دو دکترین من باب فعالیت کانونی

مورد اول:

دکترین الزام به همکاری در پروژه ها ؛ یا "بیایید آدم باشیم"

1-      پوسترهای جشنواره اکران فیلم های تولیدی زده نشده. جمعی به ظاهر بیکار در کانون نشسته اند. مدیر اجرایی کمی به این می گوید و از آن خواهش می کند. در نهایت بلند می شود و خودش پوستر ها را نصب می کند

2-      وسط یک پروژه. کسی برای کمک نیست. پروژه در معرض شکستی مفتضحانه است. مدیر اجرایی به طریقی کار را جمع می کند.

3-      اولین گام اکران بزرگ کشوری؛‌ کارهای مهم ولی کوچکی مانند بریدن تراکت ها و چاپ پوسترها صورت می گیرد. دوستانی که زحمت آن ها را کشیده اند خود را از ادامه همکاری در مراحل حساس تر و سخت تر معاف می دانند. قانون هم به نفع آن هاست.

بحثٰ؛ قانون نیست. بحث وجدان است. آدم بودن. و الزامی قانونی برای آدم بودن. برای اهمیت قائل شدن در مورد آبروی کانون. برای اینکه بدانیم  یک پروژه آبروی کانون است و اگر بد اجرا شود – فارغ از اینکه الزام قانونی برای مشارکت در آن است یا نه – آبروی کانون و تمام اعضای آن است که ریخته می شود.

پیشنهاد:

-          حد فعالیت لازم را مدیراجرایی تعیین کند.

-          در صورتی که یک پروژه به جایی رسید که خطر از بین رفتنش و به تبع آن ریخته شدن آبروی کانون به وجود آمد؛ به صلاح دید مدیر اجرایی تمامی اعضای در دسترس – فارغ از اینکه قبلا در این پروژه همکاری کردند یا نه – ملزم به همکاری و مشارکت شوند.

مورد دوم:

دکترین انجام پروژه توسط ورودی های جدید:

با توجه به تجربیات قبلی و برای تکرارنشدن آنها (مثلا برنامه اکران فیلم های تیم برتون)؛ ‌پیشنهاد می کنم ازین به بعد ورودی های جدید تا دو ترم تحت مدیریت یک عضو باسابقه تر اقدام به انجام پروژه نمایند. و یا تا قبل از اینکه خودشان مدیراجرایی شوند حدقل در 2 پروژه مشارکت فعال داشته باشند.

مشارکت فعال به معنای وقت گذاشتنی قابل توجه و یا ایفای نقشی یا نقش هایی کلیدی در پروژه است.

زیاده عرضی نیست. سعید