یک جهنم کثیف

(اصلاحیه: سایز عکس 10ساعت بعد از پست تغییر کرد)

از وقتی شنیدم که فیلم، یه گروهی از مردم اجتماعمون رو که من هم احساس بدی نسبت بهشون دارم رو کوبیده، خیلی دوست داشتم ببینمش...

بازی های باگ دار، فیلمبرداری بد، پلان های الکی، و البته تقلید شدید از «درباره ی الی» این رو به من القا کرد که همچنان، مازیار میری در عالم سینما نه تنها کارگردان خاصی نیست بلکه اصلا آدم خاصی نیست. البت زمانی همین احساس رو نسبت به کمال تبریزی هم داشتم ولی اخیرا که مارمولک رو دیدم، دیدم که خیلی عوض شده... مازیار میری هم میتونه مثل کمال تبریزی رشد کنه...

به هر حال سعادت آباد رو دیدم

خیلی خیلی خوشم اومد

و میدونم شخصیت پردازی های فیلم، بسته به نوع نگاه مخاطبین، میزان حقی که دارن تغییر میکنه

اگه مخاطب فیلم، یکی از آدمهای پست فطرت فیلم باشه، آدمای پست فطرت فیلم، دیگه پست فطرت نیستن... مثلا اگه مخاطب فیلم، یه جونور کثیفی مثل کاراکتر مهناز افشار یا لیلا حاتمی باشه، این کاراکتر امیر آقاییه که میشه یه مرد سخت گیر

و اگه مخاطب فیلم، یه آدمی باشه که به راستگویی و رفاقت و این مسائل خیلی  بها میده، همگی کاراکترهای فیلم میشن کثیفترین انسان های روی زمین، جز کاراکتر امیر آقایی...

کاراکتر آقایی تو این فیلم از کاراکتر صابر ابر در درباره ی الی، مظلوم تر بود و کاراکتر مهناز افشار و لیلا حاتمی هم از ترانه علیدوستی و فراهانی، پست تر و کثیف تر...

یه جاهایی بهداد خیلی خوب بود.

یه جمله ی آقایی تو اون بحران فهمیدن سلسله دروغ ها خیلی خنده دار بود: «اگه دیگه بچه دار نشه چی»!!! از بیخ و بن شخصیت پردازی به هم ریخت... ولی ولی ولی ولی... سکانس بیرون رفتن امیر آقایی و بازی خودش و بهداد فوق العاده بود مخصوصا دیالوگ تکان دهنده ی امیر آقایی که: یاسی خانم... خدا ازت نگذره... من حلالت نمیکنم...!!

دوست داشتم اون لحظه تو فیلم بودم میرفتم پیش آقایی میگفتم... حاجی خودت رو مسخره کردی؟ این پست فطرت میفهمه خدا پیغمبر چیه که داره به حلال نکردنش تهدید میکنی؟! ولی راس میگی... گاهی فقط میشه سپرد به خدا... کم ندیدم از این جونورهای پست... شایدم به خاطر همین از این فیلم بد ساخت اینقد خوشم اومد

شکور