دکترین: تئوری پنجره های شکسته / برای آیندگان / سیاست خارجی کانون!

سلام. ازونجایی که من کم کم دارم مرخص میشم یه سری پست که شبیه انتقال تجربه یا نصیحت! یا راهکار برای حفظ کانون هست می نویسم. باشد که گرگیجه بگیرید: 

 

تو دوران دبیری امیر هم هر بار با یه مشکل خارج از کانون روبرو می شدیم بهش میگفتم که ما باید سریعاً یه اقدامی کنیم. علت این که من اصرار به ری اکشن های سریع نسبت به این قضیه ها دارم یه تئوریه. تئوری ایکه نه تنها در جرمشناسی کاربرد داره بلکه در همه ی مسائل اجتماعی هم مورد استفاده قرار میگره:

این تئوری میگه که:

اگر شیشه یکی از پنجره های یک ساختمان شکسته و به حال خود رها شده باشد، پس از مدتی عابرانی که از مقابل آن ساختمان می گذرند به این نتیجه می رسند که برای کسی مهم نیست که این پنجره شکسته است و کسی به شکسته شدن پنجره های این ساختمان اهمیت نمی دهد. به مرور عابران بر تعداد شیشه های شکسته ساختمان می افزایند و بعد از شکسته شدن تمام شیشه ها، نوبت به خود ساختمان می رسد. بعد از ساختمان هم نوبت به خیابانی که ساختمان در آن قرار گرفته می رسد." 

در مورد کانون هم همینطوره. اگه بار اول اجازه دادید که از طرف گروهی به کانون ضربه وارد بشه و ری اکشنی نشون ندادید، این ضربه برای بار دوم، محتمل تر میشه. و همینطور با ری اکشن نشون ندادن های متداوم، وقوع ضربه های بعدی محتمل تر می شه. برای همین هم به دوستان پیشنهاد میکنم که کاملا یه تیم رو آماده برای برخورد با ضربه هایی که گروه هایی خارج از کانون به کانون وارد میکنن داشته باشن. تا به امروز میشه گفت تقریبا یه گروه وجود داشت که یه طورایی از من، امیر حیدری، چراغ، فرامرزی و گاهی زینل تشکیل میشد. ولی با رفتن امیر و من و نبودن زینل و فرامرزی، اوضاع کمی برای کانون داره خطری میشه.