ما را ز شب وصل چه حاصل که تو از نــاز

تا باز کنی بند قبا صبح دمیده است مشتی

جا داره که بعد از شش هفت سال دوری از میادین، بازگشت غرور آفرین وبلاگ به دوران افول رو تسلیت و از خداوند برای آن مرحوم طلب مغفرت کنم. بدیهی است کسب مدال برنز کمترین تعداد پست در تاریخ وبلاگ از ابتدا تا کنون  بدون یاری و همت شما عزیزان در پست نزدن ابدا میسر نبود. البته تا هفته ی پایانی مرداد ماه در رتبه نخست بود که با پست های آقای خانی، مدال طلا و نقره رو با جایگاه سومی عوض کرد. متاسفانه شخصا طاقت تمام شدن مرداد را ندارم و پانزدهمین پست را میزنم. اما نگران نباشید با رتبه چهارم که در دست مرداد نود با هفده پست است فاصله معنا داری داریم!

پ ن اول : وقتی که در نیمه دوم دهه هشتاد وبلاگ کانون  شروع به کار کرد، وبلاگنویسی  در حال افول بود  . از انتهای سال 87 و با پر رنگ شدن فیسبوک و هجرت بخش عمده ای از کاربران وبلاگ ها افول وبلاگ نویسی در ایران شروع شد. با تغییر رفتار کاربران اینترنت بعد از ورود و فراگیر شدن گوشی های هوشمند در سالهای ابتدایی دهه نود وبلاگ ها به فراموشی سپرده شدند. اینترنت روی تلفن همراه به مدد پیام رسان هایی نظیر وایبر به اضافه تغییر رفتار کاربران عملا سرویس های وبلاگ نویسی را با مشکل وبلاگ های مرده مواجه کرد. وبلاگ هایی که دهه هشتاد نوشته و خوانده میشدند اما هم اکنون به حال خود رها شده اند.  کافی است سری به وبلاگ های به روز شده ی بلاگفا ، بلاگ اسکای و یا پرشین بلاگ بیاندازیم تا ببینیم ابدا اثری از  جریان جدی وبلاگ نویسی دهه گذشته  وجود ندارد . این روز ها کسی وبلاگ نمیخواند.

پ ن  ثانی:  در معرفی وبلاگ کانون آمده است : "این وبلاگ بیشتر برای اطلاع رسانی به مخاطبین کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی و هماهنگی بین اعضا ایجاد شده" . بدیهی است وقتی سازندگان  وبلاگ کانون این رسانه را به عنوان ابزاری برای هماهنگی انتخاب کردند هنوز اندروید 2 به بازار معرفی نشده بود و در همان سال (2010)  وایبر تنها برای استفاده دارندگان آیفون معرفی شد. هم اکنون که افسار  اسب سرکش قلم را در دست گرفته و این سطور را مرقوم میکنم از گروه های تلگرام ابزاری ساده تر و کم خرج تر و سهل الاستفاده تر سراغ ندارم . آیا وقت آن نرسیده که یا معرفی وبلاگ و هدف از وبلاگ نویسی تغییر کند، یا  ابزار هماهنگی ؟

 

پ ن ثالث: تغییر رفتار نسل جاری در برخورد با اینترنت نسبت به یک دهه پیش به شدت تغییر کرده است. کوتاه خوانی، کوتاه نویسی، وب گریزی، اپلیکیش پرستی و.. خصوصیاتی است که مانع ان میشود که کاربر ورودی نود و پنج کمتر علاقه ای به ثبت نام در بلاگ اسکای داشته باشد چه برسد به رفرش کردن صفحه ی مدیریت که ببیند خبری شده یا نه .( به عنوان شاهد، همین پست را بعید بدانم حوصله اش بکشد تا آخر بخواند، او با محدودیت کاراکتر های توییتر زیست میکند) او با نوتیفیکیشن  اپلیکیشن های تلفن همراهش بزرگ شده است و آنقدر آسوده خواه هست که اینستاگرام در نسخه جدید برای سوئیچ کاربر بین دو اکانت نیاز به لاگ اوت و لاگین نداشته باشد مبادا که ترک بردارد چینی نازک کاربر من. 

پ ن رابع: در معرفی وبلاگ که توسط موتور های جستجو قابل مشاهده و در خلاصه ی هر لینکی از وبلاگ کانون توسط ابزار های پیام رسان ارائه میشود آمده است : "به شرفمون قسم میخوریم که فعالیت های کانون فیلمو اینجا ریز به ریز بنویسیم." به نظرم باید درباره معنی واژگان قسم، شرف، فعالیت و ریز به ریز تجدید نظر کنیم. و یا جمله فوق را با جرح و تعدیل مواجه کنیم . و یا به قسم گذشتگان وقعی ننهیم و قسمی جدید بخوریم .

پ ن خامس: آیا نگارنده این متن بدیلی برای وبلاگ ارائه میدهد ؟ پاسخ اینکه نگارنده در باب تغییر کارکرد وبلاگ فکر میکند. چه حفظ و صیانت از سرگذشت نیاکان و آنچه بر کانون رفته است لازم است .

پ ن سادس: سوال های  انتهای این پست هنوز  بی پاسخ مانده است.

دیالوگ های ماندگار :

. چرا اینقدر پست میزنی. مگه وبلاگ شخصیه؟

× راست میگی . دیگه نمیزنم.