لاغر مردنی سیبیلو و نردبان بی صدا

نمیدونم چرا تو این کانون، یا قدر زحمتکش ها رو نمیدونیم یا اینکه میدونیم ولی نمیتونیم قدردانی رو بیان کنیم... به نظر من قدردانی خیلی خیلی خوبه... مخصوصا اگه طوری انجام بشه که ملت بفهمن چه افرادی دارن زخمت میکشن ... علاوه بر اینکه قدردانی خودش یه کار اخلاقیه، در کنار اون باعث دلگرمی میشه و اینکه زحمت کش ها متوجه میشن که زحمتشون تو نگاه دیگرون معنی داره و فقط برای دل خودشون نیست که دارن زحمت می کشن... 

من بازم میخوام نه از روی تکلیف بلکه از روی حس خوبی که بهم دست داده، تشکر کنم 

یکی از فرامرزی دراز که اینقد بی سر و صدا و قانونمند(سر این خیلی کیف کردم) و صاف و ساده و بی تبل و دهل، کلی زحمت کشید و احتمالا کاملا یه روزش رو گذاشت و رفت بلیط های فجر رو برای کانون تهیه کرد... کاری که اصلا خیلی ها نفهمیدن با زحمت انجام شده و اونقد بی سر و صدا انجام شد که احتمالا یه عده فکر میکنن که بلیط ها برامون پست شده

و یکی هم حاج مهدی رسولی  

حاج مهدی در اوج درگیری های بچه ها، و وقتی همه برای تعطیلی بین دو ترم داشتن میرفتن سر زندگی خودشون... تصمیم گرفت که برای مستندی که خودش پیشنهاد داده بود، آستین بالا بزنه 

ولی فکر نمیکنم کسی حواسش باشه که مهدی، تهرانی نیست! 

از طرفی تمام وسایل رو هم از قم آورد...

همش رو هم خودش آورد 

با پول خودش اومده تهران، وسایل رو بار زده تو بی آر تی، تا دانشگاه اومده، و پایین دانشگاه به من زنگ زده که آیا کسی هست بره کمکش یا نه...  

شب رو هم نمیدونم کجا بود... مام شرمنده شدیم...

دمتان جیز حاج میتی... 

و البت ممد فوکوس 

شکورم.