دو پیشنهاد از طرف نوید اسکویی پور

نمیدونم نوید رو میشناسید یا نه

همون سرباز ریجکت صفایی

خلاصه که نوید به من زنگ زد و گفت که دوس داره یه مجموعه مجله ی سینمایی رو به کانون اهدا کنه (پیش از این هم مجتبی محمدی، دانشجوی سال دو ارشد حقوق جزا، یه دوربین عکاسی آنتیک رو به کانون هدیه داده بود که حتما تو قفسه ی کتاب ها دیدیدش...)

ازونجایی که من میدونم به احتمال زیاد این مجموعه، یه مجموعه ی خفن و درست حسابی هست، از همین الان کمی نگران  حفظ و نگهداریش شدم...ما سمت کتابداری رو تو آخرین جلسه تصویب کردیم ولی نه اولین مصداقش رو تو تابستون، و نه اولین مصداقش رو تو سال تحصیلی و نه قواعدش در باب وظایف و حقوق، تعیین نکردیم

از طرفی، کتابخانه ی کانون نیاز به یه سری امکانات مادی داره

و حالا که همچین مجموعه ای داره به کانون اهدا میشه، باید به این مسئله توجه بیشتری بشه تا این مجموعه (و سایر مجموعه هایی که ایشالا گردآوری خواهد شد) سالم بمونه و به دست بعدی ها برسه

من به عنوان مسئول اساسنامه، مجددا از خانم محبوبی (معاون این سمت) خواهش میکنم قواعد پیشنهادی شون رو برای سمت کتابداری ارائه کنن

همچنین به عنوان یه عضو، از خانم جهانی پور و خانم مرادپور به عنوان مسئولین کانکس، و فرامرزی به عنوان دبیر و خانم برزگر به عنوان کارشناس کانون ها خواهش میکنم بروکراسی مورد نیاز برای تهیه ی یه قفسه ی شکیل و نسبتا جادار با چفت و بسط رو آغاز کنن

خودم هم اگه لازم باشد و برسم با هماهنگی دبیر این کار رو شروع میکنم و همین جا خواهش میکنم به من اجازه بده که اگه با دکتر صالحی زاده برخوردی داشتم، این موضوع + هارد علی محیط رو باهاشون مطرح کنم

قطعا به دست آوردن یه قفسه با تجربه ای که از این مسائل داریم، میتونه در حد یه پروژه کار ببره پس اگه کسی میخواد که مدیر اجرایی این پروژه بشه - به نظر خود من - کاملا معقول و منصفانه است...و بیاد این مسئولیت رو بپذیره

دومین پیشنهادی که نوید داد، یه راهکار جدید برای بقای کانون با فارغ التحصیل شدن اعضاش بود

البته من یک ماه و نیم پیش به دبیر و زین العابدین زاده یه راهکار دیگه ای رو هم گفته بودم که با این یکی و هم چنین پیشنهاد روز کانون، ما سه راهکار برای بقای کانون در این حالت، خواهیم داشت...

هر سه راهکار رو در یه دکترین مینویسم

ولی موضوع اینه که با اینکه بزرگترین فایده ی این راهکار ها، بقای کانون مستقل از وصف دانشجویی اعضاس، ولی یه خطر به شدت بزرگ داره و اون هم تسط افراد بر کانون و در بدترین شرایط، یه دیکتاتوریه...چیزی که خودم به شدت باهاش مخالف بوده ام و همیشه دوس داشتم کانون وابسته به نقش ها باشه نه به افراد... (هرچند همین الانش با تماس هایی که گرفته میشه باهام، احساس میکنم دوستان فراموش کرده اند که من نقشم، مسئول اساسنامه و وبلاگه...و بهتره اگرم به عنوان پدر معنوی کانون باهام تماس میگیرن، اول ببینن موضوع در صلاحیت نقش های دیگه مث دبیر و مسئول کانکس هست یا نه و اول با اونها تماس بگیرن و بعدش اگه صلاح میبینن و با من هم مطرح کنن...)

شکور