ی این اسامی تو کانون بودم و هنوز بیش از همه ی این اسامی تو کانون هستم؛ اونم در شرایطی که سنم از همشون بیشتره.

5- و هنوز بحثی که بین این آدما خیلی گل میکنه، صحبت از کانون و باگ های سیستم و ماهی و گربه و فلان سمت و معارفه است. و اسامی ای که بین بحث میان و میرن، از یوسف دوست و نجاتی و جهانی و توپشکن بگیر بیا تا طلاکوب و باقری و صالح آبادی و شهسواریان، همگی ربطی به کانون دارن...

  آذر 92 - منزل ما - از راست به چپ:

حیدری (عضو جدید آن سال کانون) - شالیکار - فرامرزی - زینل - محیط - مردیها - تدریس - شکور

نزدیک به یک دهه از زندگی من پر شده از اسم هایی که صرفاً از طریق کانون تو حافظه ی داغونم مونده.

این سال تحصیلی هم تمام بشه، من ده ساله که دارم برای کانون تلاش که نه، زندگی می کنم... اینهمه اسامی اومدن و خاطره شدن و من هنوز می ترسم از مبتلا شدن به «یادش به خیر»ه پست نوستالژیا...