خاطره اولین پوستر زنی من

مرحوم کانکس در روز انتقال

هوا سرد بود.دستکش هم کفاف نمیداد.توی آلاچیق ،منتظر، نشسته بودم.

ماه دی بود؛وسط امتحانا.ساعت ده امتحانم شروع میشد و حالا 8:45 دیقه بود.

کمی با گوشی بازی کردم ،اما انگار سرما تو وجود زمان هم رسوخ کرده بود و به کندی میگذشت

ساعت 9 شد،وقتش بود که کسی بیاد ،دوباره نگاه کردم،اما در بسته بود.

 

نگاهی به درس انداختم ....

دیگه باید سر برسن،اما چرا نمیان؟ اگه 5 دیقه دیگه نیومدن،میرم... 9:15

با خودم فکر کردم حالا که وسط امتحاناست و نیرو کم، میتونم موثر باشم،ناسلامتی منم عضوی از این گروهم. باید صبر کنم

5 دیقه هم تموم شد، برای آخرین بار، به در بسته نگاه کردم و داشتم سمت دانشکده راه می افتادم ؛ صدای پای کسی رو شنیدم که از پله های نگارخونه بالا اومد :

- برای کانون که اینجا نیومدین؟!

- چرا.من که این طرفا کاری ندارم. اومدم پوسترای آقای صفایی رو بچسبونم

همونجا ، تو کانکس، برای اولین بار، رسم پوستر زنی رو از آقای شکوری یاد گرفتم...

*قبلا، کانون تو امور فرهنگی نبود.بین سالن امام علی و دانشکده برق ،تو کانکس برقرار بود.

* زمانها تقریبی است،دقیق یادم نمیاد ده امتحان داشتیم یا یازده دوازده!