بازم جواد شالیکار

همه روزای گره کور دوست داشتنی بود...شب قبل از ادبیات یادمه هنوز این لیوان کوچیکا برا قرص و نخریده بودم ساعت 8 راه افتادم رفتم داروخانه بیمارستان طالقانی که آدرس ناصرخسرو رو بهم داد خوب معلومه که جیگرشو نداشتم اون ساعت برم اونجا پس رفتم جمهوری که پر از لوازم پزشکی بود البته با عجله چون ساعت داشت 10 می شد و ممکن بود ببندن کلی جمهوری رو بالا پایین کردم تا یه جایی رو پیدا کردم که اقا نصف شبی عزم کرده بود حال اساسی به ما بده میگفت دونه ای 400 تومن، خوب گرون بود دست از پا درازتر ساعت 12 خوابگاه کوی بودم...یا خونه بزرگ بورژوای کانون(اشکانو می گم)خیلی باحال بود.فکر کنم برای بار 68ام و البته آخر بود که به بچه ها الویه دادم. اون روز ظرفا رو من شستمو علی محیط آب کشید یا برعکس. یادمه اون شب وقتی تو خوابگاه شکوریشون رفتم حموم،بار چهارمی که به سرم شامپو زدم تازه کف داد. چون حدود 2 هفته میشد که نرفته بودم حموم ادامه دارد...

کپی پیست: شکور