۱۰ کارگردان سخت گیر دنیا

شیوه های غریب  ۱۰ کارگردان بزرگ 

(به استثنای کامرون )

                                      مایکل بی

کنترل وسواس گونه وی بر همه جزئیات، موقع فیلم برداری ۲ قسمت اول «ترانسفور مرز» باعث شد که «مگان فاکس» این کارگردان سخت گیر را با «هیتلر» و «ناپلئون» مقایسه کند.

به گزارش کافه سینما جر و بحث و خشم و غضب این ۲ وقتی به اوج خودش رسید که مایکل بی از «مگان فاکس» خواست که مقداری وزن اضافه کند و دوباره برای فیلم سوم به حالت قبلی اش بازگردد. درخواستی که باعث شد خانم فاکس از همه حق و حقوق و امتیازاتش بگذرد و از این فیلم کنار بکشد.

                      
                              دیوید. او.راسل

بسیاری از کارگردانان به سختگیر بودن شهرت دارندوبه این که کار با آن ها دشوار است. برخی دیگر از آن ها هم سرتان داد و فریاد می کنند. آن ها سیل ناسزا را سمت بازیگر روانه می کنند وکمتر بازیگری شهامت پاسخ به آن ها را دارد.

«دیوید او.راسل» جزو کارگردانان بددهنی است که اولین مواجهه او سر فیلم «۳پادشاه»، با جورج کلونی به زد و خورد کشید. درگیری بعدی سر فیلم «من هوکابی را دوست دارم» بود. فیلمی که در آن راسل به خاطر بددهنی ها و حرف های شدیداللحن ترسناکی که خطاب به گروهش می زد، مشهور شد.
 

                                   ورنر هرتسوگ

کارگردان درجه یک بداخلاق، ورنر هرتسوگ، به خاطر برخورد بد و دیوانه وارش با بازیگر مشهور «کلاوس کینسکی» در این فهرست قرار گرفته است. هرتسوگ در گفت وگویی درباره این که یکی از افراد گروهش را تهدید کرده است که با اسلحه به وی شلیک می کند، ابراز کرد:«بین ما یک احترام متقابل و ۲طرفه برقرار است. حتی اگر در مغزمان نقشه قتل همدیگر را طراحی کنیم!»

البته این را هم می گویند که پیش از فیلم برداری «آگوئیر: خشم خدا» هرتسوگ از روی تعمد «کینسکی»را خشمگین کرد تا او به خوبی بتواند دیوانگی و غضب نقش «آگوئیر» را نشان دهد. در واقع این حرکت هرتسوگ برای ملموس شدن و باورپذیر بودن فیلمش بوده است.

                                           استنلی کوبریک

استنلی کوبریک یک سینماگر نابغه اما کمی هم عصبی بود به طوری که گروه تولیدسر صحنه فیلم «درخشش» با دشواری زیادی روبه رو می شوند. چون کوبریک تمایل دیوانه واری داشته که هر صحنه را بارها و بارها تکرار کند.
بازیگران تقریبا به زانو درمی آمدند و چیزی نمانده بود که به گریه بیفتند. فشار عصبی آن قدر زیاد بود که موهای سر ستاره فیلم، «شلی دووال»، شروع به ریختن می کند. البته اصلا تعجب نمی کنید وقتی بدانید که کوبریک به عمد کاری کرده بود که «دووال» تصور کند استنلی می خواهد او را اخراج کند، فقط برای این که او به اندازه کافی هیستریک باشد تا بتواند نقش قربانی فیلم را درست ایفا کند.

                               ویلیام فریدکین

استنلی کوبریک می خواست «جن گیر» را بسازد اما تهیه کنندگان فیلم او را قبول نکردند چون به نظرشان کوبریک بیش از اندازه وسواس و یکدنده بود. به جای او ویلیام فریدکین را انتخاب کردند که حتی از کوبریک هم وسواسی تر و دقیق تر و لجبازتر بود. سر یک صحنه فریدکین برای این که از بازیگرش واکنش احساسی مناسب را بگیرد، محکم به صورت او سیلی زد.

 برای آمادگی و تحریک کردن گروه برای یک سکانس ترسناک، فریدکین یک تفنگ برمی داشت و بدون اطلاع قبلی و یک باره تیر هوایی شلیک می کرد. حتی آهنگساز فیلم هم از دست فریدکین جان سالم به در نبرد. فریدکین قطعه نهایی را که وی ساخته و تنظیم کرده بود، دوست نداشت و آن را از پنجره به بیرون پرت کرد.

