ترس، غم، نوح

قبل از هرچیز باید بگم این نوح با نوح(ع) ما تفاوت داره. حتی اینطور که خوندم، با حضرت نوح انجیل هم متفاوته. بیشتر گلادیاتوری در سرزمین میانه (ارباب حلقه ها)  است تا نوح؛ ولی تا 90 دقیقه ی اول، من بسیار بسیار از فیلم راضی بودم. جلوه های ویژه ی معرکه و ابتکاری، ایده های تدوینی رویایی، ریتم فکر شده، بازی کرو بدون مشکل، موسیقی نه خیلی بزرگ ولی پر احساس و القای درست غم و ترس!

 ولی از دقیقه ی 90 به بعد، فیلم تبدیل به فاجعه میشه. حتی تحریفی که از شخصیت حضرت نوح در فیلم هست، بیش از حد ناراحت کننده میشه. حتی خدایی که توصیف میشه، خدای بیش از حد خشنیه!

بهترین سکانس ها:

ایده ی تدوینی خیلی زیبا در سفر نوح برای دیدن پدربزرگش

ایده ی تدوینی بسیار زیبا در جاری شدن اولین چشمه

جلوه های ویژه ی معرکه در روایت نوح از داستان خلقت

و صد البته، صحنه ی خروج فرشته ی اسیر شده در کالبد سنگی نگهبان. نگاهی که به خالق میکنه و باز هم طلب مغفرت میکنه و بخشیده میشه... مو به تنم راست شد؛ خعلی خفن بود.

پیشنهاد میکنم 90 دقیقه ی اول رو از دست ندید. ولی بعد از اون رو نبینید هم چیزی رو از دست نداده اید.

چیز ناراحت کننده، افول آرونوفسکی از یک فیلسماز مستقل قابل توجه به یک کارگردان خوب هالیوودیه. کسی که از پی شروع کرد، به مرثیه ای برای رویا رسید، با چشمه همچنان خوب موند، از کشتی گیر دیگه ضعف شروع شد، با قوی سیاه کم رنگ شد و حالا با نوح در حال سقوطه.

شکور