گاهی خواستن توانستن نیست

به نام خدا

گاهی شرایط به گونه ای می شود که مجبوری فاصله بگیری ، بروی، کمی دور شوی ، سرت هوا بخورد تا دلت برای جامانده ها تنگ شود ، ذهنت جان بگیرد و دوباره برگردی...  در حال حاضر اینجانب پریسا جهانی پور  با قلبی آکنده از اندوه می خواهم فاصله بگیرم ، دور شوم ، سرم هوابخورد تا دلم تنگ بشود برای کانون ، وبلاگ  و دوستان کانونی تا شاید ذهنم جان بگیرد  و خون بدود در رگ های کانونی ام تا به زودی و زورمندانه باز گردم.

می خواهم بروم در پی مشکلاتم ، دنبال درگیری هایم ، غم اینجانب از این دوری اجباری رااز فصاحت کلامم درک کنید که اگر همان جهان همیشگی بودم کلامم چنین سنگین نبود .

بنده بعنوان مسوول ارتباطات اینترنتی از این سمت استعفا می دهم ، از نهاد محترم تصمیم گیری خواستارم که پذیرا باشندبعلاوه دورادور عذرخواه معاون محترم خود جناب آقای زرگر هستم  ، امیدوارم که بر من ببخشایند  که به ناچار دستشان را در پوست گردو سه قفله کردیم.

گاهی به کانون و وبلاگ سر میزنم تا یادم نرود ، یادتان نرود که من هنوز هستم و به زودی باز میگردم.

بنده که خوب نیستم اما آرزومند خوب ماندن شما هستم.

ارادتمند کانون و کانونی

جهان