                             جیمز کامرون

«آواتار» و «تایتانیک» ۲ تا از پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینما هستند با وجود این بسیاری از بازیگران از کار با «جیمز کامرون» امتناع می کنند. دلیل این کارشان قابل درک است اگر بدانید که مثلا کامرون به زنگ تلفن موقع کار حساس است و اگر زمان آماده شدن برای فیلم برداری تلفن همراه کسی زنگ بخورد آن را به دیوار می زند و خرد و خمیر می کند.

موقع فیلم برداری فیلم «مغاک»، یکی از ستارگان فیلم سر صحنه فریاد کشید که: «ما که حیوان نیستیم!»، در حالی که بازیگر سختی مثل «اد هریس» هم داشت مانند بچه ها گریه می کرد. اما کامرون «ترمیناتور ۲» را ساخت و به خاطر همین فیلم می توان او رابخشید.

                            جان هیوستن

جان هیوستن، خدای سپیدموی کارگردانان، هر کاری را مطابق خواسته ها و میل خودش انجام می داد. برای ساختن فیلم «ملکه آفریقایی»، اصرار داشت که بر فراز قاره آفریقا پرواز کند تا در نهایت بتواند لوکیشن مورد نظرش را بیابد. بالاخره هم حرفش را به کرسی نشاند و برای پیدا کردن محل فیلم برداری ۲۵هزار مایل پرواز کرد.

بازیگران و بقیه اعضای گروه فیلم سازی رنج های زیادی را در طول مدت فیلم برداری این فیلم که خیلی هم طولانی بود، تحمل کردند و مجبور شدند با کروکودیل ها و انگل های آفریقایی دست و پنجه نرم کنند. در حالی که خود هیوستن بیشتر گرفتار شکار حیوانات بزرگ بود و حتی نزدیک بود یک بار خودش و «کاترین هپبورن» را زیر پای چهارپایان به کشتن دهد.

                         جان فورد

جان فورد وسترن های کلاسیکی چون «جویندگان» را کارگردانی کرده است و مطمئنا قدر خودش را می دانست و به نبوغش آگاه بود. سبک کاری جان فورد به نوعی شبیه شخصیت جان وین در فیلم هایش شده بود که دائم می گفت: «لعنتی تو یک آشغال هستی!»

جالب ترین مسئله درباره وی، روش اش برای ظاهرشدن جلوی گروه فیلم سازی برای سلام دادن به آن ها بود. فورد در یک خودروی بزرگ به گروه خوشامد می گفت در حالی که این خودرو با پرچم های ارتشی تزئین شده بود و هم زمان دستیارش هم با آکاردئون آهنگ «درود بر فرمانده» را می خواند.وی در یادداشتی به اسپیلبرگ نوشته بود: «یک کارگردان واقعی این طوری باید به صحنه وارد شود.»

                            دنیس هوپر

وقتی ساخت «ایزی رایدر» را به پایان رساند دیگر دچار پارانویا و تقریبا دیوانه شده بود. اواخر فیلم برداری با مشت به صورت فیلم بردار کوبید و با خودش یک اسلحه به این طرف و آن طرف می برد تا به خیال خودش از اموال فیلم در برابر مهاجمان و متجاوزان محافظت کند.

وقتی مشغول فیلم برداری در یک شهر کوچک بودند، «هوپر» به محلی های آن جا گفت که ستاره های فیلمش یک دختر را در شهر کشته اند فقط برای این که بتواند توهین ها و واکنش آن ها را جلوی دوربین شکار کند. خب این هم روشی برای کارگردانی و گرفتن واکنش آدم ها جلوی دوربین است.

اتوپرمینجر

اتوپرمینجر برای کارگردانی کلاسیک های مشهوری چون «ژوان مقدس» شهرت یافت. وی بسیار ایده آل گرا و وسواسی بود. موقع فیلم برداری سکانس ناهار فیلم «رفتن» پرمینجر اصرار داشت که بازیگران فیلم و حتی سیاهی لشکرها، غذای اعضای پشت صحنه را جلوی آن ها بخورند. سپس این صحنه را ۲۱بار هم تکرار کرد .این بدان معنی بود که بازیگران باید ۲۱غذای اضافه دیگر را هم می خوردند. پرمینجر فقط زمانی آن ها را رها کرد که از نظر هر تماشاگری بیمار و در حال مرگ به نظر می آمدند!

رونوشت از سایت : http://www.yjc.ir