سینما هنوز زنده است!

واقعا چه احساس خوبی است وقتی که از دست فیلمهای رایج سینما خسته شده‌ای و مُدام چیز نویی را جستجو می‌کنی اما نمی‌یابی و به ناگاه، فیلمی که همیشه انگار فکر میکردی حوصله‌ی دیدنش را نداری، توجه‌ات را جلب می‌کند؛ آنرا می‌بینی و در‌عین حال که کارگردانش را آدمی روانی (به معنای واقعی) می‌پنداری اما چنان در دنیایی که همین آقای کارگردان برایت ساخته غرق می‌شوی که حتی دوست داری در آن خفه شوی! حتی اگر جان سالم هم به در ببری، پس لرزه‌های این دنیایِ به‌غایت عجیب و غریب، شما را به این ‌راحتی‌ها ول نمی‌کند. ... و این است تجربه‌ی شخصی من از فیلمِ 2 ساعت و 41 دقیقه‌ایِ گاسپار نوئه یعنی «وارد خلاء شو».