دکترین: گفتمانی درباره اعضای جدید الورود و اعضای قدیم الخروج...

مهم ترین ( و به نوعی، تنها) مسئولیت مجمع عمومی، اعلام رای خود برای انتخاب نهاد تصمیم گیری شورای مرکزی به شکل مستقیم، و انتخاب دبیر کانون به شکل غیرمستقیم است.

اهمیت نقش دبیر در کانون، پر واضح است و طبیعتن هرچه نقش دبیر پررنگ تر و مهم تر باشد، فرایند انتخاب این سمت هم دارای اهمیت بیشتری خواهد شد. با کمی استنتاج منطقی می شود به این نتیجه رسید که مجمع عمومی که انتخاب دبیر را بر عهده دارد، خود از اهمیت بسیاری برخوردار است و اعضای مجمع عمومی باید با دقت و ملاحظات فراوان انتخاب شوند تا در فرایند انتخاب دبیر با مشکلی مواجه نشویم.

 

از این به بعد، منظور از "داشتن حق رای"، عضویت در مجمع عمومی و اجازه رای دادن در انتخابات نهاد تصمیم گیری شورای مرکزی و در نهایت انتخاب دبیر توسط نهاد تصمیم گیری شورای مرکزی است. با "حق رای" معمول و معروف اشتباه نشود.

درباره حق رای، دو باگ وجود دارد. دو دسته از افراد هستند که طبق اساسنامه حق رای دارند در حالی که منطقن نباید حق رای داشته باشند. مواردی که به شخصی حق رای می دهند، طبق اساسنامه:

:::::::::::

 1. حضور در دو جلسه از یک ماه اخیر  

۲.حداقل یکبار فعالیت در ترم اخیر برای کانون 

نکته: مسئولین سمت و معاونهاشون هم جزو فعالین به حساب می آن.

3. افرادی که دو سال فعالیت مستمر و بارز برای کانون فیلم داشته اند. 

::::::::::

باگ نخست، اعضای جدید الورود:

هرکس، طبق بند های اول و دوم به راحتی، بسیار راحت می تواند حق رای پیدا کند. بند اول به حداقل 8 روز زمان برای به دست آوردن حق رای نیاز دارد و بند دوم، حداقل یک روز!

یعنی عضو تازه واردی که کوچکترین شناختی نسبت به خود کانون، هدف کانون، برنامه های کانون و حتا اعضای کانون ندارد، می تواند با شرکت در دو جلسه در دو هفته متوالی یا یک فعالیت ( مثل نصب 2-3 پوستر! ) حق رای به دست بیاورد و در انتخابات مهم ترین منصب کانون دخیل باشد.

مثلن، من شخصن یک ماه بعد از ورودم به کانون، بدون اینکه هیچ شناخت خاصی نسبت به اعضا داشته باشم یا حتا فعالیت زیادی انجام داده باشم، در انتخابات نهاد تصمیم گیری شورای مرکزی رای دادم. (من سه نفر از پنج نفری که بهشان رای داده بودم را تا آن زمان حتا ندیده بودم!)

در نتیجه، باید فیلتری وجود داشته باشد که حق رای را از اعضای جدید الورود سلب کند.

باگ دوم، اعضای قدیم الخروج:

طبق بند سوم شرایط عضویت در مجمع عمومی ( یا همان به دست آوردن حق رای)، عضوی که دو سال فعالیت مفید و پرثمر و مستمر و فلان و بهمان داشته باشد، دارای حق رای دائم خواهد شد. یعنی بنده اگر دو سال در کانون فعالیت داشته باشم، می توانم در سن 50 سالگی به کانون برگشته و رای بدهم! در حالی که مدت هاست از فضای کانون دور بوده ام و نه با فضای جدید دانشگاه و کانون آشنایی دارم، نه با اعضای جدید.

طبیعتن این حق رای هم اشتباه است و می بایست به طرزی مشابه سلب شود.

راهکار های پیشنهادی:

راه اول این است که افراد "حق رای دار" از "اعضای مجمع عمومی" جدا شوند. مجمع عمومی به تعریف سابق باقی باشد و برای افرادی که در انتخابات نهاد تصمیم گیری شورای مرکزی حق رای دارند، قوانین عضویت و احراز صلاحیت جدید وضع شود.

به شخصه با این راه مخالفم، چون مجمع عمومی را بی معنا می کند.

راه دیگر، این است که عضویت در مجمع عمومی را محدود تر کنیم. این محدودیت باید بر اساس فعالیت باشد و نه شرکت در جلسات، چون فعالیت، تعامل با اعضای کانون و شناخت آن ها را تضمین می کند اما صرف شرکت در یک جلسه نیم-یک ساعته، خیر.

پس، شخصی حق رای داشته باشد که در ترم گذشته حداقل یک فعالیت، و در کل حداقل 7 فعالیت داشته باشد.

و اما درباره اعضای قدیم الخروج. 

نکته: منظور از اعضای قدیم الخروج، افرادی نیست که فارغ التحصیل شده اند. چه هستند کسانی مثل آقای عطارپور که مدتهاست فارغ التحصیلند اما اشراف کامل بر شرایط و افراد کانون دارند و سلب حق رای از ایشان کمی خنده دار است. حق رای چنین افرادی، توسط بند های یک و دو به دست می آید و بند سوم شامل حال ایشان نیست.

منظور، افرادی است که مدت ها از اتمسفر کانون دور بوده اند. چه فارغ التحصیل و چه مشغول التحصیل.

در نتیجه، کسانی که فقط از بند سه برای دریافت حق رای استفاده کنند، کسانی هستند که در جلسات کانون شرکت مداوم و حتا نیمه مداوم ندارند و در ترم جاری هم هیچ فعالیتی برای کانون نداشته اند. منطقن چنین افرادی نباید حق رای داشته باشند.

پس بند سوم، هیچ فرد شایسته ای را محرز به دریافت حق رای نمی کند. به احتمال زیاد، تنها دلیل حضور این بند، نوعی قدردانی و احترام به افرادی است که دو سال برای کانون زحمت کشیده اند.

از این افراد عزیز می شود به طرز دیگری قدردانی کرد، که برای انتخابات مشکلی به وجود نیاید.

پیشنهاد من در این باره حذف بند سه، و اجرای طرحی است به نام پیشکسوت. هرسال در روز کانون، از بین اعضای کانونی که در آن سال فارغ التحصیل می شوند، افرادی که به اجماع نظر، دو سال یا بیشتر فعالیت مفید و پر ثمر برای کانون داشته اند، به عنوان پیشکسوت اعلام می شوند. پیشکسوت ها عضو دائم کانون محسوب می شوند اما عضو مجمع عمومی خیر*. همچنین، پیشکسوت ها حتا پس از خداحافظی از کانون، یوزر وبلاگشان - مگر به درخواست خودشان - گرفته نمی شود**. به مراسم روز کانون هر سال دعوت خواهند بود و...

* مثلن برای فعالیتی مثل بازدید از شهرک سینمایی غزالی، اعضای کانون مجاز به شرکت بودند نه مجمع عمومی. یا اعضای کانون می توانند در اکران ها بدون خرید بلیت حضور پیدا کنند. درواقع، پیشکسوت ها تمام امتیازات مجمع عمومی را خواهند داشت، بجز حق رای.

** به این شکل، مشکل یوزر های خاک خورده هم حل می شود.

همین!

زیاده عرضی نیست و باقی بقایتان!

پ.ن) عبارات آبی رنگ پس از ویرایش اضافه شده اند.