کوتاه از دو فیلم

با درود

تا اینجا دو فیلم در جشنواره فجر دیدم «اعترافات...» و «مرگ ماهی». دیدم بد نیست اگر نظرم رو در وبلاگ قرار بدم تا شاید باریکه‌ نوری باشه برای کسایی که در روزهای آتی قصد دیدن این فیلم‌ها رو دارن:

 

1ـ اعترافات ذهن خطرناک من

به همراه یکی از دوستان غیرکانونی این فیلم رو تماشا کردم. راستش اول نمی‌دونستم که فیلم برای هومن سیدی هست. باید بگم نسبت به فیلم قبلی که ازش دیدم (یعنی سیزده که به عقیده بنده فیلم ضعیف و طاقت‌فرسایی بود) پیشرفت محسوس بود. فیلمنامه منظم‌تر و تر و تمیزتری نسبت به سیزده داشت و بازی‌ها هم بسیار بسیار بهتر شده بود. خود کارگردان هم به نظرم پخته‌تر از فیلم قبلی ظاهر شده بود و مخصوصاً سکانس‌های اول فیلم که توی خونه سوخته گرفته بود خوب از آب درآمده بود.

با این حال همچنان من اون لذتی که باید رو از فیلم نبردم. شاید به این خاطره که به مدل فیلم‌سازی هومن سیدی چندان علاقه ای ندارم. یه جورایی انگار میخواد ترکیبی از مثلا فینچر و گای ریچی (به یاد بیارید سکانس های کمدی میان هر دو فیلم سیزده و اعترافات رو) یا یه همچین چیزی باشه که ترکیب خیلی باب طبعی نیست. اما به عنوان یک تجربه جدید برای سینمای ایران قابل تقدیره.

2- مرگ ماهی

من به شخصه از فیلم‌های قبلی حجازی به خصوص آقای محمودی و بانو هم راضی بودم. این فیلم با اینکه ادامه دهنده همون راه بود ولی فرم متفاوتی داره، لذا اگر قبلی ها رو دوست داشتید توصیه می‌کنم این رو هم حتما ملاحظه کنید. من که خوشم اومد.

پی‌نوشت 1: اگر دنبال نکته امیدوارکننده برای مرگ ماهی می‌گردید همین بس که «استاد»» فراستی با همون لحن قبیح همیشگیشون به این فیلم حمله کردند. اصولاً وقتی ایشون اینطور فیلمی رو نقد می‌کنن، احتمال این که با فیلم خوبی روبرو بشیم به هیچ وجه کم نیست.

پی‌نوشت 2: باور کنید همه فیلم‌های فجر افتضاح یا مزخرف یا این جور چیزا نیستن. انقدر تو سر این سینما نزنید.