تماشای یک فیلم لذتبخش ، ساخته شده کنار گوش خودمون!! / از طرف آقای عطارپور

امروز صبح "کشتن مرغ مقلد" را دیدم

از قبل می­ دانستم که قرار است از تدوین کار لذت ببرم، چون عباس شکوری را  دارای ذهن تدوینی فوق­ العاده­ ای می­ دانم. صادقانه بگویم به نظرم یک شاهکار دیدم. نه فقط تدوین بلکه تمام عناصر لازم برای خلق یک اثر هنری به تمام معنا را دارا بود. قبل از هر چیز باید اعتراف کنم که برای بار دوم نسبت به اسم فیلم که برگرفته از یک اثر کلاسیک هست دید خوبی نداشتم. اما این بار هم مثل پایان فیلم "تردید ابدی" متوجه شدم که خلاقیت بسیار زیبایی در انتخاب عنوان فیلم به کار رفته است. کشتن مرغ مقلد!!

به شخصه مهم­ترین عامل موفقیت یک اثر را به کار بردن جزئیات و ظرافت­ های به ظاهر کم اهمیت می دانم که وقتی این جزئیات با هم جمع می­ شوند، یک کل واحد خلق می کنند که تاب مقاومت در مقابل هرگونه مخالفتی را دارد. مرغ مقلد زورش خیلی زیاد است!!

از تدوین شروع می­کنم. مثل همیشه چند طبقه از تدوین کارهای دیگر ساخته شده در کانون بالاتر بود (البته به جز فیلم­های دیگر خود عباس!). تمام حس­ های مورد نظر به مخاطب منتقل شده بود. تعلیق، غافل­ گیری، هیجان و حتی طنز که بسیار بانمک و لذت­بخش بود. با اطمینان می گویم که با هر معیار استانداردی، تدوین این اثر فوق­ العاده است. جدا از تدوین، فیلمبرداری اثر نیز بسیار حرفه­ای بود و با اینکه امکانات بسیار کمی در اختیار عوامل بوده، نتیجه غافل­گیر کننده است. استفاده از دوربین روی دست و مت باکس که اگر خبر نداشتم، امکان نداشت باور کنم که بعضی جاها از استیدی­ کم یا ریل استفاده نشده. هرچند که از جلوه­ های ویژه کمک گرفته شده، اما باز هم نمی ­دانم چطور این امکان به وجود آمده که در برخی از نماهای متحرک، تصویر آنقدر بدون لرزش، نرم و سیال شده.

جدا از این مسأله، زیبایی­شناسی تصویر نیز تحسین­ برانگیز است. قاب بندی بسیار چشم­ نواز است و بافت تصویر دقیقا حس یک فیلم وسترن را منتقل می کند. انتخاب لنز واید هم در برخی از پلان­ها بسیار بجا و مناسب است و دفرمه کردن تصویر با این لنز، کاملاً با ایده همخوانی دارد.

فردین قاسمی به عنوان تنها بازیگر کار با این که وظیفه سختی روی دوشش بوده، به خوبی از عهده نقش برآمده است و توانسته است ذهنیت مشوش و درهم شخصیت را به زیبایی با بازی ­اش به مخاطب منتقل کند. هر کسی که حتی یک بار جلوی دوربین قرار گرفته باشد، می­ داند که بازی و انتقال حس بدون حضور بازیگر مقابل وعدم وجود دیالوگ، بسیار کار دشواری است.

چند وقت پیش با عباس راجع به فیلم امیرحسین تقوی ”هندزفری" صحبت می کردیم (راستی خیلی وقت است که امیرحسین رو ندیدم و دلم برایش تنگ شده). به خاطردارم که عباس می گفت : "آرزومه بتونم مثل تقوی ایده­ های فانتزی رو خلق کنم". امیدوارم وقتی تقوی فیلم مرغ مقلد را ببیند، همین جمله را به کار ببرد. فقط به جای اسم خودش، اسم عباس را بگذارد!

ایده اثر بسیار خلاقانه و کم ­نظیر است. فیلم توانسته روایتش را به خوبی پیش ببرد و با یک پایان هنرمندانه به سرانجام برساند. بگذریم که می­توان تحلیل و خوانش های خاصی هم روی این فیلم داشت. از جمله تأثیر تلوزیون، سینما  و رسانه بر انسان و غیره. اما فعلاً به همین مقدار بسنده می ­کنیم.

شاید این حرفم جوگیرانه به نظر برسد، اما این اثر رو بهترین فیلم ساخته شده در تاریخ کانون می­ دانم و تمام قد پشتش می­ ایستم و علاوه بر تمامی دلایل ذکر شده برای این ادعا، یک دلیل دیگر را هم ذکر می­ کنم. این فیلم به ذات هنر سینما وفادار است. هنری که مهم­ ترین ویژگی اش، بیان و انتقال مفهوم از طریق تصویر است نه کلام یا هر چیز دیگری. همیشه در تمام کتاب­ها و صحبت­های فیلمسازان می­ خوانیم و می شنویم که انتقال و بیان در سینما چه بهتر است که از طریق تصویر باشد نه حرف زدن آدم­ها. برای همین هم هست که هنوز هم فیلمسازان دوره صامت سینما مورد تقدیر و احترام هستند. مرغ مقلد حتی یک کلمه هم حرف نمی­زنه، لاله!!!! مرغ مقلد را نباید شنید، باید نگاه کرد.

عباس شکوری با کشتن مرغ مقلد، به یک فیلم مبتکرانه حیات داده!!

عطار