عصر یخبندان : یک کشکول به غایت بدقواره !

بگذارید برای شروع چند سالی را به عقب باز گردیم :

سینما به عنوان پدیده ای نوپا ( از لفظ هنر فعلا پرهیز می کنیم ) بطیء الحرکه (حرکت) ، جای پایی را برای تثبیت قدم های خود می جست . از پنی گیف ها گرفته تا نیکل اودئون ها و ...

در این میان متاسفانه و یا خوشبختانه میلاد و سال های کودکی این پدیده مقارن شد با اواضاع ناگوار اقتصادی و وقوع  یکی از خانمان سوز ترین جنگها برای بشر .

متعاقب این شرایط ، دست اندر کاران تولید فیلم برای ارضای شرایط روحی کارگران و صد البته تلاش برای جذب حداکثری مخاطب نسبت به این پدیده ، تصمیم به ساخت حلقه های فیلم در قالب (سریال) شدند . 

سریال هایی که موضوع اصلی آن اغلب دختری بی پناه بود که یا پدرش را از دست داده بود و یا بدمن داستان برای به دست آوردن پول پدرش را می کشد و دختر می دزدید و تمام داستان ذیل کشمکش های قهرمان داستان و بدمن با محوریت نجات دختر و یا به اضمحلال بردن وی می چرخید .

این سینما عنوان (عامه بودن) را یدک می کشید که چه بسا برای آن دوران تاریخی  نیاز هم تلقی می شد . چیزی که ما به ظاهر در برهه ای از تاریخ سینمای ایران نیز تجربه ی آن را داشتیم .