تجربه ای از چهار سال کانون بودن / پاسخی به مخالفان چهارساله یا مشخص کردم موضع

شاید خرداد امسال آخرین روزهای کانون آمدن من بعد از چهار سال بود . خانه ام را به کرج منتقل کردم و همین باعث قطع یا کم شدن ارتباط من با کانون خواهد , مشخص نیست دست تقدیر من را به دانشگاه بهشتی برگرداند یا اینکه دورانی تازه در دانشگاه خوارزمی یا شیراز منتظرم است .

از بدو ورودم به کانون بچه ها لطف ویژه ای به من داشتند شاید به این دلیل بود که مختصر دستی در فیلم دیدن و کلا مطالعه هنر داشتم . اما طولی نکشید به دلیل بهانه گیری های شخصی ترجیح دادم در سایه کانون باشم تا در متن آن و به تعبیر عباس شکوری به یک عضو بی خاصیت اما بی ضررکانونی تبدیل شدم .

این پست را می نویسم برای اینکه به قول هم کانونی های قدیم موضع خودم را روشن کنم و هم اینکه تجربه ای باشد برای 

آیندگانی که می آیند .

تجربه شخصی ام در این چهار سال نشان داد کانون سه دسته مخالف داشت (مخالفت نه با اصل تاسیس کانون , منظور  مخالفت با رویه کانون