دکترین: چه افرادی حق انجام پروژه ی شخصی را دارند؟

همونطور که در اساسنامه قید شده، مسئول اساسنامه موظفه که در صورت مشاهده خلاء قانونی در مصادیق جدید، به فکر باشه...

یه بحثی پیش اومده که من رو به این نتیجه رسونده که ما سه چهارتا خلاء قانونی خفن داریم

همونطور که تو پست خوندید

پروژه شخصی: کمک به بچه های معماری

من از فلاح خواستم تا این قضیه رو به عنوان یه پروژه ی شخصی دستش بگیره تا دیگه نیاز به دنگ و فنگ های رای گیری نباشه

زین ال وقتی این رو شنید گفت که حتی نیازی نیست که یکی از اعضای کانون پشت قضیه باشه

از طرفی محیط هم حس میکرد که اگه اجازه بدیم که افرادی که هیچ شناختی ازشون نداریم و هیچ کمکی به قوام کانون تا به حال نکرده اند، بیان پروژه شخصی بگیرن که نیازی هم به رای گیری نداره، خیلی امکان سواستفاده زیاد میشه

کلا خیلی بی در و پیکر میشه کانون

صحبت هایی که انجام شد، صحبت های خیلی عمیقی بود

صحبت هایی که واقعا در بحث های قانونگذاری هم رخ میده

سوال

عضو بالاخره یعنی چی؟

در گذشته ی دور ما عضو رو اینجور تعریف میکردیم:

هر کس اراده کند عضو ما شود، عضو ماست...

ولی بعد از انقلاب قانونی، ما دو نوع عضویت رو تعریف کردیم:

عضویت در نهاد تصمیم گیری (مجلس کانون) که با تغییر و تحولات معیارش شد شرکت در دو جلسه ی پیاپی یا فعالیت در خلال دو جلسه

عضویت در مجمع عمومی (اعضای کشور) که حق رای دادن برای انتخاب دبیر رو دارن...

خوب

سوال اینجاست که آیا ما معیار سابق عضویت رو کنار گذاشتیم؟

اگه پاسخ این سوال مثبت باشه، با یه بی انصافی روبرو میشیم

مطابق با این دو معیار، افرادی مث فلاح، تقوی، صفایی، محمدنژاد،...دیگه عضو کانون نیست

از طرفی در ظاهر به نظر میاد که واقعا ما معیار سابق رو گذاشته ایم کنار...

زین ال نظرش این بود که ما اصلا نباید بحث عضویت رو مطرح کنیم

بحث عضویت، برای انجام امور، بحث درستی نیست

ما باید نهاد تصمیم گیری رو داشته باشیم و مجمع عمومی رو

ولی دیگه خارج از این دو، بحثی از عضویت نداشته باشیم

برای انجام پروژه ها، چه شخصی و چه کانونی، قید عضویت دیگه مطرح نشه

از طرفی در ظاهر به نظر میاد ما این دو نوع پروژه رو برای اعضای کانون تعریف کرده باشیم

ولی اگه اینطور باشه، با مشکلی که الان عرض کردم مواجه خواهیم شد

به نظر میاد اگه بپذیریم که قید عضویت برای انجام یه پروژه (چه کانونی و چه شخصی) وجود نداشته باشه، و بحث عضویت فقط درمود عضویت در نهاد تصمیم گیری و مجمع عمومی باشه، مشکل حل میشه

و دیگه نیازی نیست که مثلا اگه یکی از اونور دنیا میخواد کاری انجام بده، از لینک یکی از «اعضا»ی کانون این کارو انجام بده

ما باید، مشکل «بی در و پیکر» شدن کانون با این راه حل رو با رویه هامون حل کنیم

به طور مثال اگه مثلا خانم مردیها یه پروژه ی شخصی رو مطرح کردن، با توجه به شناختی که ازشون هست، ایشون میرن و پروژه ی شخصیشون رو انجام میدن و تمام

ولی اگه یه اسم ناشناس، خواست که پروژه ی شخصی ای رو انجام بده، اعضا ازش توضیح بخوان

و اگه یکی شک داشت که ممکنه این حرکت، بر خلاف یکی از دو معیار کانون باشه، درخواست رای گیری بکنه...

یعنی خلاف رویه ی هنری و تعارض با کارهای دیگه ی کانون و آبروی کانون...

ولی مشکلی که وجود داره، با توجه به رواج بیش از پیش زین الیسم در کانون، آیا همچین رویه ی ای در کانون وجود داره؟

شاید بهتره که ماده ی دیگه ای وضع بشه

ماده ای که افراد ناشناس رو موظف به توضیح بیشتر بکنه

یا اونا رو ملزم بکنه که از طریق افراد موجه کانون برای پروژه اشون اقدام کنن...باید روی این قضیه فکر بشه

شکور-مسئول اساسنامه