Beyond the Hills

در ادامه ی  دیدن آثار برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه جشنواره کن

خطر لوث شدن!

Beyond the Hills همانطور که از نامش پیداست تصاویری از آنسوی تپه های رومانی به ما نشان میدهد. دقیقا از انسوی تپه . جایی که اتوبان نیست. خبری از قلعه های  با شکوه رومانی نیست. شیشه های سالم نیست. صومعه ای بدوی و  بدون برق که در آن با چرخ چاه آب میشکند و اگر کمک های مردمی نرسد از جنگل هیزم تهیه میکنند. جایی برای یتیم های بی جا و مکان رانده شده از یتیم خانه ها. کارگردان( با حفظ سمت نویسنده) فلاکت زندگی و فلج مغزی راهبه ها را  ناشیانه و اغراق آمیز در لحظه به لحظه ی فیلم ساری و جاری میکند. عناد نویسنده با دین  در معنای عام  و مصداقا مسیحیت  در مقام تصویر چنان باسمه ای است که به صلیب کشیدن تنها شحصیت بی دین توسط کلیسا قناعت نمیکند و از زبان پلیس هم، تکرارش میکند.ما از رومانی چه میبینیم؟ جامعه ی کوچک باورناپذیری که در آن از الینا ی آلمان رفته میخواهند چک لیست گناهان را دستش بگیرد و هر کدام را مرتکب شده تیک بزند با این توضیح که اگر گناهی رو از قلم بندازی اونایی که اعتراف کردی هم قبول نیست و مجازات دو برابر میشه! دکتر بیمارستان پس از مرگ آلینای بیست و پنج ساله توسط صومعه به راهبه میگوید : خدا به داد کسانی برسه که دست شما بیافته. دکتر به خدا اعتقاد دارد اما به کلیسا نه! این همانجایی است  که شما اگر خوب دقت کنید رسما کریستین مونجیوی فیلمنامه نویس را در دهان دکتر میبینید. فیلم قصه دارد. خلاصه داستان دارد. اما دوباره دیدنش سخت است.