داستان توکیو / بی نوایان / مستر

داستان توکیو

یه فیلمی که در تاریخ سینما خیلی ازش تعریف میکردن

از کارگردان ژاپنی، اوزو...

چیزی که من از این فیلم عجیب و غریب فهمیدم، علاوه بر حفظ راکوردهای دقیق و دکوپاژهای به شدت کنسراکتیو(به لفظ خودم البت)، مفهوم تغییر جامعه ی خاص ژاپن بود

دو سه دقیقه ی آخر، حرفهای گنده ای داشت

ولی اونقد گنده نبود که بخوام دو ساعت فیلم رو براش تحمل کنم

همین اتفاق برای رهایی از شائوشنگ هم برام افتاده بود، ولی تحمل دو ساعت سکون برای رسیدن به یه رب آخر شائوشنگ کاملا ارزشش رو داشته

البت باید اعتراف کنم توصیف، توصیف فوق العاده ای بود

یه توصیف دقیق از یه سری اتفاق نسبتا معمولی

مشکل این بود که علی رغم توصیف بسیار زیبا و دقیق فیلم، اونچه داشت توصیف میشد، چندان چالش برانگیز نبود

شاید دیدن داستان توکیو برای مخاطب پیام های اخلاقی خوبی تو رابطه با والدین داشته باشه

توصیفی از زندگی...

در آخر باید بگم که این فیلم تو بعضی نظرسنجی های معتبر، حتی بهترین فیلم تاریخ سینما هم عنوان شده...

ـــــــــــــــــــــ

 بینوایان

این فیلم، فیلمی بود که باید ساخته میشد

سکانس ابتدایی که شاهکار بود

سکانس های مربوط به فانتین هم خیلی خوب بود

انتخاب بازیگرها هم خوب بود (هرچند احساس کردم راسل کرو با اون هیبت و صدای زیبا، به اندازه ی سایرین خوب بازی نکرد و همش مراقب آوازهاش بود)

ولی هرکس کنسرت مشهور اپرای بینوایان رو دیده باشه، متوجه میشه که به غیر از جلوه های ویژه ی جدید، چیز جدیدی به کنسرت اضافه نشده

حتی تو کنسرت، بازیگر زن تناردیه، خیلی به نظر مناسب تر می اومد

همچنین خود تناردیه هم تو کنسرت خیلی خوب بود (البت بازیگر برات و دیکتاتور کاملا برای نقش تناردیه مناسبه)

موسیقیش و آوازهاش که کاملا همون کنسرت بود... کلا فیلم، نه به علت اقتباسی بودن، بلکه به خاطر ساخته شدن کنسرت عظیم بی نوایان، اصلا کار جدیدی نبود به نظرم

ولی باید ساخته میشد...

حالا که بیشتر فکر میکنم، حتی باید بگم که راسل کرو بد بود...

ـــــــــــــــــــــــ

master

بازی های فوق العاده مخصوصا بازی فوق العاده و عجیب و غریب خواکین فونیکس

فیلمبرداری بی عیب

سکانس های بدیع مثل سکانس ابتدایی، سکانس اذیت کردن کاراکتر اول حین عکاسی، و سکانس درگیری کاراکتر اول با یکی از تماشاچیان سخنرانی مرشد

کارگردانی خیلی خوب

ولی که چی؟!

من که از فیلم هایی که سر و ته ندارن خوشم نمیاد

از فیلم هایی که نمیشه هیچ رقمه فهمید بالاخره جریان چی بود خوشم نمیاد

البت نقد ها رو خوندم و دیدم که طرفدارای فیلم دارن از لذت سکته می کنن... ولی نمیتونم اونچه نقدها میگن رو بدون اینکه خودم بهشون برسم، بپذیرم

شاید فیلمی نیست که من ایرانی بتونم بفهمم

شاید هم من دید هنری پایینی دارم

خلاصه که نمیخوام جو زده بگم «اووف عجب شاهکاری بود»

شکور