برف روی کاج ها فیلم منتخب مردم در جشنواره 30 ام فجر

                                   در ادامه داستان لو می رود.

 

 رویا زن خانوم ،متین و موقر و با اصولیه.از اون دست خانم هایی که برای زندگیشون از قبل برنامه ریختن و طبق اون برنامه پیش میروند ،از اون آدم هایی که از زندگی چیز زیادی جز آرامش و پیگیری یه علاقه شخصیشون چیزی نمی خواهند.رویا صبح از خواب بلند میشه با همسرش (علی) صبحانه می خوره و بدرقش می کنه و بعدش به شاگردای خصوصیش پیانو درس میده و با یک دوست صمیمی (مریم) رفت و آمد می کنه.مدتی می گذره و خبری از یکی از شاگرداش نمی شه و به وسیله تلفنی که بهش می شه با دوست شاگردش (بابازی عالی زانیار خسروی) قراری میزاره و متوجه خیانت همسرش و خروج او از کشور می شود.

اما نکته جالب فیلم اینکه رویا مثل سایر زن های ستم دیده فیلم ها گریه و شیون نمی کنه و خیلی با قضیه منطقی برخورد می کنه.در ادامه همسرش مدارک طلاق را برایش از خارج کشور می فرستد و او به ناچار آن را امضا می  کند.

در پی این شکست عاطفی بزرگ رویا تنها مانده که با زندگیش چه کند.اینجاست که به خودش و انتخاب هایش شک می کند .اوتلاش می کند به این تنهایی خو بگیرد و با شرایط جدیدش کنار بیاید.در این بالا و پایین شدن روحیه پسر جوانی (نریمان با بازی صابر ابر) با او برخورد می کند.او از رویا جوان تر است و بسیار سرزنده و شاد   .او کسی است که می تواند اعتماد به نفس از دست رفته رویا را به او باز گرداند.حال مرحله تسلیم است که آیا رویا به علاقه مندی نریمان بایدجواب مثبت بدهد یا خیر ؟رویا سنت را فراموش می کند و با نریمان وارد ارتباط می شود .اینجا منتقدان دو اشکال به فیلم وارد می کنند که اولا شخصیت با فرهنگی چون رویا نمی بایست این انتخاب را می داشت که من کاملا مخالف این حرفم.رویا یک بانوی ایرانی عادی است که یکباره ضربه ای فراتر از ظرفیتش خورده است و دچار خلاء عاطفی شدید شده است.حکایت رویا و نریمان شاید مصداق این جمله از خلیل جبران باشد که صدای زندگی در من نمی تواند به گوش زندگی در تو برسد با این حال بیا گفت و گو کنیم تا احساس تنهایی نکنیم و اتهام دوم که امثال مطهری و کوشکی در همشهری 24 به آن وارد کرده بودند که باعث می شود یک سال و نیم اکران فیلم به تعویق بیفتد.بانوی نجبب فیلم متهم به خیانت به همسری که خود خائن و گناهکار است می شود فقط به دلیل اینکه با نریمان چند بار معاشرت می کند!این دوستان فراموش کرده اند که رویا در این اندک مراودات اول کاملا عادی و بعد جهت دار،مطلقه بوده  و همسرش برگه طلاق را بدون آگاهی او برایش ارسال کرده بود اما فراموشی  آنها و بعد یادآوری پیمان معادی و پافشاری آنها در نامحسوس بودن این طلاق! ،منجر به نسخه جدیدی می شود که در آن چند بار کلمه طلاق به کار برده شده است.نریمان رویا را به کنسرتی دعوت می کند دراین حین متوجه می شود که شوهرش پشیمان باز گشته است .او با نریمان در کنسرت شرکت می کند.بهترین سکانس فیلم از نظرمن سکانس کلوز آپ رویا ست در حالیکه احساسات و شک، فکر و تصمیم همه و همه در این چهره نمایان است و موسیقی سنتی و شعر آن با صدای سالار عقیلی  شنیده می شود و بسیار بر حال و هوای رویا نشسته است.

او با همسرش در خانه روبرو می شود انتقاد من اینجاست که چه لزومی دارد وقتی رویا وارد خانه می شود همسر نادم خود را روی کاناپه ببیند؟ اگر علی تقاضای بخشش دارد و حالا که از او جداشده چرا اینقدر وقیحانه و بدون اجازه وارد خانه اش شده؟ و رویا نیز شکایتی نمی کند،شاید از شخصیت آرام او بر نمی آید .رویا وارد اتاقش می شود و موبایل او که چند بار زنگ می زند. او  مانده است جواب نریمان را بدهد یا به انتخابی که از روی آگاهی در گذشته انجام داده -انتخاب دوباره علی-  تکیه کند. انتخابی از روی خود آگاهی جدید و پخته تر از قبل. رویا موبایل را رها می کند و به اتاق نشیمن باز می گردد و اعتراف می کند که او هم در این مدت به کسی فکر کرده است و نمی خواهد خود را مبری بداند.(من واقعا این دیالوگ و چرایی اش را نمی فهمم ؟ برداشت شما چیه؟)

اشکال دیگری که به فیلم وارده اینکه ای کاش در این فیلم با مضمون درونی رویا یکبار برای خودش پیانو می زد واقعا جای همچین سکانسی خالی است.

برف روی کاج ها نمایانگر رنج آدمی ،سعی از عبور آن به ناچار و خود آگاهی که در طی این مسیر نصیب او می شود و انتخاب های حیاتی انسان است که اگر درست انتخاب شود روح او بزرگ می شود و ...