حدس گذشته فرهادی(نوشته محمد گلخندان)

 تجربه دیدن گذشته , فیلم جدید فرهادی برای من نو و بدیع نبود...
 

 تجربه دیدن گذشته , فیلم جدید فرهادی برای من نو و بدیع نبود .المان های تکراری سینمای فرهادی را داشت , همان المان هایی که با داستان یک شهر شروع شد و تا این فیلم ادامه یافته است . از طرفی فیلم دقیقه 30 تمام میشود و تمام ادامه فیلم کش آوردن همان موضوع است . فیلم به شدت شبیه یک مستند است که کنجکاوی شخصیت ها در مورد یک خودکشی نمایش می دهد و تمرکز شخصیت و یا داستان کاملی ندارد و یک موقعیت است که یه شدت و دقت خاصی به جزییات پرداخته شده است . ولی نکات جذاب قابل توجه هم دارد .

1.همان طور که نام فیلم بیان میکند (گذشته) تماشاگر را به این مجادله میکشاند که در مورد گذشته این شخصیت ها کنجکاو شود , گذشته سمیر , همسر سمیر , لوسی , شوهر اول (نام شخصیت بژو را فراموش کردم ) , فوآد , ... به همه این گذشته ها با قطعیت و بدون شک پاسخ داده میشود . مثلا در ابتدای فیلم این سوال برای ما پیش می آید که لوسی فرزند احمد است ؟؟ یا مثلا مشکل سمیر و زنش چه بوده که زنش خودکشی کرده . به تمام این سوالات فیلم پاسخ میگوید . ولی جالب ترین گذشته در مورد شخصیت احمد (با بازی علی مصفا) است که هیچ قطعیت در مورد گذشته او نیست , فقط دلیل افسردگی اش را میدانیم . همین جالب ترین نکته در مورد فیلم برای من بود که گذشته احمد را باید حدس می زدم و حدس هیچ کس هم درست نیست .

2.اصغر فرهادی در شخصیت پردازی های پست مدرن بسیار تواناست , نمونه خوب آن هم همین جاست . وضعیت پسامدرن یعنی اینکه تقصیر را گردن هیچ کس نمیشه انداخت و از طرفی همه مقصر هستند ؟!! شفاف تر یعنی همه فکر میکنند که کار درست را انجام میدهند , قصدشان خیر و بهتر شدن اوضاع است ولی فقط دارند اوضاع را بدتر میکنند . یکی دیگر از نمونه های خوب تعریف شخصیت های پسامدرن فیلم ملکه است .